Ik vermoed dat Kusinagar en Sravasti reeds hun indrukken hebben nagelaten en onze twee reizigers verder aan 't trekken zijn richting de grens met Nepal, om zo in Lumbini te verzeilen... Op 't moment heb ik nog geen nieuws, maar dat komt er misschien iets minder ... als ik me goed herinner waren er vorige keer in Lumbini niet zoveel faciliteiten, dus... geef ik alvast een voorsmaakje waar onze twee vrienden terecht gaan komen...
De 700 kilometer lange strook langs de grens met India die de Terai wordt genoemd, is vlak. De streek herbergt twee belangrijke bedevaartplaatsen, Lumbini voor boeddhisten en Janakpur voor hindoes, en een aantal wildparken waarvan Chitwan National Park het bekendst is. Ondanks het feit dat Nepal door toeristen wordt overspoeld is de Terai nog relatief ongerept. Een bezoeker zal het hier moeten doen met de traditionele dal bhat of palak paneer in plaats van spaghetti. Het gebrek aan comfort wordt ruimschoots goedgemaakt door de rust…
Zowel letterlijk als figuurlijk is India hier dichtbij. Je ziet het op straat, aan de mensen die vanuit alle windstreken lijken te komen. Aan de fietsriksja's voortgetrapt door magere donkere mannen. Er lopen ook veel Indiase saddhu's rond, die de heilige plaatsen komen bezoeken.In de regionale geschiedenis wisselden Nepalese en Indiase heersers elkaar af. De Nepalese Shah-dynastie trok uiteindelijk aan het langste eind: vanaf begin 19e eeuw maakt de Terai definitief deel uit van Nepal. Pas in de jaren 60 van de 20e eeuw slaagden zij er in het gebied van een malaria-jungle te veranderen in wat het nu is: de belangrijkste regio in Nepal voor landbouw en industrie
Dan hebben we nog de pelgrimage, het is een spirituele onderneming die zonder uitzondering een diepe indruk achterlaat. Zei de Dalai Lama niet: “Als we hetzelfde thuiskomen als we weggingen, is het de tijd en het geld niet waard geweest.” Ook de Boeddha moedigde zijn leerlingen aan om pelgrimstochten te ondernemen naar plekken zoals Lumbini. Als een dergelijke reis met een toegewijd hart werd ondernomen zou het zeer heilzaam zijn voor de spirituele groei.
Maar waar is Boeddha geboren? In Nepal weten ze het nu zeker. De plaats heet Lumbini. De geboorteplaats werd honderden jaren geleden aangeduid met een grote steen. Die steen werd
nu teruggevonden onder een oude tempel. Sinds kort is het dus officieel, na enige ruzie tussen India en Nepal, dat Boeddha in Lumbini is geboren. Het dorpje is 1 straat groot, met 50 rieten huisjes en 20 stenen (waarvan 4 hotels, zonder warm water.)
Het feit dat Lumbini een nietszeggend dorpje is en geen Jeruzalem of Mekka, inspireerde (of moet ik zeggen: frustreerde) de Japanse architect Kenzo Tange tot het ontwikkelen van het Lumbini ‘Masterplan’ Op deze heilige plek moest iets groots verrijzen: een park met kloosters, tuinen, hotels, een museum, een bibliotheek. Sinds het plan ontstond in 1978 zijn er tal van kloosters in de eigen bouwstijl neergezet. Er staan ongeveer 20 hele mooie boeddhistische tempels van verschillende landen zoals Thailand, Korea, China,Vietnam... Ik hoop maar dat het ‘masterplan’ voor dit schattige minidorpje geen spiritueel “disneyland Lumbini” ooit moet worden, want de tempel van het ene land is nog indrukwekkender dan die van het andere land. Het is maar zoals je ertegen aan kijkt, niet? Genieten van de rust en het speciale gevoel dat je in Lumbini kan krijgen, komt blijkbaar toch van binnenuit, niettegenstaande er buiten veel mooie dingen te bewonderen zijn... Liefs, Sabine.
Saturday, March 31, 2007
Thursday, March 29, 2007
Sravasti, de wonderen zijn de wereld nog niet uit...
Onderweg...Even wat achtergrondinfo voor de liefhebbers...
Sravasti of Savatthi, plaats waar het Jetavana is gelegen, wordt tegenwoordig geïdentificeerd als Sahet-Mahet, dat nabij Balrampur ligt.
Het klooster van Jeta te Sravasti, het Jetavana klooster dus, was een geschenk van Anathapindika, de belangrijkste mannelijke sponsor van de Boeddha. Zijn naam betekent letterlijk: 'hij die voedsel geeft aan de hulpeloze'. Het is in dit klooster waar de Boeddha 35% van zijn toespraken hield. Vanaf het 21e jaar tot aan het 44e jaar van zijn dienstverlening, bracht de Boeddha de regenseizoenen door in het Jetavana klooster en het Pubbarama klooster, dit vanwege de grote vrijgevigheid van Anathapindika en Visakha, de respectvolle donateurs van de twee plaatsen. Dit verklaart waarom de meeste toespraken daar zijn verteld.
Het klooster van Jeta te Sravasti, het Jetavana klooster dus, was een geschenk van Anathapindika, de belangrijkste mannelijke sponsor van de Boeddha. Zijn naam betekent letterlijk: 'hij die voedsel geeft aan de hulpeloze'. Het is in dit klooster waar de Boeddha 35% van zijn toespraken hield. Vanaf het 21e jaar tot aan het 44e jaar van zijn dienstverlening, bracht de Boeddha de regenseizoenen door in het Jetavana klooster en het Pubbarama klooster, dit vanwege de grote vrijgevigheid van Anathapindika en Visakha, de respectvolle donateurs van de twee plaatsen. Dit verklaart waarom de meeste toespraken daar zijn verteld.
En dan nu de wonderen te Sravasti:
Mahamodgalyayana, een leerling van Boeddha, had een wonder verricht om een bijzonder fijne gouden bedelnap te krijgen. De Boeddha reageerde hierop door het verrichten van wonderen te verbieden. Een groep niet-Boeddhisten hoorde hiervan en concludeerde dat Boeddha geen wonderen kon verrichten. Dus zij daagden hem uit tot een wedstrijd. Boeddha besloot, een wonder te verrichten, onder een mango-boom buiten de stad. Echter, toen Boeddha en zijn gevolg daar aankwamen, waren alle Mango bomen omgehakt. Toen de Boeddha bij de afgesproken plek aan kwam, verwelkomde een lokale tuinman hem met een Mango. Boeddha at de vrucht op en vroeg zijn leerling Ananda om de tuinman de pit te laten planten. Wonderbaarlijk genoeg groeide het zaadje onmiddellijk uit tot een volwassen boom, afgeladen met vruchten.
De daadwerkelijke wonderen vonden echter de volgende dag plaats. De eerste hiervan is bekend als de yamakapratiharya, ofwel 'tweeling illusie'. In dit wonder zweefde de Boeddha naar boven, kwam er vuur uit zijn schouders en water uit zijn voeten. In sommige versies van dit verhaal staat hij hierbij op een regenboog.
Het tweede wonder is bekend als mahapratiharya, ofwel 'Grote Illusie'. In dit wonder verdeelde de Boeddha zichzelf in meerdere lichamen, waardoor alle aanwezigen een eigen 'Boeddha' hadden om mee te converseren. Als dat geen luxe is! Groetjes, Sabine.
Kusinagar, wat wil je weten...
Kushinagara (ook wel Kusinagar ) is gesitueerd vlakbij de plaats Kasia in de provincie Uttar Pradesh, 52 km van Gorakpur, in het noorden van India. Deze deelstaat is een van de armste en tevens de deelstaat met het hoogste bevolkingsaantal ter wereld. De verschillen tussen ontwikkeling van mannen en vrouwen zijn nog zeer groot, maar beginnen toch stillekes aan kleiner te worden.
Kushinagara was in zeer vroegere tijden het voornaamste centrum van het Malla koninkrijk in het antiek India. Later stond het bekend als de plaats waar de Boeddha overleed en het Parinirvana bereikte. De precieze locatie is nabij de Hiranyavati rivier. Gautama Boeddha werd hier ook gecremeerd en zijn relikwieen werden verdeeld tussen 8 verschillende koninkrijken, en verspreidden zich zo vanuit Kushinagara over de rest van India. Veel van de ruïnes, stoepa's , ... zijn gebouwd in de periode tussen 3e eeuw voor Christus tot de 5e eeuw na Christus, toen het gebied relatief welvarend was. Ook de Mauryaanse koning Asoka heeft bijgedragen aan de gebouwen die in Kushinagara geconstrueerd zijn.
( Het Mauryaanse Rijk was het eerste grote rijk van India. Het bestond van 321tot 185 v. Chr. en werd geregeerd door de Mauryadynastie. In de hoogtijdagen overheerste het rijk vrijwel geheel het noorden en midden van India en gedeelten van Afghanistan en Pakistan.
Asoka de Grote was de heerser van het Mauryaanse Rijk van 268 tot 231 voor Christus. Na een bloederige en gewelddadige overwinning op een naburige staat kreeg hij spijt van het leed dat hij met deze oorlog anderen had aangedaan, en bekeerde zich tot het boeddhisme. De naam Asoka is Pali voor "vrij van zorgen". Asoka erfde en verenigde een enorm grondgebied, groter dan het huidige India.
