Onze reizigers hebben Nepal achter hun gelaten…
Nepal, een land vol paradoxen, dat met zijn caleidoscoop van filosofische en ideologische overtuigingen iedere bezoeker moeiteloos in de ban krijgt. Hier werden onze mannen ondergedompeld in een wereld van veelarmige goden, erotisch versierde tempels, onbeschrijfelijke godsdienstige riten, mystieke middeleeuwse straatjes en een mengelmoes van rassen die uit het gebergte zijn afgedaald en elkaar vinden in de vallei van Kathmandu, prachtige rijstterrassen, kolkende bergstromen en typische, bruinrode dorpjes. Elk straatbeeld is getekend door alom aanwezige tempeltjes en schrijnen. Als enig hindoekoninkrijk ter wereld, vindt men hier unieke trapvormige pagodes met nergens geëvenaard, kunstzinnig houtsnijwerk, mystieke symbolen en magische afbeeldingen. Ook het boeddhisme is hier overal aanwezig! Dat bewijzen de talloze gebedsmolentjes en de witgekleurde stoepa’s, beschilderd met de alziende ogen van Boeddha. Hoog gelegen, in de schoot van de Himalaya, vertoont dit land een wilde en natuurlijke schoonheid met grillig gevormde bomen en als achtergrond het indrukwekkend bergmassief, bedekt met eeuwige sneeuw. Hier maak je onvergetelijke zons- op- en ondergangen mee, tegen het machtige decor van de hoogste bergtoppen ter wereld! Nepal bereizen is niet alleen teruggaan in de tijd, maar tevens geconfronteerd worden met een bijna surrealistisch mooie fauna en flora… en met jezelf!
Nog eventjes vliegeren en dan de confrontatie met … ons, hé Erica… wordt gecensureerd vervolgd… Groetjes aan allen en hopelijk hebben jullie een beetje meegereisd, meebeLEEFd, meegenoten, …
Het ga jullie allen goed en tot tot… Liefs, Sabine.
(Om Mani Peme Hoeng!)
Friday, April 13, 2007
Thursday, April 12, 2007
Van pittoreske dorpen en een zwarte Chobarkloof ...
Toch nog even een berichtje met enkele avonturen...
Gisteren zijn onze 2 vrienden Bungmati, Kokhana en Kirtipur, enkele dorpen aan de rand van Kathmandu-stad, nog eens gaan bezoeken. Daar wordt nog geleefd zoals tientallen jaren geleden. Het zijn dorpen waar vooral Newari leven, deze zijn gespecialiseerd in het houtsnijwerk dat ze verwerken in o.a. hun huizen.
Van een afstand lijkt Bungmati net op een toscaans dorp, die grote bakstenen huizen met hun daken van dakpannen, samengepakt op de heuvel, het lijkt romaans totdat je dichtbij komt, dan is het een echt Newar-dorp. En wat op zich een klein dorp lijkt, blijkt een wereld op zich te zijn. Alle steegjes leiden naar het brede, drukke plein en het witgeschilderde gebouw van Machendranath, wiens oudere newar-naam Bunga Dyo luidt. (= god van Bunga) Het rode masker van deze Machendranath wordt elke zomer, aan het eind van het feest te Patan, naar deze tempel te Bungmati gebracht, waar het zes maand verblijft, dan gaat het terug richting Patan op een triomfwagen.
Op een bepaald moment stopt hun taxi-chauffeur, hij laat een plaats zien waar van mosterdzaad olie wordt geperst, best de moeite. Jammer dat ze geen fles kunnen meenemen… Kokhana, 1 km. noordelijker dan Bungmati, staat immers bekend om zijn mosterdolie. Een van de arbeiders stopt zijn werk en steekt een waterpijp op (noemt hier THOMAKHO) Dirk werd spontaan uitgenodigd om de pijp te delen.
“Kirtipur”, de vroegere trotse “stad van glorie”, ligt op een lage bergkam, 5 km ten zuidwesten van Kathmandu. De goed bewaarde oude kern met historisch fort is verkeersvrij, men heeft er ook een fantastisch uitzicht over de vallei. Maar de onverharde , smalle straatjes en de vele gezinnen die in armoede leven, lijken uit de toon te vallen zo dicht bij die rijke hoofdstad Kathmandu. Het lijkt wel een pittoreske armoede… Veel inwoners van de oude stad zijn Jyapu’s (= de Newarboerenkaste) en werken op de velden beneden. Zij brengen in de lente en herfst hun schoven naar de smalle steegjes en slaan daar het graan eruit.
De Chobar kloof stond ook nog op hun programma. Hier zou Manjushri met zijn zwaard een weg gehakt hebben om het kom-vormige dal waar nu Kathmandu ligt, te laten leeglopen. Ooit een zeer mooie plaats! Marcus en Stan, verschiet niet!! want als ze ginds aankomen treffen ze het volgende aan… (en het lag niet aan die pijp) ... Het water ziet pikzwart, stinkt naar allerlei chemische brol en schuimt enorm. De Chobar kloof is een ramp. Luc denkt dat ze vlak naast het mooie bruggetje een grote nieuwe brug aan het maken zijn en onder die, wat ooit een mooie brug was, stroomt nu die zwarte rivier en het is best dat je een masker opzet want de stank is niet te houden. Ikzelf denk trouwens dat die nabijgelegen cementfabriek er ook voor een stukje tussen zit. Ah neen, toch niet, Marcus en Luc lieten me weten dat die al 3 of 5 jaar dicht is... Enfin, in ieder geval, spijtig maar waar, wat ooit een mooie plaats was is nu een RAMP!! Manjushri zou er ziek van worden!!! Een zware ontgoocheling…
Na de bezoeken werd het Gulf air office nog eens aangedaan om hun vliegticket te laten aanpassen (= klever met veranderingen en stempel) zodat ze met een gerust hart op de ijzeren vogel kunnen plaatsnemen. De lokale kapper kon zich ook eens laten gaan (met een extra lekkere massage, bij die kapper, daar hoort dat erbij en voor 150rp was dat het zeker waard ;-))) want… ze zien er terug netjes uit! Kwestie dat ze terug wat op hun paspoort trekken hé..... Erica, ze zullen in form zijn, denk ik! Dat beloofd…
En dan nu het weerbericht…
In de late namiddag en avond… een onweertje …
De laatste dagen durft het ‘s avonds al eens een druppeltje en een donderke en een fris windje te doen maar gisteren was het blijkbaar de kers op de taart. Het begon met wat te hagelen en iedereen was daar aan het koekeloeren net alsof het aan het donderen was in Keulen, hagelbollen zo groot als knikkers, een weertje om best niet in rond te lopen dus, want ze kwamen hard aan en met heel heel veel tegelijk. In geen tijd zag alles wit van de bollen. Wat later ‘s avonds, kwam het vuurwerk (donder en bliksem) en alles verzoop, hun terras naast de kamer hadden ze net op tijd ontstopt zodat al het water kon weglopen en ondertussen hoorden ze iedereen beneden gillen en spurten naar buiten om een rivier, die door de oprit en de tuin liep om te leggen naar de straat. Pas ‘s morgens zagen ze dat alles buiten op straat veranderd was in een modderstroom, de tuin was al wat terug droog maar rond de grote stoepa lagen overal modderbergen die ze nu aan het opruimen zijn. Gelukkig was er verder geen schade te bemerken. Alleen de boompjes en bloemetjes hangen er maar pover bij, die hadden er ‘s nacht moeten aan geloven door de hagel.
