Onze reizigers hebben Nepal achter hun gelaten…
Nepal, een land vol paradoxen, dat met zijn caleidoscoop van filosofische en ideologische overtuigingen iedere bezoeker moeiteloos in de ban krijgt. Hier werden onze mannen ondergedompeld in een wereld van veelarmige goden, erotisch versierde tempels, onbeschrijfelijke godsdienstige riten, mystieke middeleeuwse straatjes en een mengelmoes van rassen die uit het gebergte zijn afgedaald en elkaar vinden in de vallei van Kathmandu, prachtige rijstterrassen, kolkende bergstromen en typische, bruinrode dorpjes. Elk straatbeeld is getekend door alom aanwezige tempeltjes en schrijnen. Als enig hindoekoninkrijk ter wereld, vindt men hier unieke trapvormige pagodes met nergens geëvenaard, kunstzinnig houtsnijwerk, mystieke symbolen en magische afbeeldingen. Ook het boeddhisme is hier overal aanwezig! Dat bewijzen de talloze gebedsmolentjes en de witgekleurde stoepa’s, beschilderd met de alziende ogen van Boeddha. Hoog gelegen, in de schoot van de Himalaya, vertoont dit land een wilde en natuurlijke schoonheid met grillig gevormde bomen en als achtergrond het indrukwekkend bergmassief, bedekt met eeuwige sneeuw. Hier maak je onvergetelijke zons- op- en ondergangen mee, tegen het machtige decor van de hoogste bergtoppen ter wereld! Nepal bereizen is niet alleen teruggaan in de tijd, maar tevens geconfronteerd worden met een bijna surrealistisch mooie fauna en flora… en met jezelf!
Nog eventjes vliegeren en dan de confrontatie met … ons, hé Erica… wordt gecensureerd vervolgd… Groetjes aan allen en hopelijk hebben jullie een beetje meegereisd, meebeLEEFd, meegenoten, …
Het ga jullie allen goed en tot tot… Liefs, Sabine.
(Om Mani Peme Hoeng!)
Friday, April 13, 2007
Thursday, April 12, 2007
Van pittoreske dorpen en een zwarte Chobarkloof ...
Toch nog even een berichtje met enkele avonturen...
Gisteren zijn onze 2 vrienden Bungmati, Kokhana en Kirtipur, enkele dorpen aan de rand van Kathmandu-stad, nog eens gaan bezoeken. Daar wordt nog geleefd zoals tientallen jaren geleden. Het zijn dorpen waar vooral Newari leven, deze zijn gespecialiseerd in het houtsnijwerk dat ze verwerken in o.a. hun huizen.
Van een afstand lijkt Bungmati net op een toscaans dorp, die grote bakstenen huizen met hun daken van dakpannen, samengepakt op de heuvel, het lijkt romaans totdat je dichtbij komt, dan is het een echt Newar-dorp. En wat op zich een klein dorp lijkt, blijkt een wereld op zich te zijn. Alle steegjes leiden naar het brede, drukke plein en het witgeschilderde gebouw van Machendranath, wiens oudere newar-naam Bunga Dyo luidt. (= god van Bunga) Het rode masker van deze Machendranath wordt elke zomer, aan het eind van het feest te Patan, naar deze tempel te Bungmati gebracht, waar het zes maand verblijft, dan gaat het terug richting Patan op een triomfwagen.
Op een bepaald moment stopt hun taxi-chauffeur, hij laat een plaats zien waar van mosterdzaad olie wordt geperst, best de moeite. Jammer dat ze geen fles kunnen meenemen… Kokhana, 1 km. noordelijker dan Bungmati, staat immers bekend om zijn mosterdolie. Een van de arbeiders stopt zijn werk en steekt een waterpijp op (noemt hier THOMAKHO) Dirk werd spontaan uitgenodigd om de pijp te delen.