Het huidige embleem van India :
is tevens een weergave van de top van een van de pilaren van Koning Asoka, gevonden in Sarnath. Ook de vlag van India bevat een onderdeel van dezelfde pilaar. Koning Asoka liet deze pilaren op belangrijke plaatsen in zijn rijk neerzetten, met inscripties over het reiligeuze leven, zijn beleid als koning en over hervormingen die hij doorvoerde. De religieuze inscripties betreffen veelal praktische boeddhistische leringen, maar ook leringen van andere religies als het jaïnisme en het bhrahmanisme. In deze inscripties maande Koning Asoka zijn volk ook aan om religieuze tolerantie te praktiseren. )
is tevens een weergave van de top van een van de pilaren van Koning Asoka, gevonden in Sarnath. Ook de vlag van India bevat een onderdeel van dezelfde pilaar. Koning Asoka liet deze pilaren op belangrijke plaatsen in zijn rijk neerzetten, met inscripties over het reiligeuze leven, zijn beleid als koning en over hervormingen die hij doorvoerde. De religieuze inscripties betreffen veelal praktische boeddhistische leringen, maar ook leringen van andere religies als het jaïnisme en het bhrahmanisme. In deze inscripties maande Koning Asoka zijn volk ook aan om religieuze tolerantie te praktiseren. )Vanaf de 13e eeuw tot de 19e eeuw was Kushinagara een verlaten en vergeten plaats, als gevolg van het bijna compleet verdwijnen van het boeddhisme uit India. De Boeddha Tempel was bedekt met een 12 meter hoge laag stenen, en gelegen in een dik bos. In 1854 werd Kushinagara voor het eerst weer geassocieerd met de ruïnes in de huidige plaats Kasia. Sir Alexander Cunningham, vond in 1861 bewijs dat het huidige Kushinagara de plaats was waar de Boeddha overleed en het parinirvana behaalde.
Het Parinirvana is het fysiek overlijden en het definitief uiteenvallen van de vijf khandas van iemand die het nirvana behaald heeft (een Boeddha of een Arhat )
De vijf Skandhas, letterlijk: 'vijf hopen' of de vijf groepen van bestaan is een in het boeddhisme vaak voorkomende onderverdeling van de bestaansdelen of aspecten van de mens. Soms spreekt men ook wel van de 'vijf groepen waaraan gehecht wordt'
De vijf skandhas zijn:
1) materie of fysieke vorm. Hiertoe behoren het lichaam en externe objecten. Rupa omvat dus het gehele fysieke aspect van de werkelijkheid, niet slechts het menselijk lichaam.
2) gevoel of gevoelens. Deze gevoelens ontstaan door het contact van (een van) de zes gevoelsorganen met een (extern) object.
3) perceptie of voorstelling. Ook het geheugen speelt hier een rol, omdat percepties en het voorstellingsvermogen afhankelijk zijn van vroegere ervaringen.
4) intenties, ook wel gedachten. De bewuste of onbewuste intenties die het gedrag bepalen. Met gedrag wordt hier zowel mentaal en lichamelijk gedrag als spraak bedoeld.
5) bewustzijn of aandacht.
De vijf skandhas zijn:
1) materie of fysieke vorm. Hiertoe behoren het lichaam en externe objecten. Rupa omvat dus het gehele fysieke aspect van de werkelijkheid, niet slechts het menselijk lichaam.
2) gevoel of gevoelens. Deze gevoelens ontstaan door het contact van (een van) de zes gevoelsorganen met een (extern) object.
3) perceptie of voorstelling. Ook het geheugen speelt hier een rol, omdat percepties en het voorstellingsvermogen afhankelijk zijn van vroegere ervaringen.
4) intenties, ook wel gedachten. De bewuste of onbewuste intenties die het gedrag bepalen. Met gedrag wordt hier zowel mentaal en lichamelijk gedrag als spraak bedoeld.
5) bewustzijn of aandacht.
Al hetgeen waar mensen zich aan kunnen hechten (alles wat zich in de wereld of in het bewustzijn manifesteert, met uitzondering van nirvana), behoort tot een van deze 5 groepen van bestaan.
In het Nederlands betekent Parinirvana, compleet Nirvana.
Bij het overlijden van iemand die het Nirvana bereikt heeft vindt volgens het boeddhisme totale onthechting van de wereld plaats, en is men niet meer onderheving aan de resultaten van oud karma Er vindt ook geen wedergeboorte plaats. De Boeddha zei dat iemand die het Nirvana behaald heeft, nog steeds een rest of achterblijfsel heeft. Ook al is hij in zijn geest compleet onthecht, zijn geest en lichaam functioneren nog steeds in de wereld en zijn er tot op bepaalde hoogte nog steeds van afhankelijk. Bij het overlijden echter vallen de vijf skhandas (lichaam, gevoelens, voorstelling, intenties en bewustzijn) weg en pakt een Boeddha of Arhat geen nieuw leven op omdat hij niet gehecht is aan het leven. Ze laten aldus de vijf skhandhas definitief achter en behalen zo het compleet Nirvana (Parinirvana), zonder achterblijfsel. Normale mensen die nog aan het leven gehecht zijn pakken volgens het boeddhisme na hun dood een nieuw leven op en vervolgen zo hun bestaan in het samsara.
De Boeddha weigerde vragen te beantwoorden die gericht waren op waar een Arhat of Boeddha na hun overlijden heengaan, omdat deze vraag niet van toepassing is en slechts gemotiveerd wordt door metafysische speculatie. Hij beantwoordde de vraag wel soms met een wedervraag gebaseerd op de gelijkenis van Nirvana met een uitgedoofd vuur; "Waar gaat het vuur heen nadat het uitgedoofd is? Gaat het noord, zuid, oost of west?". Het correcte antwoord hierop is dat deze vraag niet van toepassing is en dat hij daarom niet beantwoord kan worden.
In het Nederlands betekent Parinirvana, compleet Nirvana.
Bij het overlijden van iemand die het Nirvana bereikt heeft vindt volgens het boeddhisme totale onthechting van de wereld plaats, en is men niet meer onderheving aan de resultaten van oud karma Er vindt ook geen wedergeboorte plaats. De Boeddha zei dat iemand die het Nirvana behaald heeft, nog steeds een rest of achterblijfsel heeft. Ook al is hij in zijn geest compleet onthecht, zijn geest en lichaam functioneren nog steeds in de wereld en zijn er tot op bepaalde hoogte nog steeds van afhankelijk. Bij het overlijden echter vallen de vijf skhandas (lichaam, gevoelens, voorstelling, intenties en bewustzijn) weg en pakt een Boeddha of Arhat geen nieuw leven op omdat hij niet gehecht is aan het leven. Ze laten aldus de vijf skhandhas definitief achter en behalen zo het compleet Nirvana (Parinirvana), zonder achterblijfsel. Normale mensen die nog aan het leven gehecht zijn pakken volgens het boeddhisme na hun dood een nieuw leven op en vervolgen zo hun bestaan in het samsara.
De Boeddha weigerde vragen te beantwoorden die gericht waren op waar een Arhat of Boeddha na hun overlijden heengaan, omdat deze vraag niet van toepassing is en slechts gemotiveerd wordt door metafysische speculatie. Hij beantwoordde de vraag wel soms met een wedervraag gebaseerd op de gelijkenis van Nirvana met een uitgedoofd vuur; "Waar gaat het vuur heen nadat het uitgedoofd is? Gaat het noord, zuid, oost of west?". Het correcte antwoord hierop is dat deze vraag niet van toepassing is en dat hij daarom niet beantwoord kan worden.
Tegenwoordig is Kushinagara een welbezochte pelgrimsplaats.
Firma List & Bedrog, bekend in heel India...
Onze twee reizigers zijn goed aangekomen in Gorakhpur. Niettegenstaande de beruchte indiase trukendoos terug even boven kwam… Tsja, de firma List & Bedrog heeft een dikke vinger in de Indiase pap. Het lijkt wel of iedereen voor dit bedrijf werkt. De scams zijn een deel van de fun, moet je maar denken. Maar hou ze verdimme in de gaten, die gasten! Dat hebben ze dan ook maar gedaan….
Een auto was vastgelegd om 6u `s morgens, dus deze morgen met de bagage door de smalle straatjes van Varanasi lopend, loopt er plots een rat over Dirk’s voeten. Verschieten!!! Even verder wordt ze gevangen door een hond. Op hun afgesproken plaats geen auto te zien. Terwijl ze staan te wachten, zien ze hoe een hond wordt doodgereden. Vandaag hebben ze een totaal van 3 verkeersslachtoffers gezien. De hotelbaas komt plots per brommer aangereden en zegt dat ze met zijn auto gaan, want er is iets misgelopen met de kleine Indi car. Zijn auto is uiteraard, hoe kan het anders, een grote luxewagen en hij probeert meer centen los te krijgen, maar dat pakt uiteraard niet, hij had immers een kleine auto beloofd. Onderweg zien ze nog een frontale botsing tussen twee vrachtwagens...
Ter plaatse, in Gorakhpur, zijn ze in een oude dokterswoning gelogeerd. Redelijke prijs en propere kamers. Het restaurant is er uitstekend en het pluimveebestand is hier vandaag terug ernstig afgenomen door hun tweetjes, kip-tandoori… arme beestjes. (hoeveel slachtoffers waren er nu ook alweer?) Verder hebben ze nog een geduldsoefening in de bank ondergaan, geld wisselen genaamd.