Gelukkig staat hun hier zaterdag een mooi weerke te wachten met al zeker 2 extra zonnekes op de luchthaven… tot gauw, globbetrotters. Een goede terugreis wensen we jullie!
Gisteren zijn onze 2 vrienden Bungmati, Kokhana en Kirtipur, enkele dorpen aan de rand van Kathmandu-stad, nog eens gaan bezoeken. Daar wordt nog geleefd zoals tientallen jaren geleden. Het zijn dorpen waar vooral Newari leven, deze zijn gespecialiseerd in het houtsnijwerk dat ze verwerken in o.a. hun huizen.
Van een afstand lijkt Bungmati net op een toscaans dorp, die grote bakstenen huizen met hun daken van dakpannen, samengepakt op de heuvel, het lijkt romaans totdat je dichtbij komt, dan is het een echt Newar-dorp. En wat op zich een klein dorp lijkt, blijkt een wereld op zich te zijn. Alle steegjes leiden naar het brede, drukke plein en het witgeschilderde gebouw van Machendranath, wiens oudere newar-naam Bunga Dyo luidt. (= god van Bunga) Het rode masker van deze Machendranath wordt elke zomer, aan het eind van het feest te Patan, naar deze tempel te Bungmati gebracht, waar het zes maand verblijft, dan gaat het terug richting Patan op een triomfwagen.
Op een bepaald moment stopt hun taxi-chauffeur, hij laat een plaats zien waar van mosterdzaad olie wordt geperst, best de moeite. Jammer dat ze geen fles kunnen meenemen… Kokhana, 1 km. noordelijker dan Bungmati, staat immers bekend om zijn mosterdolie. Een van de arbeiders stopt zijn werk en steekt een waterpijp op (noemt hier THOMAKHO) Dirk werd spontaan uitgenodigd om de pijp te delen.
“Kirtipur”, de vroegere trotse “stad van glorie”, ligt op een lage bergkam, 5 km ten zuidwesten van Kathmandu. De goed bewaarde oude kern met historisch fort is verkeersvrij, men heeft er ook een fantastisch uitzicht over de vallei. Maar de onverharde , smalle straatjes en de vele gezinnen die in armoede leven, lijken uit de toon te vallen zo dicht bij die rijke hoofdstad Kathmandu. Het lijkt wel een pittoreske armoede… Veel inwoners van de oude stad zijn Jyapu’s (= de Newarboerenkaste) en werken op de velden beneden. Zij brengen in de lente en herfst hun schoven naar de smalle steegjes en slaan daar het graan eruit.
De Chobar kloof stond ook nog op hun programma. Hier zou Manjushri met zijn zwaard een weg gehakt hebben om het kom-vormige dal waar nu Kathmandu ligt, te laten leeglopen. Ooit een zeer mooie plaats! Marcus en Stan, verschiet niet!! want als ze ginds aankomen treffen ze het volgende aan… (en het lag niet aan die pijp) ... Het water ziet pikzwart, stinkt naar allerlei chemische brol en schuimt enorm. De Chobar kloof is een ramp. Luc denkt dat ze vlak naast het mooie bruggetje een grote nieuwe brug aan het maken zijn en onder die, wat ooit een mooie brug was, stroomt nu die zwarte rivier en het is best dat je een masker opzet want de stank is niet te houden. Ikzelf denk trouwens dat die nabijgelegen cementfabriek er ook voor een stukje tussen zit. Ah neen, toch niet, Marcus en Luc lieten me weten dat die al 3 of 5 jaar dicht is... Enfin, in ieder geval, spijtig maar waar, wat ooit een mooie plaats was is nu een RAMP!! Manjushri zou er ziek van worden!!! Een zware ontgoocheling…
Na de bezoeken werd het Gulf air office nog eens aangedaan om hun vliegticket te laten aanpassen (= klever met veranderingen en stempel) zodat ze met een gerust hart op de ijzeren vogel kunnen plaatsnemen. De lokale kapper kon zich ook eens laten gaan (met een extra lekkere massage, bij die kapper, daar hoort dat erbij en voor 150rp was dat het zeker waard ;-))) want… ze zien er terug netjes uit! Kwestie dat ze terug wat op hun paspoort trekken hé..... Erica, ze zullen in form zijn, denk ik! Dat beloofd…
En dan nu het weerbericht…
In de late namiddag en avond… een onweertje …
De laatste dagen durft het ‘s avonds al eens een druppeltje en een donderke en een fris windje te doen maar gisteren was het blijkbaar de kers op de taart. Het begon met wat te hagelen en iedereen was daar aan het koekeloeren net alsof het aan het donderen was in Keulen, hagelbollen zo groot als knikkers, een weertje om best niet in rond te lopen dus, want ze kwamen hard aan en met heel heel veel tegelijk. In geen tijd zag alles wit van de bollen. Wat later ‘s avonds, kwam het vuurwerk (donder en bliksem) en alles verzoop, hun terras naast de kamer hadden ze net op tijd ontstopt zodat al het water kon weglopen en ondertussen hoorden ze iedereen beneden gillen en spurten naar buiten om een rivier, die door de oprit en de tuin liep om te leggen naar de straat. Pas ‘s morgens zagen ze dat alles buiten op straat veranderd was in een modderstroom, de tuin was al wat terug droog maar rond de grote stoepa lagen overal modderbergen die ze nu aan het opruimen zijn. Gelukkig was er verder geen schade te bemerken. Alleen de boompjes en bloemetjes hangen er maar pover bij, die hadden er ‘s nacht moeten aan geloven door de hagel.
Gelukkig staat hun hier zaterdag een mooi weerke te wachten met al zeker 2 extra zonnekes op de luchthaven… tot gauw, globbetrotters. Een goede terugreis wensen we jullie!
Tuesday, April 10, 2007
Na Namoboeddha, een enige ontmoeting met de nieuwe Kongtrul Rinpoche! Gezegend huiswaarts binnenkort...
Hoi thuisfront, zoals Dirk het steeds verwoordt,
Het einde van de reis komt echt dichtbij, nog twee volledige dagen in Kathmandu!
Gisteren zijn onze reizigers naar Namoboeddha geweest, ongeveer 35km van Kathmandu, de plaats waar de Boeddha zijn lichaam gegeven heeft aan een uitgehongerde tijgerin met 5 welpen. Mooie tempels en stoepa’s. De nieuwe tempel begint danig vorm te krijgen en de schilderingen binnen zijn ongelooflijk prachtig. Ben benieuwd naar een volgende keer, schreef Luc, ahwel ik ook. De heuvelige omgeving met rijstvelden en boerderijen is trouwens ook zeer mooi. Hagedissen worden gefotografeerd…
Na de middag gingen ze nog naar Pulhari, een tempel boven op een heuvel ten noorden van Kathmandu. Ze mochten tevens in de stoepa-kamer waar de overblijfselen van de 3e Kongtrul Rinpoche liggen. Als de monniken hun interesse zien, wordt hun gevraagd of ze de nieuwe Kongtrul Rinpoche willen ontmoeten. Met veel geluk slagen ze er ook in. Het is een jongen van 13 jaar, nog volop in zijn opleiding en reeds met een enorme uitstraling! Enig moment!! Luc’s nieuwe kristallen mala wordt ingezegend door hem en ook in de guesthouse heeft Lama Mouktinath hem reeds gezegend … Nu het nog vanavond om 19u in Tchechen Monastery vragen aan de Lama daar, die iets aan het vullen is voor hun (verrassing ;-)) ) en dan zal hij al heel wat gezegend zijn, niet. Het kan niet meer op tegenwoordig ... Ongelooflijk! ...