En morgen gaat het richting Kushinagar en overmorgen naar Sravasti. Daarna Nepal.
Meer info over deze plaatsen, voor de liefhebbers, in het volgend berichtje…
Een auto was vastgelegd om 6u `s morgens, dus deze morgen met de bagage door de smalle straatjes van Varanasi lopend, loopt er plots een rat over Dirk’s voeten. Verschieten!!! Even verder wordt ze gevangen door een hond. Op hun afgesproken plaats geen auto te zien. Terwijl ze staan te wachten, zien ze hoe een hond wordt doodgereden. Vandaag hebben ze een totaal van 3 verkeersslachtoffers gezien. De hotelbaas komt plots per brommer aangereden en zegt dat ze met zijn auto gaan, want er is iets misgelopen met de kleine Indi car. Zijn auto is uiteraard, hoe kan het anders, een grote luxewagen en hij probeert meer centen los te krijgen, maar dat pakt uiteraard niet, hij had immers een kleine auto beloofd. Onderweg zien ze nog een frontale botsing tussen twee vrachtwagens...
Ter plaatse, in Gorakhpur, zijn ze in een oude dokterswoning gelogeerd. Redelijke prijs en propere kamers. Het restaurant is er uitstekend en het pluimveebestand is hier vandaag terug ernstig afgenomen door hun tweetjes, kip-tandoori… arme beestjes. (hoeveel slachtoffers waren er nu ook alweer?) Verder hebben ze nog een geduldsoefening in de bank ondergaan, geld wisselen genaamd.
En morgen gaat het richting Kushinagar en overmorgen naar Sravasti. Daarna Nepal.
Meer info over deze plaatsen, voor de liefhebbers, in het volgend berichtje…
Wednesday, March 28, 2007
In India is "everything possible, sir"....
In India is “everything possible, sir” dat krijg je regelmatig te horen… nu is het ook bewezen.
Vanochtend zijn ze naar het schooltje voor kinderen met een handicap geweest. Van de Zwitserse organisatie, Kiran Suryoday. Het was blijkbaar een moeilijke bevalling om het te vinden maar waar een wil is, is een weg. Vertrokken met een tuk-tuk door de wir-war straatjes, getipt met een goede wegbeschrijving door twee nonnetjes, een indische en een westerse. Hop zij weg… via een LANGE hobbelige weg, ze hadden beter elks een paard gehuurd maar allez, het is gegaan, de nonnetjes hadden hun wel verwittigd dat de weg in HEEL slechte staat was, nu wisten ze wel dat dat in gans India zo was, maar als men hier zegt heel slecht, dan wil dat ook zeggen superslecht..... Om je er iets bij voor te stellen, komt hier een beschrijving: je neemt een goeie ploeg je rijd die over de weg, die ooit eens asfalt was en je gooit hem vol met allerlei stenen en dan probeer je niet in een put van 2 op 2 m te vallen. Dit is dan een slechte weg !!! Maar het was de moeite, we werden door een zwitserse jongen tot bij het klasje van Danielle gebracht en Danielle dacht blijkbaar niet dat ze “het bezoek op woensdag” echt gemeend hadden, dus ja-ja Danielle ze waren er echt hoor. Geheel verbaasd dat ze niet met de bus gekomen waren, maar met een tuk tuk… gans de organisatie moest getoond en uitgelegd en hoedje af hoor, mooi, proper, netjes en de kinderen tevree... Soms moeten ze wel met zijn tweeën in een bedje naar dat is geen ramp. Een klein lief vrouwtje dat de schat is van gans de organisatie, 20 jaar voor moeder Theresa gewerkt en nu voor deze kindertjes reeds 12 jaar. Ze slaapt zelf op een kramiekel bedje bij de jongetjes, je weet maar nooit dat er iemand ‘s nacht haar nodig heeft zegt ze. Zo een lief moedertje voor die kleine ventjes. Niet te geloven, je hart smelt helemaal… als het dat nog niet v d plaatselijke hitte heeft gedaan…
Normaal gezien vertrekken onze globbetrotters morgen naar Gorakhpur, als de wagen, een kleine Indi car, vertrekt tenminstte, hopen ze ongeveer 5 uur later daar toe te komen. We zullen zien (euh, horen)
Gorakhpur is de laatste grote stad voor de grens, 250km ten noorden van Varanassi. In het oostelijke deel van de staat van Uttar Pradesh, beroemd voor de pers van Geeta, welke Hindoe godsdienstige teksten publiceert en boeddhistische historische plaatsen zoals Kusinagar zijn nabij gelegen. Wordt vervolgd…. Groetjes, Sabine.
Vanochtend zijn ze naar het schooltje voor kinderen met een handicap geweest. Van de Zwitserse organisatie, Kiran Suryoday. Het was blijkbaar een moeilijke bevalling om het te vinden maar waar een wil is, is een weg. Vertrokken met een tuk-tuk door de wir-war straatjes, getipt met een goede wegbeschrijving door twee nonnetjes, een indische en een westerse. Hop zij weg… via een LANGE hobbelige weg, ze hadden beter elks een paard gehuurd maar allez, het is gegaan, de nonnetjes hadden hun wel verwittigd dat de weg in HEEL slechte staat was, nu wisten ze wel dat dat in gans India zo was, maar als men hier zegt heel slecht, dan wil dat ook zeggen superslecht..... Om je er iets bij voor te stellen, komt hier een beschrijving: je neemt een goeie ploeg je rijd die over de weg, die ooit eens asfalt was en je gooit hem vol met allerlei stenen en dan probeer je niet in een put van 2 op 2 m te vallen. Dit is dan een slechte weg !!! Maar het was de moeite, we werden door een zwitserse jongen tot bij het klasje van Danielle gebracht en Danielle dacht blijkbaar niet dat ze “het bezoek op woensdag” echt gemeend hadden, dus ja-ja Danielle ze waren er echt hoor. Geheel verbaasd dat ze niet met de bus gekomen waren, maar met een tuk tuk… gans de organisatie moest getoond en uitgelegd en hoedje af hoor, mooi, proper, netjes en de kinderen tevree... Soms moeten ze wel met zijn tweeën in een bedje naar dat is geen ramp. Een klein lief vrouwtje dat de schat is van gans de organisatie, 20 jaar voor moeder Theresa gewerkt en nu voor deze kindertjes reeds 12 jaar. Ze slaapt zelf op een kramiekel bedje bij de jongetjes, je weet maar nooit dat er iemand ‘s nacht haar nodig heeft zegt ze. Zo een lief moedertje voor die kleine ventjes. Niet te geloven, je hart smelt helemaal… als het dat nog niet v d plaatselijke hitte heeft gedaan…
Normaal gezien vertrekken onze globbetrotters morgen naar Gorakhpur, als de wagen, een kleine Indi car, vertrekt tenminstte, hopen ze ongeveer 5 uur later daar toe te komen. We zullen zien (euh, horen)
Gorakhpur is de laatste grote stad voor de grens, 250km ten noorden van Varanassi. In het oostelijke deel van de staat van Uttar Pradesh, beroemd voor de pers van Geeta, welke Hindoe godsdienstige teksten publiceert en boeddhistische historische plaatsen zoals Kusinagar zijn nabij gelegen. Wordt vervolgd…. Groetjes, Sabine.
Monday, March 26, 2007
Varannasi....Wat een stad wat een bedoening.....
Wat een stad wat een bedoening... even samenvatten...
Eergisteren moest het fort, met zijn oude Belgische wagens (Minerva, Panhard), heel veel koetsen en getuig en manden om op olifanten te rijden eraan geloven (zonder stofvod weliswaar) De Maharadja die er nog woont heeft zelf geen macht meer, maar ’t is echt wel de moeite voor een bezoekje, zo te horen.
Nadien zijn ze tevens naar Sarnath geweest een beetje ten noorden van de stad, mooie site en heel goed onderhouden. Hier is ook een klein museum met echt wel heel mooie Boeddhabeelden en veel lintelen met prachtige decoraties. Men heeft hier ook een Ashoka pilaar gevonden met daarop vier leeuwen, spijtig genoeg heel ernstig beschadigd. Het Dharmawiel dat boven op de leeuwen stond, is er ook nog. En dan de stoepa 30m hoog en ook nog een aantal heel mooie dekoraties erop met verscheidene afbeeldingen en motieven. De temperatuur was er ook iets doenbaarder, er was zelfs een licht briesje..... een joepie-kreet!! was te horen… en de siësta werd direct afgeschaft…
Gisteren, de klassieke zondag,... (om ietsje houvast te behouden, denk ik) was een rustdag en buiten de Ghats, wat winkeltjes, waaronder de silk-industrie, (de weefgetouwen en de kleuring van de zijde hebben ze van nabij kunnen bekijken) zijn onze avonturiers wat gaan verkennen in de stad, ja-ja, heel veel kinderarbeid, ... Na het vele wandelen, moest de innerlijke man aangesterkt en één van de beste restaurants moest er aan geloven, veggi uiteraard, ze hebben 600irp gespendeerd (das elks 5euro ! amai, wat buitenissig zeg!) Maar het was blijkbaar heel lekker. Dirk heeft een Thali gegeten, dat is een schotel met heel veel potjes met allerlei op en Luc heeft een sweet-corn-veggi soup genomen en dan paneerbrochetjes en dan stuft capsicum (paprika's) en de sausjes er bij waren heerlijk. Nadien een curd met fruit en Dirk een gewone curd, heerlijk!! Blijkbaar heeft Luc tijdens het eten heel veel aan mij gedacht maar spijtig genoeg kon hij het niet mee-e-mailen tot hier.... vandaar dat ik net zoals iedereen die deze eet-uitspatting leest, visualiserend moet genieten….
Deze ochtend dan, gaan bootje varen en de camera’s waren paraat, fantastische foto’s zijn het resultaat.... als kers op de taart kwam er vlak bij hun bootje een Ganges-dolfijn boven water. Te laat voor de foto, maar wel op hun netvlies gebrand…
Verdere planning is nog onduidelijk, maar dat is ... dus ... een andere manier van reizen …
En nu Varannasi nog eens, wat is eigenlijk Varannasi..... volgens Luc...
Bedenk een waterkant met veel en hoge trapjes en achter die trapjes zijn heel veel straatjes, wirwar door mekaar. Het water is HEILIG!! Leg alles vol met rommel van allerlei aard, afval, koeien, tuktuks, riksjas en heel veel bootjes, winkeltjes met bucht-bucht-bucht, plastiek bucht, metaal bucht, hout bucht, geef dit kleurtjes zoveel en zo flashy je maar kunt. EN NU komt het hoofdbestanddeel, SCHIJT en ZEIK alles onder en geniet van de mensen die hier in baden.......Die hier willen verbrand worden....Die hier willen in wassen....Die hier willen van drinken....Die hier willen van eten.....vis.....Die hier willen van leven....Die hier kinderen maken....Die hier kakken en pissen voor je neus....En hier lekkere thee van maken.... en toch is het mooi, zo ongelooflijk mooi..... toch is Varannasi MOOI in allerlei wegen.... kinderen spelen...kinderen lachen....ouderen en ook jonge mensen worden voor je neus opgestookt en anderen staan er naast te wenen....en nog anderen staan er naast grapjes te maken, belletjes rinkelen en pudja’s galmen van alle kanten door de lucht en de Sadhoe en alle andere heiligen doen hun werk..... ritselen met een lange stok door de beenderen en de organen die stilletjes langs je neus in as veranderen EN...... de kinderen spelen en de kinderen lachen en maken nieuwe kindertjes die ook verdwijnen op de stapel..... ja zelfs zo klein..... roepie...roepie....roepie.....SIR....
Dit is wat Luc voelt nu en... het is mooi maar ook moeilijk......
(We kunnen het ons misschien een beetje inbeelden…. een beetje !!, denk ik.... )
Eergisteren moest het fort, met zijn oude Belgische wagens (Minerva, Panhard), heel veel koetsen en getuig en manden om op olifanten te rijden eraan geloven (zonder stofvod weliswaar) De Maharadja die er nog woont heeft zelf geen macht meer, maar ’t is echt wel de moeite voor een bezoekje, zo te horen.
Nadien zijn ze tevens naar Sarnath geweest een beetje ten noorden van de stad, mooie site en heel goed onderhouden. Hier is ook een klein museum met echt wel heel mooie Boeddhabeelden en veel lintelen met prachtige decoraties. Men heeft hier ook een Ashoka pilaar gevonden met daarop vier leeuwen, spijtig genoeg heel ernstig beschadigd. Het Dharmawiel dat boven op de leeuwen stond, is er ook nog. En dan de stoepa 30m hoog en ook nog een aantal heel mooie dekoraties erop met verscheidene afbeeldingen en motieven. De temperatuur was er ook iets doenbaarder, er was zelfs een licht briesje..... een joepie-kreet!! was te horen… en de siësta werd direct afgeschaft…
Gisteren, de klassieke zondag,... (om ietsje houvast te behouden, denk ik) was een rustdag en buiten de Ghats, wat winkeltjes, waaronder de silk-industrie, (de weefgetouwen en de kleuring van de zijde hebben ze van nabij kunnen bekijken) zijn onze avonturiers wat gaan verkennen in de stad, ja-ja, heel veel kinderarbeid, ... Na het vele wandelen, moest de innerlijke man aangesterkt en één van de beste restaurants moest er aan geloven, veggi uiteraard, ze hebben 600irp gespendeerd (das elks 5euro ! amai, wat buitenissig zeg!) Maar het was blijkbaar heel lekker. Dirk heeft een Thali gegeten, dat is een schotel met heel veel potjes met allerlei op en Luc heeft een sweet-corn-veggi soup genomen en dan paneerbrochetjes en dan stuft capsicum (paprika's) en de sausjes er bij waren heerlijk. Nadien een curd met fruit en Dirk een gewone curd, heerlijk!! Blijkbaar heeft Luc tijdens het eten heel veel aan mij gedacht maar spijtig genoeg kon hij het niet mee-e-mailen tot hier.... vandaar dat ik net zoals iedereen die deze eet-uitspatting leest, visualiserend moet genieten….
Deze ochtend dan, gaan bootje varen en de camera’s waren paraat, fantastische foto’s zijn het resultaat.... als kers op de taart kwam er vlak bij hun bootje een Ganges-dolfijn boven water. Te laat voor de foto, maar wel op hun netvlies gebrand…
Verdere planning is nog onduidelijk, maar dat is ... dus ... een andere manier van reizen …
En nu Varannasi nog eens, wat is eigenlijk Varannasi..... volgens Luc...
Bedenk een waterkant met veel en hoge trapjes en achter die trapjes zijn heel veel straatjes, wirwar door mekaar. Het water is HEILIG!! Leg alles vol met rommel van allerlei aard, afval, koeien, tuktuks, riksjas en heel veel bootjes, winkeltjes met bucht-bucht-bucht, plastiek bucht, metaal bucht, hout bucht, geef dit kleurtjes zoveel en zo flashy je maar kunt. EN NU komt het hoofdbestanddeel, SCHIJT en ZEIK alles onder en geniet van de mensen die hier in baden.......Die hier willen verbrand worden....Die hier willen in wassen....Die hier willen van drinken....Die hier willen van eten.....vis.....Die hier willen van leven....Die hier kinderen maken....Die hier kakken en pissen voor je neus....En hier lekkere thee van maken.... en toch is het mooi, zo ongelooflijk mooi..... toch is Varannasi MOOI in allerlei wegen.... kinderen spelen...kinderen lachen....ouderen en ook jonge mensen worden voor je neus opgestookt en anderen staan er naast te wenen....en nog anderen staan er naast grapjes te maken, belletjes rinkelen en pudja’s galmen van alle kanten door de lucht en de Sadhoe en alle andere heiligen doen hun werk..... ritselen met een lange stok door de beenderen en de organen die stilletjes langs je neus in as veranderen EN...... de kinderen spelen en de kinderen lachen en maken nieuwe kindertjes die ook verdwijnen op de stapel..... ja zelfs zo klein..... roepie...roepie....roepie.....SIR....
Dit is wat Luc voelt nu en... het is mooi maar ook moeilijk......
(We kunnen het ons misschien een beetje inbeelden…. een beetje !!, denk ik.... )
Saturday, March 24, 2007
Meer over de toespraak in het hertenpark te Sarnath...
Voor diegenen die er iets meer willen over weten, here we go...
In de eerste toespraak die Boeddha hield in het hertenpark van Sarnath vertelde hij over de vier edele waarheden en het achtvoudig pad, dit zijn de belangrijkste richtlijnen van het Boeddhisme.
De vier edele waarheden:
1. Het lijden bestaat
2. Het lijden heeft een oorzaak
3. Er bestaat een manier om het lijden te beëindigen
4. De weg die het lijden kan beëindigen voert langs het achtvoudig pad
een andere versie van deze vier edele waarheden, die eigenlijk op hetzelfde neerkomen:
De vier edele waarheden over lijden zijn:
1. het leven is moeilijk
2. dat komt omdat we verlangen naar zaken die ons onmogelijk bevrediging kunnen geven en ons daaraan willen vasthouden
3. iedereen kan van moeilijkheden bevrijd worden
4. iedereen kan van moeilijkheden bevrijd worden door een mededogend leven te leiden dat gekenmerkt wordt door deugd, wijsheid en meditatie
Boeddhisten geloven in het levensrad of het rad van de wet, dat is de vicieuze cirkel van geboorte en wedergeboorte. De acht spaken in het rad herinneren de boeddhisten aan de regels van het achtvoudig pad. Dit pad leidt volgens Boeddha naar het einde van het lijden.
Het achtvoudig pad:
*De juiste inzichten: de vier edele waarheden begrijpen.
*De juiste gedachten: het afzien van begeerte, vriendelijkheid, niets of niemand kwetsen
*De juiste woorden: het spreken van de waarheid, op een vriendelijke en wijze manier.
*De juiste daden: niet stelen of bedriegen.
*Het juiste levensonderhoud: in het levensonderhoud kunnen voorzien op een manier dat er geen bloed vergoten wordt of anderen schade wordt toegebracht.
*De juiste inspanning: het aanmoedigen en ontwikkelen van een positieve gedachtegang.
*De juiste opmerkzaamheid: zich bewust zijn van gedachten en daden die de huidige en toekomstige wereld aantasten.
*De juiste concentratie: de staat van innerlijke vrede die ontstaat door de bewandeling van het achtvoudige pad.