Als ze terug naar de parking gaan, ziet Dirk in een flits dat er vlak voor zijn voeten een slang ligt. Hij maak enkele mooie foto`s en krijgt van de monniken te horen dat ze hier al 5 jaar leeft. Ze is ongeveer 1.3m lang en volgens hun uitleg zeer giftig. Nogmaals geluk gehad dus. `s Avonds worden ze gezegend met een fiks onweer.
Nu nog enkele rustdagen in ’t verschiet… De dingen wat laten rusten zal goed zijn, want het vraagt toch wat energie, zelfs met al die zegeningen … en dan … terug huiswaarts.
Op vrijdag nemen ze de grote ijzeren vogel...
(vlieg met me mee, naar de regenboog, regenboog!)
Het einde van de reis komt echt dichtbij, nog twee volledige dagen in Kathmandu!
Gisteren zijn onze reizigers naar Namoboeddha geweest, ongeveer 35km van Kathmandu, de plaats waar de Boeddha zijn lichaam gegeven heeft aan een uitgehongerde tijgerin met 5 welpen. Mooie tempels en stoepa’s. De nieuwe tempel begint danig vorm te krijgen en de schilderingen binnen zijn ongelooflijk prachtig. Ben benieuwd naar een volgende keer, schreef Luc, ahwel ik ook. De heuvelige omgeving met rijstvelden en boerderijen is trouwens ook zeer mooi. Hagedissen worden gefotografeerd…
Na de middag gingen ze nog naar Pulhari, een tempel boven op een heuvel ten noorden van Kathmandu. Ze mochten tevens in de stoepa-kamer waar de overblijfselen van de 3e Kongtrul Rinpoche liggen. Als de monniken hun interesse zien, wordt hun gevraagd of ze de nieuwe Kongtrul Rinpoche willen ontmoeten. Met veel geluk slagen ze er ook in. Het is een jongen van 13 jaar, nog volop in zijn opleiding en reeds met een enorme uitstraling! Enig moment!! Luc’s nieuwe kristallen mala wordt ingezegend door hem en ook in de guesthouse heeft Lama Mouktinath hem reeds gezegend … Nu het nog vanavond om 19u in Tchechen Monastery vragen aan de Lama daar, die iets aan het vullen is voor hun (verrassing ;-)) ) en dan zal hij al heel wat gezegend zijn, niet. Het kan niet meer op tegenwoordig ... Ongelooflijk! ...
Als ze terug naar de parking gaan, ziet Dirk in een flits dat er vlak voor zijn voeten een slang ligt. Hij maak enkele mooie foto`s en krijgt van de monniken te horen dat ze hier al 5 jaar leeft. Ze is ongeveer 1.3m lang en volgens hun uitleg zeer giftig. Nogmaals geluk gehad dus. `s Avonds worden ze gezegend met een fiks onweer.
Nu nog enkele rustdagen in ’t verschiet… De dingen wat laten rusten zal goed zijn, want het vraagt toch wat energie, zelfs met al die zegeningen … en dan … terug huiswaarts.
Op vrijdag nemen ze de grote ijzeren vogel...
(vlieg met me mee, naar de regenboog, regenboog!)
Saturday, April 7, 2007
Thamel onveilig gemaakt! Dat verdient een pelgrimstocht naar Namoboeddha!
Vandaag hebben ze Thamel onveilig gemaakt zo te lezen bij Dirk. (Thamel is een wijk in Kathmandu waar allerlei winkeltjes zijn) Waarom niet, alles moet kunnen hé, mannen!
Amai het begint daar blijkbaar fameus te rommelen, in de lucht... want Luc schreef: … het waait hier nogal in 't pc-kot, de ijzeren gordijnen vliegen hier rond mijn oren, t is hier inderdaad wel frisser…
Na het kamertje van Djimmi en Lama Muktinath voor 1dag, hebben ze nu een kamer op de derde etage, een heel mooie met prachtig uitzicht op het terras. Ze kunnen zelfs het dak zien van Tchechen monastery, maar niet de stoepa want die ligt daar net achter. Gelukzakken!!
Luc heeft ook al wat spulletjes gekocht, hoor ik, waaronder heel wat soepkommetjes, (lees: klankschalen, hoop ik) want in de taxi terug van Thamel naar Dragon, waren ze al muziek aan het spelen vanzelf … de taxi-driver moest soms lachen!! Wat ze toch allemaal doen om nen goedkope taxi te krijgen… nie te geloven…
Als het meezit gaan onze twee avonturiers morgen, zondag dus, naar Namoboeddha en naar Phulhari en overmorgen naar Lalitpur (= Patan, in de volksmond beter bekend als Lalitpur of Stad der Schoonheid, één v d twee andere interessante steden, naast Bhaktapur. Samen met de hoofdstad vormen zij dus de drie koningssteden in de Kathmanduvallei.) voor… de beeldjes-shopping. En dan zeggen dat de vrouwen … (hm)
Een pelgrimstocht naar Namoboeddha is dus ook mogelijk, een tocht langs rijstvelden en dorpjes waar de meeste toeristen niet komen… via de dorpjes Kavre en Phulhari. Namoboeddha ligt zeer fraai in de bergen. Er is een klooster en hogerop een tempeltje waarin een stenen gedenktafel verwijst naar een legende die verteld dat Boeddha een stuk van zijn eigen been aan een hongerige tijgerin, die op het punt stond een kind te verslinden, gaf om haar jonge welpen te voeden. Vervolgens at de tijgerin Boeddha helemaal op terwijl ze voorspelde dat Boeddha in zijn volgende leven verlicht zou worden. Dit ontroerend verhaal, een les in mededogen en onzelfzuchtigheid, is hier uitgebeeld in een stenen reliëf dat verlicht wordt door honderden kaarsjes. Er is ook een pad waar uitgehouwen treden en gebedsvlaggetjes de weg wijzen naar de nog hoger gelegen stoepa.
Allee, het uitbollen is begonnen, in mooie stijl!
Nog even genieten aldaar en dan de kers op de taart, hé Erica! (op de luchthaven, hier)
Dat wordt toch wel het summum… zekers weten…
Nog zeven dagen… 6…5…4…3…2…1… vuurwerk!!!!
Ge zult het horen… Groetjes, Sabine.
Amai het begint daar blijkbaar fameus te rommelen, in de lucht... want Luc schreef: … het waait hier nogal in 't pc-kot, de ijzeren gordijnen vliegen hier rond mijn oren, t is hier inderdaad wel frisser…
Na het kamertje van Djimmi en Lama Muktinath voor 1dag, hebben ze nu een kamer op de derde etage, een heel mooie met prachtig uitzicht op het terras. Ze kunnen zelfs het dak zien van Tchechen monastery, maar niet de stoepa want die ligt daar net achter. Gelukzakken!!