Onthechting speelt in het Boeddhisme een grote rol, de boeddhist mag zich aan niets of niemand hechten. Men moet proberen los te komen van materiële zaken. Wanneer je nergens aan gehecht bent, kun je het niet verliezen, en kan het je dus geen leed bezorgen. Wanneer je nergens meer aan gehecht bent en zonder materiële dingen kunt leven, heb je de zin van het leven gevonden, en weet je waar het leven om draait.
Boeddhisten geloven tevens in reïncarnatie en wedergeboorte. Ieder mens dat sterft wordt weer opnieuw geboren. Je bent zelf maar een onderdeel van een hele kringloop. En alles wat je meemaakt is een reactie op de daden die je eerder gepleegd hebt.
In de leer van Boeddha worden alle ethische normen niet bepaald door een godheid of oerkracht die meer is dan de mensheid, maar door ons eigen handelen.
Het boeddhisme kan dus worden beschouwd als een combinatie van filosofie, religie en psychologie. Vooral op de mens zelf gericht, zodat de mens zichzelf een beter en vrediger mens kan voelen.
Het mahayana-boeddhisme, vooral het Tibetaans-boeddhisme, lijkt soms op een godsdienst, omdat het veel beelden, plechtigheden en riten kent (= godsdienstige gebruiken). Bij geboorte, huwelijk en overlijden worden bvb. heilige teksten opgezegd, of als iemand ziek is, kunnen de plechtigheden lang duren. Maar schijn bedriegt!
In de eerste toespraak die Boeddha hield in het hertenpark van Sarnath vertelde hij over de vier edele waarheden en het achtvoudig pad, dit zijn de belangrijkste richtlijnen van het Boeddhisme.
De vier edele waarheden:
1. Het lijden bestaat
2. Het lijden heeft een oorzaak
3. Er bestaat een manier om het lijden te beëindigen
4. De weg die het lijden kan beëindigen voert langs het achtvoudig pad
een andere versie van deze vier edele waarheden, die eigenlijk op hetzelfde neerkomen:
De vier edele waarheden over lijden zijn:
1. het leven is moeilijk
2. dat komt omdat we verlangen naar zaken die ons onmogelijk bevrediging kunnen geven en ons daaraan willen vasthouden
3. iedereen kan van moeilijkheden bevrijd worden
4. iedereen kan van moeilijkheden bevrijd worden door een mededogend leven te leiden dat gekenmerkt wordt door deugd, wijsheid en meditatie
Boeddhisten geloven in het levensrad of het rad van de wet, dat is de vicieuze cirkel van geboorte en wedergeboorte. De acht spaken in het rad herinneren de boeddhisten aan de regels van het achtvoudig pad. Dit pad leidt volgens Boeddha naar het einde van het lijden.
Het achtvoudig pad:
*De juiste inzichten: de vier edele waarheden begrijpen.
*De juiste gedachten: het afzien van begeerte, vriendelijkheid, niets of niemand kwetsen
*De juiste woorden: het spreken van de waarheid, op een vriendelijke en wijze manier.
*De juiste daden: niet stelen of bedriegen.
*Het juiste levensonderhoud: in het levensonderhoud kunnen voorzien op een manier dat er geen bloed vergoten wordt of anderen schade wordt toegebracht.
*De juiste inspanning: het aanmoedigen en ontwikkelen van een positieve gedachtegang.
*De juiste opmerkzaamheid: zich bewust zijn van gedachten en daden die de huidige en toekomstige wereld aantasten.
*De juiste concentratie: de staat van innerlijke vrede die ontstaat door de bewandeling van het achtvoudige pad.
Onthechting speelt in het Boeddhisme een grote rol, de boeddhist mag zich aan niets of niemand hechten. Men moet proberen los te komen van materiële zaken. Wanneer je nergens aan gehecht bent, kun je het niet verliezen, en kan het je dus geen leed bezorgen. Wanneer je nergens meer aan gehecht bent en zonder materiële dingen kunt leven, heb je de zin van het leven gevonden, en weet je waar het leven om draait.
Boeddhisten geloven tevens in reïncarnatie en wedergeboorte. Ieder mens dat sterft wordt weer opnieuw geboren. Je bent zelf maar een onderdeel van een hele kringloop. En alles wat je meemaakt is een reactie op de daden die je eerder gepleegd hebt.
In de leer van Boeddha worden alle ethische normen niet bepaald door een godheid of oerkracht die meer is dan de mensheid, maar door ons eigen handelen.
Het boeddhisme kan dus worden beschouwd als een combinatie van filosofie, religie en psychologie. Vooral op de mens zelf gericht, zodat de mens zichzelf een beter en vrediger mens kan voelen.
Het mahayana-boeddhisme, vooral het Tibetaans-boeddhisme, lijkt soms op een godsdienst, omdat het veel beelden, plechtigheden en riten kent (= godsdienstige gebruiken). Bij geboorte, huwelijk en overlijden worden bvb. heilige teksten opgezegd, of als iemand ziek is, kunnen de plechtigheden lang duren. Maar schijn bedriegt!
Badrituelen, crematies, ... India ten voeten uit. Ongelooflijk!
Als langzaam de zon opkomt zie je mensen naar de Ghats lopen en zich daar uitkleden op hun boxer of sarong (rok) na. Vervolgens begint een badritueel dat meer lijkt op een 'water-onderzoek' van een baby. Ze nemen het water in beide handen, kijken verbaasd, gooien het omhoog en splashen hun handen in het water. Vervolgens vegen ze met hun handen de ergste troep (uitwerpselen, lichaamsdelen en bloemenkransen) van het wateroppervlak weg, nemen ze een slok van het bruine rioolwater. Dit spugen ze weer met een sierlijke boog uit. Dan is het diep ademhalen en onderwater zinken zolang als je adem het uithoudt. Dan zijn al je zonden weg en mag je gaan zwemmen. Daarna zijn de meeste mensen nog minstens een uur bezig met allerlei rituelen wat vaak eindigt in het vullen van een potje of flesje met het heilige water. Handig voor thuis .... India ten voeten uit. Ongelooflijk!
Deze morgen zijn onze twee globbetrotters naar de ghats geweest, naar de crematies gaan kijken. Onderweg zie je dus overal Hindoes hun rituele bad nemen. Tegen de muur links gaan de mensen naar toilet, dit loopt via een gootje in de Ganges waar de mensen baden. Ook de hoofdriool spuit zijn afval slechts enkele meters van de baders. Er drijft een dode koe, resten van de crematies en nog veel meer mee met de stroom. Iets om toch even bij stil te staan. Je wordt hier regelrecht met de dood geconfronteerd. De rituelen van de crematies en het baden op zich zijn best wel de moeite.
Hier volgt tevens wat achtergrondinformatie over Varanassi….
Varanassi is wereldberoemd omdat dit dè heiligste Hindoeplaats is in de wereld. Dit omdat het aan niet zomaar een rivier ligt, maar aan de heilige rivier de Ganges. Het ultieme voor iedere Hindoe is om hier te sterven en gecremeerd te worden, waardoor de cirkel van het reïncarneren beëindigt kan worden. Het leven is hard! Dit is dubbel zo echt in India.
Iemand, meestal de oudste zoon, komt of je as hier in de Ganges werpen, of als je het jezelf kunt veroorloven om hier te sterven moet je het benodigde hout, mangohout of het nog duurder sandal-hout, min. 180kg, (kost totaal ongeveer 450 Euro), aan kunnen schaffen. Dan wordt je hier gecremeerd.. als je rein bent tenminstte!
Kaalgeschoren (als blijk van rouw) steken familieleden de stapels hout, waaruit hoofd en voeten vaak nog uitsteken van het lichaam dat erin ligt, aan. De restanten van een verbrand persoon zijn verschillend of het van een man of van een vrouw is. Bij alle mannen blijft het borstbeen onvolledig verbrand en bij de vrouw is het bekken (heupbeen) niet volledig verbrandbaar. Dit geldt over de hele wereld. Dus wat doen ze er hier dan mee? Hier grijpt het oudste familielid het stuk bot met wat bamboe uit de laatste asresten om het vervolgens (ev. in een doek verpakt) in de rivier te gooien.
Om de gang erin te houden worden 10meter verderop de volgende lijken alweer aangevoerd en ritueel even gedompeld in hetzelfde water om ze daarna een uur te laten liggen voor verbranding. 100 meter stroomafwaarts wassen de familieleden die hun taken hebben volbracht zich schoon. Tenslotte, nog een eindje verder hangen de net gewassen kleren te drogen, terwijl hun mannelijke eigenaren in gevouwen onderbroeken zichzelf ook nog even wassen. Vergeten we bijna te vertellen dat in hetzelfde water ook nog de heilige dode koeien en honden worden gegooid... De rivier is gewoon ontzettende smerig. Er lijkt dan ook totaal geen leven in te zitten. Mis! In de Ganges zwemmen zelfs dolfijnen! Niet te geloven hé…
Zoals de riksja-mannen je omver rijden om een rit aan te bieden, zo zijn hier de bootmannen en de masseurs om hun diensten aan te bieden. Vanaf het bootje kun je kijken naar o.a die lijkverbrandingen. De lijkverbrandigen zijn erg beroemd in Varanassi. Alleen mannen mogen bij de verbranding zijn, want vrouwen zijn te emotioneel. Baby's mogen niet verbrand worden evenals vrouwen met baby's in hun buik. De baby wordt gezien als een lotusbloem, en die moet recht de rivier in worden geworpen, zo ook kleine kinderen die nog niet kunnen lezen of schrijven. Een “holy” man, een monnik die zijn hele leven in het klooster heeft gezeten word gezien als een man die niet "het leven" geleefd heeft en wordt dus niet gecremeerd; een ernstig ziek persoon is onrein i.v.m bacteriën, maar ook mensen die gebeten zijn door een slang worden onrein gezien en dus ook niet gecremeerd en tenslotte mensen met een crimineel verleden hebben geen goed karma en mogen dus al helemaal niet gecremeerd worden.
Maar wat betekent deze stad dan in de religie? De Ganges (Ganga) is hier zo krachtig dat als je er in baadt, dan was je alle zonden van je af. Maar daar blijft het niet bij: als je hier dood gaat dan heb je de cirkel van reïncarnatie dus verbroken. Met andere woorden, doodgaan in Varanasi betekent dat je een toegangskaartje hebt tot de hemel en dat je mag gaan kaarten met Shiva, Brahma en Vishnu. Wie zeg je??? Shiva, Brahma en Vishnu, dat zijn de drie primaire goden van het Hindoeïsme die allen voortkomen uit Brama, de eigenschaploze, eeuwig mediterende, schepper van het universum. Maar je kunt ook met andere goden spelen, het hindoeïsme heeft er 3.300.000 (ruim drie miljoen dus)!!!
******* Even een uitlegje: Voor het regelen en besturen van de wereld neemt God de gedaanten aan van Vishnu de behoeder, Brahma de schepper en Shiva de vernietiger en herschepper.
Brahma wordt dus de schepper van de wereld genoemd. Hij leeft volgens het Hindoeïsme in een hemels paradijs en vertoont zich bijna nooit op de wereld. Hij is een soort adviesgever van andere goden van het Hindoeïsme, daarom wordt hij vaak de grootvader genoemd. Brahma wordt in India vrij weinig vereerd in verhouding tot de andere goden zoals Shiva en Vishnu. Zo zijn er slechts 2 tempels ter verering van hem gebouwd, een in Radjasthan en een in Khedbrahma. Brahma, de verkondiger van de 4 veda’s, wordt voorgesteld met vier hoofden die elk een windrichting symboliseren. Hij heeft 4 armen en handen. Met zijn handen houdt hij zijn drinknap, een rozenkrans, een boog, zijn scepter en een exemplaar van de heilige boeken, (de veda’s) vast.
De god Shiva is een god die in vele gedaanten op de wereld verschijnt. Shiva wordt ook wel de vernietiger en de herschepper genoemd. Hij kan verschijnen als jongeling, danser, dier enzovoort. Door de mensen wordt hij niet vaak als een mens of dier afgebeeld maar als een uit steen gehouwen beeld. Shiva is de God die het leven schenkt. Hij staat voor mannelijke kracht. Als hij echter een vrouwelijke vorm aanneemt, dat Shakti heet, kan Shiva tot schepping en vernietiging overgaan. Als Shiva’s vrouwelijke deel een schrikwekkend gestalte aanneemt, dat Durga of Kali heet, worden veel dierenoffers aan haar gewijd, omdat Durga niet alleen voorspoed brengt maar ook schaars voedsel. Als men in deze situatie geen dierenoffers zou brengen zou er vreselijk hongersnood kunnen ontstaan. Een andere vorm van Shiva is de populaire danser. In dit geval heet hij Nataraja. Nataraja heeft veel armen, maakt veel handgebaren en heeft een bepaalde houding met zijn voeten. Shiva danst dan als het ware de hele wereld rond.
Vishnu is de behoeder van de wereld. Hij probeert altijd de mensen te helpen als dit nodig is. Zijn taak is dan ook het beschermen van de mensen en hen te bevrijden uit de waan van het bezitten. Vishnu komt voor deze taak in 10 gedaanten op de wereld voor. Deze gedaanten worden ook wel avatars genoemd. Een avatar betekent letterlijk “degeen die neerdaalt” in deze wereld. De attributen van Vishnu zijn: de discus (cakra), de schelp (sankha), de knots (gada) en de lotus (padma), soms ook de boog en het zwaard. Hij heeft op zijn borst een wonderjuweel (Kaustubha) en zit op een lotus of rust in de melkzee op de slang Ananta. *******
Na de crematie en wat Hindoe-uitleg ging het per Tuk-Tuk naar het fort /paleis van Ramnagar. Hier woont nog een echte maharadja. Ze moeten over een pontonbrug waarop een wegdek is gemaakt met losliggende ijzeren platen. In het museum in het fort o.a. een grote wapencollectie, ivoren meubilair, een Minerva uit 1917, enz... Prachtige collectie, eens met de stofvod rondgaan zou blijkbaar niet overbodig zijn. Het paleis heeft zijn eigen ghat ( = trap naar Ganges met crematieplaats ) maar ze kunnen er echter niet op want ze zijn een Bollywood film aan het maken en de bewaking laat hun niet toe. (Er was geen bijrolleke weggelegd voor onze twee kerels…)
Met dezelfde Tuk-tuk ( het is ondertussen hun favoriet vervoersmiddel ) trekken ze naar Sarnath, 10km van Varanasi. Hier heeft Boeddha zijn eerst teaching gegeven in het hertenpark.
In deze toespraak zet de Boeddha voor de eerste keer het Wiel der Wet in beweging. Voor de eerste keer verkondigt hij de Vier Edele Waarheden. De prediking vond plaats op volle maan in de maand juli , twee maanden na zijn verlichting. Deze beroemde toespraak was de eerste uit een reeks van zeer veel toespraken die de Boeddha in de 45 jaren die nog volgden, zou prediken.
Er zijn resten van enkele kloosters en een mooie bakstenen stoepa van 33m hoog.
De siesta is vandaag geschrapt omdat er wind is opgekomen en het doenbaar heet is.
Deze morgen zijn onze twee globbetrotters naar de ghats geweest, naar de crematies gaan kijken. Onderweg zie je dus overal Hindoes hun rituele bad nemen. Tegen de muur links gaan de mensen naar toilet, dit loopt via een gootje in de Ganges waar de mensen baden. Ook de hoofdriool spuit zijn afval slechts enkele meters van de baders. Er drijft een dode koe, resten van de crematies en nog veel meer mee met de stroom. Iets om toch even bij stil te staan. Je wordt hier regelrecht met de dood geconfronteerd. De rituelen van de crematies en het baden op zich zijn best wel de moeite.
Hier volgt tevens wat achtergrondinformatie over Varanassi….
Varanassi is wereldberoemd omdat dit dè heiligste Hindoeplaats is in de wereld. Dit omdat het aan niet zomaar een rivier ligt, maar aan de heilige rivier de Ganges. Het ultieme voor iedere Hindoe is om hier te sterven en gecremeerd te worden, waardoor de cirkel van het reïncarneren beëindigt kan worden. Het leven is hard! Dit is dubbel zo echt in India.
Iemand, meestal de oudste zoon, komt of je as hier in de Ganges werpen, of als je het jezelf kunt veroorloven om hier te sterven moet je het benodigde hout, mangohout of het nog duurder sandal-hout, min. 180kg, (kost totaal ongeveer 450 Euro), aan kunnen schaffen. Dan wordt je hier gecremeerd.. als je rein bent tenminstte!
Kaalgeschoren (als blijk van rouw) steken familieleden de stapels hout, waaruit hoofd en voeten vaak nog uitsteken van het lichaam dat erin ligt, aan. De restanten van een verbrand persoon zijn verschillend of het van een man of van een vrouw is. Bij alle mannen blijft het borstbeen onvolledig verbrand en bij de vrouw is het bekken (heupbeen) niet volledig verbrandbaar. Dit geldt over de hele wereld. Dus wat doen ze er hier dan mee? Hier grijpt het oudste familielid het stuk bot met wat bamboe uit de laatste asresten om het vervolgens (ev. in een doek verpakt) in de rivier te gooien.
Om de gang erin te houden worden 10meter verderop de volgende lijken alweer aangevoerd en ritueel even gedompeld in hetzelfde water om ze daarna een uur te laten liggen voor verbranding. 100 meter stroomafwaarts wassen de familieleden die hun taken hebben volbracht zich schoon. Tenslotte, nog een eindje verder hangen de net gewassen kleren te drogen, terwijl hun mannelijke eigenaren in gevouwen onderbroeken zichzelf ook nog even wassen. Vergeten we bijna te vertellen dat in hetzelfde water ook nog de heilige dode koeien en honden worden gegooid... De rivier is gewoon ontzettende smerig. Er lijkt dan ook totaal geen leven in te zitten. Mis! In de Ganges zwemmen zelfs dolfijnen! Niet te geloven hé…
Zoals de riksja-mannen je omver rijden om een rit aan te bieden, zo zijn hier de bootmannen en de masseurs om hun diensten aan te bieden. Vanaf het bootje kun je kijken naar o.a die lijkverbrandingen. De lijkverbrandigen zijn erg beroemd in Varanassi. Alleen mannen mogen bij de verbranding zijn, want vrouwen zijn te emotioneel. Baby's mogen niet verbrand worden evenals vrouwen met baby's in hun buik. De baby wordt gezien als een lotusbloem, en die moet recht de rivier in worden geworpen, zo ook kleine kinderen die nog niet kunnen lezen of schrijven. Een “holy” man, een monnik die zijn hele leven in het klooster heeft gezeten word gezien als een man die niet "het leven" geleefd heeft en wordt dus niet gecremeerd; een ernstig ziek persoon is onrein i.v.m bacteriën, maar ook mensen die gebeten zijn door een slang worden onrein gezien en dus ook niet gecremeerd en tenslotte mensen met een crimineel verleden hebben geen goed karma en mogen dus al helemaal niet gecremeerd worden.