Luc heeft ook al wat spulletjes gekocht, hoor ik, waaronder heel wat soepkommetjes, (lees: klankschalen, hoop ik) want in de taxi terug van Thamel naar Dragon, waren ze al muziek aan het spelen vanzelf … de taxi-driver moest soms lachen!! Wat ze toch allemaal doen om nen goedkope taxi te krijgen… nie te geloven…
Als het meezit gaan onze twee avonturiers morgen, zondag dus, naar Namoboeddha en naar Phulhari en overmorgen naar Lalitpur (= Patan, in de volksmond beter bekend als Lalitpur of Stad der Schoonheid, één v d twee andere interessante steden, naast Bhaktapur. Samen met de hoofdstad vormen zij dus de drie koningssteden in de Kathmanduvallei.) voor… de beeldjes-shopping. En dan zeggen dat de vrouwen … (hm)
Een pelgrimstocht naar Namoboeddha is dus ook mogelijk, een tocht langs rijstvelden en dorpjes waar de meeste toeristen niet komen… via de dorpjes Kavre en Phulhari. Namoboeddha ligt zeer fraai in de bergen. Er is een klooster en hogerop een tempeltje waarin een stenen gedenktafel verwijst naar een legende die verteld dat Boeddha een stuk van zijn eigen been aan een hongerige tijgerin, die op het punt stond een kind te verslinden, gaf om haar jonge welpen te voeden. Vervolgens at de tijgerin Boeddha helemaal op terwijl ze voorspelde dat Boeddha in zijn volgende leven verlicht zou worden. Dit ontroerend verhaal, een les in mededogen en onzelfzuchtigheid, is hier uitgebeeld in een stenen reliëf dat verlicht wordt door honderden kaarsjes. Er is ook een pad waar uitgehouwen treden en gebedsvlaggetjes de weg wijzen naar de nog hoger gelegen stoepa.
Allee, het uitbollen is begonnen, in mooie stijl!
Nog even genieten aldaar en dan de kers op de taart, hé Erica! (op de luchthaven, hier)
Dat wordt toch wel het summum… zekers weten…
Nog zeven dagen… 6…5…4…3…2…1… vuurwerk!!!!
Ge zult het horen… Groetjes, Sabine.
Friday, April 6, 2007
Veilig en wel te Kathmandu...
Vandaag zijn onze 2 globbetrotters vroeg vertrokken vanuit Lumbini voor een trip van ongeveer 260km. Na een paar uur valt het verkeer plots stil. Er is een Maoïstische blokkade. Na ongeveer 40 minuten overleg met de politie wordt de blokkade opgeheven. OEF! De rit verloopt verder vlot, met natuurlijk de gewone spannende momenten van inhalende vrachtwagens die op uw rijvak rijden, maar wel in een andere richting, een vrachtwagen in de ravijn, enz… Als ze Kathmandu naderen is het gedaan met 't vlot verkeer. Om de laatste 20km te overbruggen hadden ze meer dan 2uur nodig. In ieder geval is het daar frisjes, in hun normen gesproken toch. Slechts 28 graden en voor het eerst in meerdere weken zien ze nog eens een wolkje… Veilig en wel in de hoofdstad dus, volgende dagen rust, winkelen en bezoeken in de buurt. De lus is gesloten, nog een weekje en ze zijn terug !! Het einde nadert…
Kathmandu! Hoe zou je deze stad het best omschrijven? Als een middeleeuwse tijdscapsule? Een ecologische ramp? Een lustoord? Een toeristenval? Kathmandu is niet voor niks 1000 jaar de belangrijkst handelroute geweest van Tibet naar India en vice versa. Een heilige stad? Een prachtige illusie? Het gaat allemaal op!
Ondanks een chaotische eerste indruk is het toch verbazend eenvoudig om er thuis te geraken en je thuis te voelen in Kathmandu. Oud Kathmandu is volgens de traditie aangelegd in de vorm van een khukuri-mes, op wat het gevest v h mes zou zijn, ligt het Durbarplein. De grote markt, zou men hier zeggen, het is een permanente kermis te midden van tempels, monumenten en het voormalig koninklijk paleis. Kathmandu heette oorspronkelijk Kantipur, maar werd later genoemd naar de kasthamandap (= paviljoen van hout), een laat 12de eeuwse uitrusthuis aan die belangrijkste handelsroute tussen Tibet en India, die nog steeds in het centrum v d stad staat, op het zuidelijk gedeelte. Het noordelijk deel herbergt tempels en beelden. In de smalle straatjes krioelt het v d mensen en klinkt lawaai van fietsbellen, religieuze muziek, bouwwerkzaamheden en claxons. Het ruikt er naar wierook, kruiden, riolering en uitlaatgassen… Er lopen heilige koeien rond, evenals heilige mannen, bedelaars, enz… Dan is er ook nog het beeld dat moet doorgaan voor de vooruitgang! Helse verkeersopstoppingen, vervuiling, een rommelige sky-line met watertanks, schotelantennes, cybercafé’s, neonreclames, stroomstoringen, land-cruisers met chauffeur, gezinnen op motorfietsen, enz. De tradionele identiteit is er nog wel, maar… Kathmandu sluit zich razendsnel aan bij het global village!
Kathmandu! Hoe zou je deze stad het best omschrijven? Als een middeleeuwse tijdscapsule? Een ecologische ramp? Een lustoord? Een toeristenval? Kathmandu is niet voor niks 1000 jaar de belangrijkst handelroute geweest van Tibet naar India en vice versa. Een heilige stad? Een prachtige illusie? Het gaat allemaal op!
Ondanks een chaotische eerste indruk is het toch verbazend eenvoudig om er thuis te geraken en je thuis te voelen in Kathmandu. Oud Kathmandu is volgens de traditie aangelegd in de vorm van een khukuri-mes, op wat het gevest v h mes zou zijn, ligt het Durbarplein. De grote markt, zou men hier zeggen, het is een permanente kermis te midden van tempels, monumenten en het voormalig koninklijk paleis. Kathmandu heette oorspronkelijk Kantipur, maar werd later genoemd naar de kasthamandap (= paviljoen van hout), een laat 12de eeuwse uitrusthuis aan die belangrijkste handelsroute tussen Tibet en India, die nog steeds in het centrum v d stad staat, op het zuidelijk gedeelte. Het noordelijk deel herbergt tempels en beelden. In de smalle straatjes krioelt het v d mensen en klinkt lawaai van fietsbellen, religieuze muziek, bouwwerkzaamheden en claxons. Het ruikt er naar wierook, kruiden, riolering en uitlaatgassen… Er lopen heilige koeien rond, evenals heilige mannen, bedelaars, enz… Dan is er ook nog het beeld dat moet doorgaan voor de vooruitgang! Helse verkeersopstoppingen, vervuiling, een rommelige sky-line met watertanks, schotelantennes, cybercafé’s, neonreclames, stroomstoringen, land-cruisers met chauffeur, gezinnen op motorfietsen, enz. De tradionele identiteit is er nog wel, maar… Kathmandu sluit zich razendsnel aan bij het global village!
Het boekje van den David, DE inspiratiebron om gans de streek daar op zijn kop te zetten...