Maar wat betekent deze stad dan in de religie? De Ganges (Ganga) is hier zo krachtig dat als je er in baadt, dan was je alle zonden van je af. Maar daar blijft het niet bij: als je hier dood gaat dan heb je de cirkel van reïncarnatie dus verbroken. Met andere woorden, doodgaan in Varanasi betekent dat je een toegangskaartje hebt tot de hemel en dat je mag gaan kaarten met Shiva, Brahma en Vishnu. Wie zeg je??? Shiva, Brahma en Vishnu, dat zijn de drie primaire goden van het Hindoeïsme die allen voortkomen uit Brama, de eigenschaploze, eeuwig mediterende, schepper van het universum. Maar je kunt ook met andere goden spelen, het hindoeïsme heeft er 3.300.000 (ruim drie miljoen dus)!!!
******* Even een uitlegje: Voor het regelen en besturen van de wereld neemt God de gedaanten aan van Vishnu de behoeder, Brahma de schepper en Shiva de vernietiger en herschepper.
Brahma wordt dus de schepper van de wereld genoemd. Hij leeft volgens het Hindoeïsme in een hemels paradijs en vertoont zich bijna nooit op de wereld. Hij is een soort adviesgever van andere goden van het Hindoeïsme, daarom wordt hij vaak de grootvader genoemd. Brahma wordt in India vrij weinig vereerd in verhouding tot de andere goden zoals Shiva en Vishnu. Zo zijn er slechts 2 tempels ter verering van hem gebouwd, een in Radjasthan en een in Khedbrahma. Brahma, de verkondiger van de 4 veda’s, wordt voorgesteld met vier hoofden die elk een windrichting symboliseren. Hij heeft 4 armen en handen. Met zijn handen houdt hij zijn drinknap, een rozenkrans, een boog, zijn scepter en een exemplaar van de heilige boeken, (de veda’s) vast.
De god Shiva is een god die in vele gedaanten op de wereld verschijnt. Shiva wordt ook wel de vernietiger en de herschepper genoemd. Hij kan verschijnen als jongeling, danser, dier enzovoort. Door de mensen wordt hij niet vaak als een mens of dier afgebeeld maar als een uit steen gehouwen beeld. Shiva is de God die het leven schenkt. Hij staat voor mannelijke kracht. Als hij echter een vrouwelijke vorm aanneemt, dat Shakti heet, kan Shiva tot schepping en vernietiging overgaan. Als Shiva’s vrouwelijke deel een schrikwekkend gestalte aanneemt, dat Durga of Kali heet, worden veel dierenoffers aan haar gewijd, omdat Durga niet alleen voorspoed brengt maar ook schaars voedsel. Als men in deze situatie geen dierenoffers zou brengen zou er vreselijk hongersnood kunnen ontstaan. Een andere vorm van Shiva is de populaire danser. In dit geval heet hij Nataraja. Nataraja heeft veel armen, maakt veel handgebaren en heeft een bepaalde houding met zijn voeten. Shiva danst dan als het ware de hele wereld rond.
Vishnu is de behoeder van de wereld. Hij probeert altijd de mensen te helpen als dit nodig is. Zijn taak is dan ook het beschermen van de mensen en hen te bevrijden uit de waan van het bezitten. Vishnu komt voor deze taak in 10 gedaanten op de wereld voor. Deze gedaanten worden ook wel avatars genoemd. Een avatar betekent letterlijk “degeen die neerdaalt” in deze wereld. De attributen van Vishnu zijn: de discus (cakra), de schelp (sankha), de knots (gada) en de lotus (padma), soms ook de boog en het zwaard. Hij heeft op zijn borst een wonderjuweel (Kaustubha) en zit op een lotus of rust in de melkzee op de slang Ananta. *******
Na de crematie en wat Hindoe-uitleg ging het per Tuk-Tuk naar het fort /paleis van Ramnagar. Hier woont nog een echte maharadja. Ze moeten over een pontonbrug waarop een wegdek is gemaakt met losliggende ijzeren platen. In het museum in het fort o.a. een grote wapencollectie, ivoren meubilair, een Minerva uit 1917, enz... Prachtige collectie, eens met de stofvod rondgaan zou blijkbaar niet overbodig zijn. Het paleis heeft zijn eigen ghat ( = trap naar Ganges met crematieplaats ) maar ze kunnen er echter niet op want ze zijn een Bollywood film aan het maken en de bewaking laat hun niet toe. (Er was geen bijrolleke weggelegd voor onze twee kerels…)
Met dezelfde Tuk-tuk ( het is ondertussen hun favoriet vervoersmiddel ) trekken ze naar Sarnath, 10km van Varanasi. Hier heeft Boeddha zijn eerst teaching gegeven in het hertenpark.
In deze toespraak zet de Boeddha voor de eerste keer het Wiel der Wet in beweging. Voor de eerste keer verkondigt hij de Vier Edele Waarheden. De prediking vond plaats op volle maan in de maand juli , twee maanden na zijn verlichting. Deze beroemde toespraak was de eerste uit een reeks van zeer veel toespraken die de Boeddha in de 45 jaren die nog volgden, zou prediken.
Er zijn resten van enkele kloosters en een mooie bakstenen stoepa van 33m hoog.
De siesta is vandaag geschrapt omdat er wind is opgekomen en het doenbaar heet is.
Friday, March 23, 2007
Van rozegeur en maneschijn... euh toiletgeur en ondergaande zon...
Deze morgen hebben ze Bodhgaya verlaten, via highway nr 2 reden ze naar Varanassi in Uttar Pradesh langs een autostrade met in elke richting 2 rijstroken en een middenberm. De middenberm is handig om uw koeienstront te drogen en uw geiten op te zetten. En de stippellijn tussen de rijstroken dient blijkbaar om u op te richten, de auto moet er in ‘t midden over rijden. Fietsers en riksja`s mogen in alle richtingen ook dwars. Als je het gemakkelijker vindt, kan je ook gewoon tegen de richting in rijden. Een Indische autostrade is dus een avontuur op zich. Regelmatig een schietgebedje (of iets in die aard) is niet overbodig! Na een overstap op een riksja bereikten ze hun nieuwe verblijfplaats, het Sintia guesthouse in Chaussi ghat, vlak bij de hoofdghat waar de meeste lijken verbrand worden. Ze hebben een kamer met zicht op de Ganges, je kan bijna van op ‘t balkon in de Ganges springen. Het is alleen een beetje te hoog. Laten we dan nog zwijgen over de waterkwaliteit. De toiletgeur komt je regelmatig tegemoet terwijl de Hindoe`s een “zuiverend” bad nemen in de rivier. Zoals je leest zijn ze al even de atmosfeer langs de rivier gaan “opsnuiven”. De eerste indruk valt zo te horen goed mee. De zonsondergang en de avondverbrandingen, stonden reeds op 't programma; 24 uur aan een stuk op deze plaats houdt men verbrandingen, zo een 300 per dag. De 300 over alle ghats van Varanassi, waarschijnlijk...
Ze blijven daar meerdere dagen en we krijgen warme zonnige groetjes toegestuurd, maar met 34 graden in de schaduw, is dat een kleine moeite, niet … liefs, Sabine.
Ze blijven daar meerdere dagen en we krijgen warme zonnige groetjes toegestuurd, maar met 34 graden in de schaduw, is dat een kleine moeite, niet … liefs, Sabine.
Thursday, March 22, 2007
Varanassi, here they come!
Morgen vertrekken onze vrienden naar Varanassi om 06 uur; van het hart van de Boeddhistische wereld naar het hart van de Hindoe-wereld. Ze hebben een Tata (lokale mercedes)- Sumo jeep gecharterd voor 5 personen en kunnen zo de kosten laten zakken tot 700irp elks, dat is nog zo een 500fr. (die euro is nog steeds niet ingeburgerd bij mij, sorry) voor een afstand van 250km. Dat is een mooie prijs, niet. Het beloofd weer een leuke rit te worden, een jong Fins koppeltje en een Duitse madam rijden mee. Een ritje van 250km, daar zouden ze normaal 7u moeten over doen aan het gemiddelde dat je daar kan rijden.... minder dan 50 per uur dus, want er zijn veel te veel putten in de baan en paarden- en ossenkarren en koeien en nog van alles, fietsen die plots in het midden rijden en traktors die plots voor je neus opduiken en noem maar op..... De trein als alternatief is nog leuker die doet er twee maal zolang over ;-)))
Luc heeft telefonisch een kamer vastgelegd in wat een heel tof guesthouse zou moeten zijn, ‘Sintia Guesthouse’, volgens de gids wordt je er ‘s morgens wakker van de vrouwen, die zingen in de tempel ! en ga je er s avonds slapen met de belletjes, hun kamer zou met zicht op de Ganges moeten zijn en vlak bij een van de belangrijkste Ghats waar alle Hindoes naar toe willen,… allez nu nog hopen dat het allemaal even tof is dan geschreven. Dat horen we later dan wel weer. Jeannine en Patrick hebben een mailke gestuurd dat ze ginder goed zijn toegekomen en dat ze het een heel toffe stad vinden. Dus nu hopen dat zij dat ook vinden ...