De wagen uit Kathmandu was gisteren toegekomen... samen met een vriendelijke 33 jarige driver, die alle plaatsjes van Kapilavastu wou bezoeken, ja ja allemaal! Een boek even gekregen van David de kok– bediener, deed dienst om alle sites rond Kapilavastu op te zoeken en ja ja zijlie weg!! Beginnend met Aurorakot en daar vlakbij Niglihawa. Niglihawa, waar een belangrijke Asoka pilaar gevonden werd, een beetje de basis van waar alles begon met het ontdekken van de rest. Vlakbij Aurorakot, niet zoveel te bezien maar toch de moeite waard, een soort vierkantige omwalling, kilometer bij kilometer en daarin een enorm vlak grasveld. Dan naar Sagrahawa, waar een vijver, een boom en een grote put met daar rond de restanten, heuvels van wat ooit een stoepa is geweest te bezien viel. De vijver met prachtige waterhyacinten wordt van heel dichtbij gefotografeerd en als ze doorgaan zegt een gids dat het aan de vijver vol met cobra`s zit. Dat had hij iets eerder mogen vertellen, niet. Dan naar Tilaurakot, de oude omwalde vestiging waar prins Sidharta zijn eerste 30 jaar doorbracht bij zijn vader, tot hij de wereld inging om het lijden te stoppen, hij vertrok via de oostpoort daar. Het is een prachtige omgeving met reusachtige bomen en de vier poorten van het paleis. Al snel kreeg Dirk een bedelende kleine aan zijn been die continu riep: HELLO MONEEEEE, hello moneeeee… Een nieuwe naam voor hem was geboren… Moneeee! Het is eens iets meer exotischer dan Dirk hé! (Erica, begin maar alvast te oefenen) Dan naar Damwihawa, net buiten het paleis van zijn vader liggen twee stoepas, de kleinste, die van zijn moeder en de grootste die van zijn vader. Dan naar het museum, eindelijk open, drie maal is scheepsrecht!! (Je moet weten dat de vorige 2 bezoeken we altijd pech hadden dat het museumke steeds op slot zat) Zoals je kan lezen, dat museumke is niet groot maar toch zijn er wel interessante dingen te zien, potscherven, munten, zegels, oude geboetseerde figuurtjes en wat foto’s van de omgeving en de opgravingen, toch wel even de moeite waard. Dan naar Gothawa, de restanten van een Ashoka pilaar, deze plaats zou de geboorte plaats zijn van Krakuchhanda Buddha, de Buddha die hier was voor Buddha Sakyamuni!!! ja-ja.... Dan naar Kudan, een plaats waar twee oude tempel restanten werden ontdekt.
Zo dat was het dan wel even voor die dag en Luc (en ik ook trouwens) die dacht alles al gezien te hebben rond Kapilavastu, dank je David om even het boek te mogen lenen!!!
Verder is deze streek vooral een vochtig landbouw gebied en Dirk kreeg dan ook de kans om een vos te fotograferen, prachtig! Tevens foto`s van: een Tawny Owl ( uilesoort), de Saurus kraanvogel, Lesser adjutant (kleine maraboe), Asian openbill (ooievaarsoort, wel 15 bijeen in boom) en vvvvveeeeeeel gieren. Bij het terugrijden, zien ze in Lumbini nog Nilgai-antilopen...
Onderweg wandelend naar een winkeltje waar ze kunnen mailen, stopt er een riksja. Hij vraagt beleefd: Riksja sir?? Luc : No thanks; Dirk : No thanks, waarop die riksja-man zegt:
I think is better for you. Zouden ze er momenteel dan echt helemaal onderkomen uit zien??Gelukkig mogen ze morgen terug naar Kathmandu, het vertrek en tevens eindbestemming van hun reis. Vertrektijd zo rond 08u30 lokale Nepalese tijd. De driver zei dat ze in +/- 6u te Kathmandu zouden moeten zijn. We zien en horen wel, tot hier is alles prima verlopen en het was zo te lezen het allemaal waard, ... warmte, zweet en de rest...
Tot binnenkort te Kathmandu, de stad van … nog even geduld … Groetjes, Bientje.
Zo dat was het dan wel even voor die dag en Luc (en ik ook trouwens) die dacht alles al gezien te hebben rond Kapilavastu, dank je David om even het boek te mogen lenen!!!
Verder is deze streek vooral een vochtig landbouw gebied en Dirk kreeg dan ook de kans om een vos te fotograferen, prachtig! Tevens foto`s van: een Tawny Owl ( uilesoort), de Saurus kraanvogel, Lesser adjutant (kleine maraboe), Asian openbill (ooievaarsoort, wel 15 bijeen in boom) en vvvvveeeeeeel gieren. Bij het terugrijden, zien ze in Lumbini nog Nilgai-antilopen...
Onderweg wandelend naar een winkeltje waar ze kunnen mailen, stopt er een riksja. Hij vraagt beleefd: Riksja sir?? Luc : No thanks; Dirk : No thanks, waarop die riksja-man zegt:
I think is better for you. Zouden ze er momenteel dan echt helemaal onderkomen uit zien??Gelukkig mogen ze morgen terug naar Kathmandu, het vertrek en tevens eindbestemming van hun reis. Vertrektijd zo rond 08u30 lokale Nepalese tijd. De driver zei dat ze in +/- 6u te Kathmandu zouden moeten zijn. We zien en horen wel, tot hier is alles prima verlopen en het was zo te lezen het allemaal waard, ... warmte, zweet en de rest...
Tot binnenkort te Kathmandu, de stad van … nog even geduld … Groetjes, Bientje.
Thursday, April 5, 2007
Heel wat vogels kwamen naar een ongelooflijke pudja luisteren ...
Ongelooflijk toffe dagen stonden reeds op ’t programma te Lumbini, waaronder contacten met een tibetaanse dokter en een lama, die ‘s morgens in de tuin van Boeddha een ongelooflijke pudja gedaan hebben, heel krachtig. Het was een pudja uit verschillende korte stukjes, verschillende mantras en tevens tcheud in verwerkt, ongelooflijk moet het geweest zijn! Tcheud te samen met zijn echtgenote en daarbij zijn zoon en een nonnetje. Veel geleerd en zo te horen ... het hoogtepunt voor Luc van gans zijn reis, dit gaat heel lang blijven hangen...
Dirk is ondertussen een dagje de natuur in getrokken op de fiets, vermits in Lumbini alle historische plaatsen en tempels geconcentreerd zijn in een immens groot park, werd er dus eens tijd voor gemaakt. Het park bevat grote waterpartijen en stukken moerasgebied, alhoewel er op dit moment van het jaar (einde droogteperiode) veel is opgedroogd leverde Dirk’s jacht het volgende lijstje op: Ruddy shellduck, Blue-tailed bee-eater, Pied kingfisher, Common moorhen, Red-wattled lapwing, Cinereous vulture, Little cormorant, great egret, cattle egret, grey heron, pied bushchat, red-wiskered bulbul, jungle babbler, tawny pipit, shikra roufous treepie, greater coucal, asian coel, brown hawkowl, en de kers op de taart: een koppel SAURUS-kraanvogels! Deze zijn wereldwijd bedreigd met uitsterven. En voor de mensen die het niet kunnen geloven is er bewijs op foto. Amai, nogal een lijstje hé!
Vandaag, donderdag, gaan ze richting Tilaurakot, om een bezoek aan de ruïnes te brengen. Momenteel is Tilaurakot niet meer dan een gehucht, maar ooit was het de hoofdstad van de republiek van Kapilvastu, waar Boeddha de eerste 29 jaren van zijn leven doorbracht. Kapilavastu, de plaats waar Siddhartha Gautama, (Boeddha) dus opgroeide en leefde tot de leeftijd van 29. Siddhartha bracht zijn vroeg leven in Kapilavastu als prins door, goed weggestopt van 'worldly miseries'. Hij huwde met Yashodhara en had een zoon Rahula. Bij het confronteren van worldly miseries zoals ziekte, het verouderen en dood, verliet hij Kapilavastu langs de oostelijke poort, op zoek naar verlichting en in zoektocht van antwoorden aan zijn vragen over dergelijke miseries, pijn en het lijden. Kapilavastu is dichtbij Lumbini gevestigd.
Vrijdag, morgen, komt de trip naar het hopelijk koelere Kathmandu, voor de laatste Nepalese momenten… Belgium met alles erop en eraan komt terug een beetje in zicht… maar eerst nog eens goed nepalees genieten!
p.s kwam ik net op het internet (op een andere blog) toch wel deze tekst tegen:
bodhgaya: ik zie iemand op het terras tegenover me zijn voorhoofd afvegen met een zakdoek. het gezicht komt me bekend voor. de man tegenover hem lijk ik ook te kennen. ik blijf staan en pijnig mijn hersenen. wie is dit ook alweer? plots heb ik het: luc en dirk, twee boeddhisten uit belgie. vorig jaar hebben we nog samen gewerkt met het bezoek van de dalai lama. de wereld is klein.
Inderdaad! de wereld is inderdaad klein, dat ik nu uitgerekend dit moest lezen!!
Dirk is ondertussen een dagje de natuur in getrokken op de fiets, vermits in Lumbini alle historische plaatsen en tempels geconcentreerd zijn in een immens groot park, werd er dus eens tijd voor gemaakt. Het park bevat grote waterpartijen en stukken moerasgebied, alhoewel er op dit moment van het jaar (einde droogteperiode) veel is opgedroogd leverde Dirk’s jacht het volgende lijstje op: Ruddy shellduck, Blue-tailed bee-eater, Pied kingfisher, Common moorhen, Red-wattled lapwing, Cinereous vulture, Little cormorant, great egret, cattle egret, grey heron, pied bushchat, red-wiskered bulbul, jungle babbler, tawny pipit, shikra roufous treepie, greater coucal, asian coel, brown hawkowl, en de kers op de taart: een koppel SAURUS-kraanvogels! Deze zijn wereldwijd bedreigd met uitsterven. En voor de mensen die het niet kunnen geloven is er bewijs op foto. Amai, nogal een lijstje hé!
Vandaag, donderdag, gaan ze richting Tilaurakot, om een bezoek aan de ruïnes te brengen. Momenteel is Tilaurakot niet meer dan een gehucht, maar ooit was het de hoofdstad van de republiek van Kapilvastu, waar Boeddha de eerste 29 jaren van zijn leven doorbracht. Kapilavastu, de plaats waar Siddhartha Gautama, (Boeddha) dus opgroeide en leefde tot de leeftijd van 29. Siddhartha bracht zijn vroeg leven in Kapilavastu als prins door, goed weggestopt van 'worldly miseries'. Hij huwde met Yashodhara en had een zoon Rahula. Bij het confronteren van worldly miseries zoals ziekte, het verouderen en dood, verliet hij Kapilavastu langs de oostelijke poort, op zoek naar verlichting en in zoektocht van antwoorden aan zijn vragen over dergelijke miseries, pijn en het lijden. Kapilavastu is dichtbij Lumbini gevestigd.
Vrijdag, morgen, komt de trip naar het hopelijk koelere Kathmandu, voor de laatste Nepalese momenten… Belgium met alles erop en eraan komt terug een beetje in zicht… maar eerst nog eens goed nepalees genieten!
p.s kwam ik net op het internet (op een andere blog) toch wel deze tekst tegen:
bodhgaya: ik zie iemand op het terras tegenover me zijn voorhoofd afvegen met een zakdoek. het gezicht komt me bekend voor. de man tegenover hem lijk ik ook te kennen. ik blijf staan en pijnig mijn hersenen. wie is dit ook alweer? plots heb ik het: luc en dirk, twee boeddhisten uit belgie. vorig jaar hebben we nog samen gewerkt met het bezoek van de dalai lama. de wereld is klein.
Inderdaad! de wereld is inderdaad klein, dat ik nu uitgerekend dit moest lezen!!
Tuesday, April 3, 2007
Van vlaamse kermissen, wegsmeltende belgische heren en koele (coole) hoofden...
De warmte is alom vertegenwoordigd te Lumbini of zeg ik beter hitte.. want het blijkt snikheet te zijn nu; gans de regio Bihar - Uttar Pradesh en Terrai is aan het wegsmelten! Het verorberen van tandoori chicken en dergelijke, verminderd daardoor en meer drinken is dan ook de boodschap, wat ze dan ook doen… flessen en flessen... Voor het pluimveebestand is dat niet zo slecht, zou ik zo durven zeggen… Tussen 11u en 16u is het meestal siësta, anders val je dood van de hitte, niet te doen... Het vooruitzicht, nl. het afzakken naar Kathmandu, daar is het koeler, is wel gekomen. Verder was er niets nieuws onder de zon, hi-hi. Of wel, ah ja, de avonturen van aankomst en de grensformaliteiten heb ik nog niet verteld... dat zal ik bij deze doen, zie.
Het was daar frisjes bij aankomst: na dagen rond de 42 graden, was het maar slechts 38 graden in de schaduw en het waaide. Ze konden bijna een fleece gebruiken!
De trip van Gorakhpur tot aan de grens verliep vlot. Dan komen ze plots in een file van vrachtwagens die alles blokkeren, ze betalen hun chauffeur en stappen over op een rikjsa. (die mannen mogen ook wat verdienen , hé!) Na de lokale economie gesteund te hebben, komt de paspoortkontrole. Aan de grens "India" is dit op 10 minuten in orde, beetje verder de Nepalese grens. PROBLEM SIR !!! Wat voor 'problem' kan er zijn?? Ze hebben een ‘multiple entry visa` voor Nepal. (Hier kan je gedurende 6 maanden met onderbrekingen, 60 dagen in Nepal verblijven. Je kan dus regelmatig het land verlaten.) Maar de dame houd vol dat hun visum verlopen is en dat ze een nieuw moeten kopen. Goede poging om de toerist (= geld-melkkoe) weer de nodige centen af te troggelen. Maar weer niet gerekend op twee ervaren reizigers! Een uur verder hebben ze hun stempel en zijn Nepal binnen. (enig democratisch geroep en getier was te horen) Een taxi werd aangesproken en hop, ze waren op weg naar Lumbini.
Nog voor de middag zijn ze daar en vinden een hotelletje naar hun keuze. Het blijkt hetzelfde te zijn waar ooit Luc en ik verbleven hebben en waar de uren-wachten-op-eten-anekdote, ontstaan is, die ik in een vorig berichtje beschreven heb. Maar nu kan je er zelfs eten krijgen dat op het menu staat. Niet altijd vanzelfsprekend! NOT POSSIBLE of MAYBE NOT IMPOSSIBLE of nog zo van die zinnetjes zijn een lokaal dialect en vrij veel te horen. Vanwege de volle maan was er een speciaal ochtendgebed in de Inner circle om 05u30. Hier is de plaats waar Boeddha geboren is. Dirk gaat een kijkje nemen en Luc gaat niet mee want die aanbidde toen de toiletpot. (wat op ’t moment al gelukkig veranderd is…) Rond 08u is de ceremonie gedaan, maar van heinde en verre zijn mensen gekomen om te feesten want ... het is de laatste volle maan voor de geboortedag van Boeddha. Het is eigenlijk een grote vlaamse kermis, kraampjes met allerlei rommel, zoetigheden, dansgroepjes en ja ja ja zelfs een reuzerad, allez kom reuze?? Tegen 10 - 11u terug schuilen voor de hitte. Ze houden het hoofd koel! En hebben nog steeds het (iets?) koelere Kathmandu om naar uit te kijken...