Eens terugblikken…wat laten ze achter….
De Maha boddhi tempel die ze al lopend door de achterbuurten bereikten, de achterbuurten met hun lemen hutjes met de keuken (lees: lemen vuurhaard) op straat. Er lopen daar geiten, varkens en kippen voor je voeten. Via een zig-zag weggetje kom je aan de brug over de lokale beek. Het water ziet grijs-zwart, ligt vol plastiek en stinkt als de pest. De varkens houden er blijkbaar van want ze rollen er vrolijk in. Even verder is de overloop van een hutje en varkenskot. Opletten dus, volgens Dirk, waar je, je voeten zet en zo kwamen ze aan de busstopplaats. Een paar straten verder … de tempel. Blijkbaar maak je daar snel vrienden want alle verkopers beginnen dadelijk met: Hello, my friend....
In de tempel staat een mooi gouden Boeddha beeld. De tuin er rond staat vol met kleine stoepa`s, achteraan de tempel staat de Boddhi-boom waar Boeddha onder zat te mediteren en zo de verlichting bereikte.
Met de Tuk-Tuk zijn ze ook naar Urevela geweest, daar is de Pragbodhi grot waar Boeddha verbleef als asceet. De 60 km verder gelegen Barabar grotten stonden ook op ’t programma maar zijn heel vlug geschrapt, overal kregen ze te horen dat je dan zeker beroofd wordt en waarschijnlijk ook dood bent. Je zou voor minder je programma aanpassen!
Nu reeds de derde dag in Bodh-Gaya en een vast schema: vroeg naar de tempel, siësta wegens te heet, en nog eens laat naar de tempel. En af en toe een echte praktijkoefening, één in geduld… het bankbezoek! Visualiseer volgende scéne: Er zitten nog drie mensen voor je, in de bank, maar het duurt toch nog 1,5 uur om geld gewisseld te krijgen. Geduld, geduld, geduld… Indiërs passeren , die voorsteken en doen of je lucht bent. Nog meer geduld, dus. Echt een goede praktijkoefening, niet?
Tijd voor Varanassi zou ik zo zeggen… een stad waar Luc zo een beetje naar uitkeek en altijd wel een beetje benieuwd naar geweest is, dus het komt nu korter bij. Te Varanassi gaan ze misschien een tehuis voor personen met een handicap bezoeken dat gerund word door een zwitserse organisatie, ik hoop het alvast dat het lukt, want daar wil ik alles over weten…
De Ganges hebben ze nu al links en rechts stukjes gevolgd, nu gaan ze er ook binnenkort met een bootje kunnen op varen…. genietend van weer een totaal andere sfeer…
Tot tot…. Liefs, Sabine.
Luc heeft telefonisch een kamer vastgelegd in wat een heel tof guesthouse zou moeten zijn, ‘Sintia Guesthouse’, volgens de gids wordt je er ‘s morgens wakker van de vrouwen, die zingen in de tempel ! en ga je er s avonds slapen met de belletjes, hun kamer zou met zicht op de Ganges moeten zijn en vlak bij een van de belangrijkste Ghats waar alle Hindoes naar toe willen,… allez nu nog hopen dat het allemaal even tof is dan geschreven. Dat horen we later dan wel weer. Jeannine en Patrick hebben een mailke gestuurd dat ze ginder goed zijn toegekomen en dat ze het een heel toffe stad vinden. Dus nu hopen dat zij dat ook vinden ...
Eens terugblikken…wat laten ze achter….
De Maha boddhi tempel die ze al lopend door de achterbuurten bereikten, de achterbuurten met hun lemen hutjes met de keuken (lees: lemen vuurhaard) op straat. Er lopen daar geiten, varkens en kippen voor je voeten. Via een zig-zag weggetje kom je aan de brug over de lokale beek. Het water ziet grijs-zwart, ligt vol plastiek en stinkt als de pest. De varkens houden er blijkbaar van want ze rollen er vrolijk in. Even verder is de overloop van een hutje en varkenskot. Opletten dus, volgens Dirk, waar je, je voeten zet en zo kwamen ze aan de busstopplaats. Een paar straten verder … de tempel. Blijkbaar maak je daar snel vrienden want alle verkopers beginnen dadelijk met: Hello, my friend....
In de tempel staat een mooi gouden Boeddha beeld. De tuin er rond staat vol met kleine stoepa`s, achteraan de tempel staat de Boddhi-boom waar Boeddha onder zat te mediteren en zo de verlichting bereikte.
Met de Tuk-Tuk zijn ze ook naar Urevela geweest, daar is de Pragbodhi grot waar Boeddha verbleef als asceet. De 60 km verder gelegen Barabar grotten stonden ook op ’t programma maar zijn heel vlug geschrapt, overal kregen ze te horen dat je dan zeker beroofd wordt en waarschijnlijk ook dood bent. Je zou voor minder je programma aanpassen!
Nu reeds de derde dag in Bodh-Gaya en een vast schema: vroeg naar de tempel, siësta wegens te heet, en nog eens laat naar de tempel. En af en toe een echte praktijkoefening, één in geduld… het bankbezoek! Visualiseer volgende scéne: Er zitten nog drie mensen voor je, in de bank, maar het duurt toch nog 1,5 uur om geld gewisseld te krijgen. Geduld, geduld, geduld… Indiërs passeren , die voorsteken en doen of je lucht bent. Nog meer geduld, dus. Echt een goede praktijkoefening, niet?
Tijd voor Varanassi zou ik zo zeggen… een stad waar Luc zo een beetje naar uitkeek en altijd wel een beetje benieuwd naar geweest is, dus het komt nu korter bij. Te Varanassi gaan ze misschien een tehuis voor personen met een handicap bezoeken dat gerund word door een zwitserse organisatie, ik hoop het alvast dat het lukt, want daar wil ik alles over weten…
De Ganges hebben ze nu al links en rechts stukjes gevolgd, nu gaan ze er ook binnenkort met een bootje kunnen op varen…. genietend van weer een totaal andere sfeer…
Tot tot…. Liefs, Sabine.
Wednesday, March 21, 2007
En we krijgen maar niet genoeg van Bodh-Gaya...
Het vervolg... met een beetje uitleg...
Maha Boddhi tempel, Bodh Gaya
Stupa's rondom deze tempel
zijkant van de tempel
Beeldhouwwerk Maha Boddhi tempel
Beeldhouwwerk 2
Animisa Chaïtya, stoepa die de plaats markeert waar de Boeddha in de 2e week na zijn verlichting naar de Bodhi boom staarde zonder met zijn ogen te knipperen.
Omgeving v d tempel 
De Ratanacankama Chaitya markeert de plek waar de Boeddha in de 3e week na zijn verlichting op en neer liep.
Plek waar de Boeddha de 5e week na zijn verlichting doorbracht. Een grote slang, Mucalinda, beschermt hem tegen de zware regenval.
Wanneer je van Bodh Gaya naar Gaya gaat, reis je langs de rivier de Nerañjara. Deze foto is genomen tussen Bodh Gaya en Gaya, richting Gaya. Aan de linkerkant zijn de uitlopers van de Pragbodhi te zien. Pragbodhi betekent 'vóór de verlichting'. Dit is de locatie waar de Boeddha de meeste tijd heeft doorgebracht vóór zijn verlichting. Tegen het laatst van zijn streven is hij dus deze kant opgelopen, richting Bodh Gaya
6,5 km ten noordoosten van Bodh Gaya ligt de berg Pragbodhi. Pragbodhi betekent 'vóór de verlichting'. Tegenwoordig draagt de berg de naam Dongeswa. Hier heeft de Boeddha de meeste tijd doorgebracht vóór zijn verlichting. Tibetaanse monniken hebben er een tempel opgericht die op de foto te zien is. Zij beheren nu de grot en de directe omgeving.
Grot waarin de Boeddha mediteerde
Je kunt de Pragbodhi opklauteren als je er wat moeite voor wilt doen, zodat je dus boven de grot komt waar Boeddha mediteerde. Hier ben je halverwege en zie je wat de Boeddha zonder enige twijfel ook meerdere malen heeft aanschouwd. Mooi hè?
Eenmaal boven aangekomen kijkt men over de uitlopers van de Pragbodhi en over het land van Magadha. Hier was Boeddha, onze Leraar. Hier streed hij zijn strijd, uit mededogen voor de wereld. Wat geweldig is het om hier te zijn...
Bodh-gaya.... plaats waar de boeddha de verlichting verwierf... een impressie...
Op weg naar Bodh-Gaya
Ter gelegenheid van het bezoek v d Karmapa, in december 2001
In de voetstappen v d Boeddha...
Prachtige schildering
Het grote Boeddhabeeld daar
De gats
Offeren
Bij de Boddhiboom
Oude prent v d Maha Boddhi-Tempel
In de site...
de lokale kunstenaar, pottenbakker
de lokale schonen
sponzenverkoopster
straatbeeld...en we zijn weer vertrokken...
Subscribe to:
Posts (Atom)