Oh ja, Dirk had na enig zoekwerk het volgende gevonden (voor de boekhouding) De antilopen die ze gezien hebben aan het schooltje voor gehandicapte kinderen te Varanasi waren: NILGAI of in ‘t latijn Boselaphus tragocamelus. ’t Is maar dat ge ’t weet hé! Dada!
Het was daar frisjes bij aankomst: na dagen rond de 42 graden, was het maar slechts 38 graden in de schaduw en het waaide. Ze konden bijna een fleece gebruiken!
De trip van Gorakhpur tot aan de grens verliep vlot. Dan komen ze plots in een file van vrachtwagens die alles blokkeren, ze betalen hun chauffeur en stappen over op een rikjsa. (die mannen mogen ook wat verdienen , hé!) Na de lokale economie gesteund te hebben, komt de paspoortkontrole. Aan de grens "India" is dit op 10 minuten in orde, beetje verder de Nepalese grens. PROBLEM SIR !!! Wat voor 'problem' kan er zijn?? Ze hebben een ‘multiple entry visa` voor Nepal. (Hier kan je gedurende 6 maanden met onderbrekingen, 60 dagen in Nepal verblijven. Je kan dus regelmatig het land verlaten.) Maar de dame houd vol dat hun visum verlopen is en dat ze een nieuw moeten kopen. Goede poging om de toerist (= geld-melkkoe) weer de nodige centen af te troggelen. Maar weer niet gerekend op twee ervaren reizigers! Een uur verder hebben ze hun stempel en zijn Nepal binnen. (enig democratisch geroep en getier was te horen) Een taxi werd aangesproken en hop, ze waren op weg naar Lumbini.
Nog voor de middag zijn ze daar en vinden een hotelletje naar hun keuze. Het blijkt hetzelfde te zijn waar ooit Luc en ik verbleven hebben en waar de uren-wachten-op-eten-anekdote, ontstaan is, die ik in een vorig berichtje beschreven heb. Maar nu kan je er zelfs eten krijgen dat op het menu staat. Niet altijd vanzelfsprekend! NOT POSSIBLE of MAYBE NOT IMPOSSIBLE of nog zo van die zinnetjes zijn een lokaal dialect en vrij veel te horen. Vanwege de volle maan was er een speciaal ochtendgebed in de Inner circle om 05u30. Hier is de plaats waar Boeddha geboren is. Dirk gaat een kijkje nemen en Luc gaat niet mee want die aanbidde toen de toiletpot. (wat op ’t moment al gelukkig veranderd is…) Rond 08u is de ceremonie gedaan, maar van heinde en verre zijn mensen gekomen om te feesten want ... het is de laatste volle maan voor de geboortedag van Boeddha. Het is eigenlijk een grote vlaamse kermis, kraampjes met allerlei rommel, zoetigheden, dansgroepjes en ja ja ja zelfs een reuzerad, allez kom reuze?? Tegen 10 - 11u terug schuilen voor de hitte. Ze houden het hoofd koel! En hebben nog steeds het (iets?) koelere Kathmandu om naar uit te kijken...
Oh ja, Dirk had na enig zoekwerk het volgende gevonden (voor de boekhouding) De antilopen die ze gezien hebben aan het schooltje voor gehandicapte kinderen te Varanasi waren: NILGAI of in ‘t latijn Boselaphus tragocamelus. ’t Is maar dat ge ’t weet hé! Dada!
Sunday, April 1, 2007
Lumbini in beeld...
De Nepalese vlag (speciale vorm hé!)
In de heilige tuin
wandelend...
richting Tashi Rabten Ling, het tibetaans klooster
Boeddha's geboorteplaats wordt hier gemarkeerd
postzegels ter ere van...
Asoka's zuil
met inscriptie
Boeddha's geboorte op doek
plaatselijke fauna en flora
het kookhoekje in het ...
lemen hutje.
lemen hutje.Dromend, terugblikkend in hun bedje te Lumbini...
Net een sms-je gekregen (en ’t is geen aprilvis!) van de mannen, met de boodschap dat ze goed aangekomen waren te Lumbini, in Nepal. (de grensoversteek prachtig overleefd, een proficiat waard dus)
Kushinagar, de plaats waar de Boeddha is overleden na een voedselvergiftiging, hebben ze achter zich gelaten, waar ze met een tata-autoke naar toe gereden waren…
Tata moet ondertussen zowat de rijkste man ter wereld zijn, ongeveer 80 jaar oud, ongehuwd, geen erfgenamen. Dames waar wachten jullie op???? Zijn firma maakt alles wat je maar kan bedenken: vrachtwagens (oude Mercedes-licenties die hij overkoopt), auto`s (overgekocht van oa chrysler, mercedes...), staal, bakstenen, beton, telecommunicatie en...... Tata-thee.
Typisch India!! Aan de poort te Kusinagar: daar verkopen ze kaarsen, bloemen, wierook, enz.. om te offeren. In de tempel zelf staat een bordje: verboden te offeren! Enfin, dan maar de bloemen in hun eigen haar gestoken zekers….
Onderweg zijn er suikerstokerijen te zien. Het suikerriet wordt met ossenkarren en Tata-vrachtwagens samen gebracht, daar wordt het geperst tot sap en in grote stalen pannen van wel 3 meter doorsnee gegoten. Onder de pan brandt een hevig vuur en de rook wordt afgevoerd via een schouw van 2m hoog. Zo wordt het sap ingedikt tot suikerstroop. Heel de regio hangt onder de smog van de stokerijen en wij ons maar druk maken over Kyoto-normen!! Hier hangt alles onder de smoor, hebben de rivieren allerlei kleuren en geuren die ze niet moeten hebben, enz... En dan nog te zwijgen over gedwongen kinderarbeid (zelf reeds gezien), denk daar nog maar eens aan als je in Europa goedkope spullen uit China en India koopt.
Sravasti hebben ze ondertussen ook al achter zich gelaten... maar hun landelijke indrukken, de kakkers in de akkers, wil ik jullie niet onthouden…
Onderweg zagen ze dus het ontwaken van de dorpsbewoners. In elk veld en elke akker zie je wel iemand gehurkt zitten om de nodige worsten te draaien. Enfin, het zal wel goed zijn voor de groei van het graan zeker?? En dan kon Dirk zijn geluk niet meer op : EEN GROTE VLIEGENDE HOND ZWEEFT OVER DE AUTO! Geen foto maar toch topmoment voor batman. Tevens nog wat vogeltjes gezien de voorbije dagen : Purperkoet, Citroenkwikstaart, steltkluut, bronsvleugel-Jacana, Brahminy Kite, Coppersmith Barbet, Indian Grey hornbill.(indien niet bekend kan je, je daar allerlei exotische kleuren en modellen bij voor stellen)
En dan nu Luc's indrukken van Gorakhpur #de stad van het verkeer# met zijn heilige en gemotoriseerde koeien…
Gorakhpur, een stad die zich vroeg of laat verstikt in zijn eigen verkeersellende... wat rijd er hier zo allemaal rond... de fiets, brommerkes, moto’s en scooters, de riksja, de tuk-tuk, de motorriksja, de auto, de mini-van, de bus, de minibus, de vrachtwagen, de kar met paard, de ossenwagen, de taxi, de prive-taxi, de 4x4, de tractor, de pikdorser, de trein, enz. enz. enz. Alles word ongelooflijk overladen, zowel in gewicht als in hoogte, breedte en lengte, soms denk je amai dat is groot, maar dan is het precies weer klein want dan komt er één voorbij die nog wat groter is... en dan nog een... en dan nog een, om het grootst geladen, soms rijd de vrachtwagen ook gewoon in het midden van de baan, omdat hij zo hoog is geladen dat hij anders niet onder de bomen door geraakt. Geladen met hooi, graan, gras of rietsuiker. Vooral rietsuiker word heel-heel-heeeeeel hoog geladen, meters-hoog... Tussen al deze voertuigen lopen ook mensen, kinderen, ouderen, honden, klein pluimvee, ossen, ezels, geitjes, en de #koe# !
Ja-ja, de koe, die keek ernaar en zag dat alles vlotjes verloopt en verliep, soms aan de zijkant, soms in het midden, soms alleen, soms met twee en soms met heel wat meer, de heilige koe en de heilige stier... ze kijken want rond, want ja wat doe je als het meer dan 40 graden heet is en er geen briesje wind meer is, dan kijk je en dan doe je verder niets meer, soms ga je er ook gewoon als koe bij liggen!! maar meestal blijf je heel gewoon rechtstaan... en de trein, oh ja die stopt net voor de koe... en blijft dan zo gewoonweg op de overweg staan, waar op zich, de andere koe staat op te gapen... dit is de verkeerssituatie in Gorakhpur... en wat doet de politie tussen dit alles ... niets want daar is het veel te heet voor… zelfs als de trein weg is blijft de spoorwegboom dicht omdat de man die hem moet bedienen van de hitte in slaap gevallen is... en ondertussen hebben wij twee platte banden... ha-ha...
Maar zo te lezen in de sms, hebben ze die toch gerepareerd gekregen en Lumbini (Nepal) bereikt! Hier verblijven ze enkele dagen… de sfeer opsnuivend… Groetjes, Sabine.
Kushinagar, de plaats waar de Boeddha is overleden na een voedselvergiftiging, hebben ze achter zich gelaten, waar ze met een tata-autoke naar toe gereden waren…
Tata moet ondertussen zowat de rijkste man ter wereld zijn, ongeveer 80 jaar oud, ongehuwd, geen erfgenamen. Dames waar wachten jullie op???? Zijn firma maakt alles wat je maar kan bedenken: vrachtwagens (oude Mercedes-licenties die hij overkoopt), auto`s (overgekocht van oa chrysler, mercedes...), staal, bakstenen, beton, telecommunicatie en...... Tata-thee.
Typisch India!! Aan de poort te Kusinagar: daar verkopen ze kaarsen, bloemen, wierook, enz.. om te offeren. In de tempel zelf staat een bordje: verboden te offeren! Enfin, dan maar de bloemen in hun eigen haar gestoken zekers….
Onderweg zijn er suikerstokerijen te zien. Het suikerriet wordt met ossenkarren en Tata-vrachtwagens samen gebracht, daar wordt het geperst tot sap en in grote stalen pannen van wel 3 meter doorsnee gegoten. Onder de pan brandt een hevig vuur en de rook wordt afgevoerd via een schouw van 2m hoog. Zo wordt het sap ingedikt tot suikerstroop. Heel de regio hangt onder de smog van de stokerijen en wij ons maar druk maken over Kyoto-normen!! Hier hangt alles onder de smoor, hebben de rivieren allerlei kleuren en geuren die ze niet moeten hebben, enz... En dan nog te zwijgen over gedwongen kinderarbeid (zelf reeds gezien), denk daar nog maar eens aan als je in Europa goedkope spullen uit China en India koopt.
Sravasti hebben ze ondertussen ook al achter zich gelaten... maar hun landelijke indrukken, de kakkers in de akkers, wil ik jullie niet onthouden…
Onderweg zagen ze dus het ontwaken van de dorpsbewoners. In elk veld en elke akker zie je wel iemand gehurkt zitten om de nodige worsten te draaien. Enfin, het zal wel goed zijn voor de groei van het graan zeker?? En dan kon Dirk zijn geluk niet meer op : EEN GROTE VLIEGENDE HOND ZWEEFT OVER DE AUTO! Geen foto maar toch topmoment voor batman. Tevens nog wat vogeltjes gezien de voorbije dagen : Purperkoet, Citroenkwikstaart, steltkluut, bronsvleugel-Jacana, Brahminy Kite, Coppersmith Barbet, Indian Grey hornbill.(indien niet bekend kan je, je daar allerlei exotische kleuren en modellen bij voor stellen)
En dan nu Luc's indrukken van Gorakhpur #de stad van het verkeer# met zijn heilige en gemotoriseerde koeien…
Gorakhpur, een stad die zich vroeg of laat verstikt in zijn eigen verkeersellende... wat rijd er hier zo allemaal rond... de fiets, brommerkes, moto’s en scooters, de riksja, de tuk-tuk, de motorriksja, de auto, de mini-van, de bus, de minibus, de vrachtwagen, de kar met paard, de ossenwagen, de taxi, de prive-taxi, de 4x4, de tractor, de pikdorser, de trein, enz. enz. enz. Alles word ongelooflijk overladen, zowel in gewicht als in hoogte, breedte en lengte, soms denk je amai dat is groot, maar dan is het precies weer klein want dan komt er één voorbij die nog wat groter is... en dan nog een... en dan nog een, om het grootst geladen, soms rijd de vrachtwagen ook gewoon in het midden van de baan, omdat hij zo hoog is geladen dat hij anders niet onder de bomen door geraakt. Geladen met hooi, graan, gras of rietsuiker. Vooral rietsuiker word heel-heel-heeeeeel hoog geladen, meters-hoog... Tussen al deze voertuigen lopen ook mensen, kinderen, ouderen, honden, klein pluimvee, ossen, ezels, geitjes, en de #koe# !
Ja-ja, de koe, die keek ernaar en zag dat alles vlotjes verloopt en verliep, soms aan de zijkant, soms in het midden, soms alleen, soms met twee en soms met heel wat meer, de heilige koe en de heilige stier... ze kijken want rond, want ja wat doe je als het meer dan 40 graden heet is en er geen briesje wind meer is, dan kijk je en dan doe je verder niets meer, soms ga je er ook gewoon als koe bij liggen!! maar meestal blijf je heel gewoon rechtstaan... en de trein, oh ja die stopt net voor de koe... en blijft dan zo gewoonweg op de overweg staan, waar op zich, de andere koe staat op te gapen... dit is de verkeerssituatie in Gorakhpur... en wat doet de politie tussen dit alles ... niets want daar is het veel te heet voor… zelfs als de trein weg is blijft de spoorwegboom dicht omdat de man die hem moet bedienen van de hitte in slaap gevallen is... en ondertussen hebben wij twee platte banden... ha-ha...
Maar zo te lezen in de sms, hebben ze die toch gerepareerd gekregen en Lumbini (Nepal) bereikt! Hier verblijven ze enkele dagen… de sfeer opsnuivend… Groetjes, Sabine.
Subscribe to:
Posts (Atom)