“Kirtipur”, de vroegere trotse “stad van glorie”, ligt op een lage bergkam, 5 km ten zuidwesten van Kathmandu. De goed bewaarde oude kern met historisch fort is verkeersvrij, men heeft er ook een fantastisch uitzicht over de vallei. Maar de onverharde , smalle straatjes en de vele gezinnen die in armoede leven, lijken uit de toon te vallen zo dicht bij die rijke hoofdstad Kathmandu. Het lijkt wel een pittoreske armoede… Veel inwoners van de oude stad zijn Jyapu’s (= de Newarboerenkaste) en werken op de velden beneden. Zij brengen in de lente en herfst hun schoven naar de smalle steegjes en slaan daar het graan eruit.
De Chobar kloof stond ook nog op hun programma. Hier zou Manjushri met zijn zwaard een weg gehakt hebben om het kom-vormige dal waar nu Kathmandu ligt, te laten leeglopen. Ooit een zeer mooie plaats! Marcus en Stan, verschiet niet!! want als ze ginds aankomen treffen ze het volgende aan… (en het lag niet aan die pijp) ... Het water ziet pikzwart, stinkt naar allerlei chemische brol en schuimt enorm. De Chobar kloof is een ramp. Luc denkt dat ze vlak naast het mooie bruggetje een grote nieuwe brug aan het maken zijn en onder die, wat ooit een mooie brug was, stroomt nu die zwarte rivier en het is best dat je een masker opzet want de stank is niet te houden. Ikzelf denk trouwens dat die nabijgelegen cementfabriek er ook voor een stukje tussen zit. Ah neen, toch niet, Marcus en Luc lieten me weten dat die al 3 of 5 jaar dicht is... Enfin, in ieder geval, spijtig maar waar, wat ooit een mooie plaats was is nu een RAMP!! Manjushri zou er ziek van worden!!! Een zware ontgoocheling…
Na de bezoeken werd het Gulf air office nog eens aangedaan om hun vliegticket te laten aanpassen (= klever met veranderingen en stempel) zodat ze met een gerust hart op de ijzeren vogel kunnen plaatsnemen. De lokale kapper kon zich ook eens laten gaan (met een extra lekkere massage, bij die kapper, daar hoort dat erbij en voor 150rp was dat het zeker waard ;-))) want… ze zien er terug netjes uit! Kwestie dat ze terug wat op hun paspoort trekken hé..... Erica, ze zullen in form zijn, denk ik! Dat beloofd…
En dan nu het weerbericht…
In de late namiddag en avond… een onweertje …
De laatste dagen durft het ‘s avonds al eens een druppeltje en een donderke en een fris windje te doen maar gisteren was het blijkbaar de kers op de taart. Het begon met wat te hagelen en iedereen was daar aan het koekeloeren net alsof het aan het donderen was in Keulen, hagelbollen zo groot als knikkers, een weertje om best niet in rond te lopen dus, want ze kwamen hard aan en met heel heel veel tegelijk. In geen tijd zag alles wit van de bollen. Wat later ‘s avonds, kwam het vuurwerk (donder en bliksem) en alles verzoop, hun terras naast de kamer hadden ze net op tijd ontstopt zodat al het water kon weglopen en ondertussen hoorden ze iedereen beneden gillen en spurten naar buiten om een rivier, die door de oprit en de tuin liep om te leggen naar de straat. Pas ‘s morgens zagen ze dat alles buiten op straat veranderd was in een modderstroom, de tuin was al wat terug droog maar rond de grote stoepa lagen overal modderbergen die ze nu aan het opruimen zijn. Gelukkig was er verder geen schade te bemerken. Alleen de boompjes en bloemetjes hangen er maar pover bij, die hadden er ‘s nacht moeten aan geloven door de hagel.
Gelukkig staat hun hier zaterdag een mooi weerke te wachten met al zeker 2 extra zonnekes op de luchthaven… tot gauw, globbetrotters. Een goede terugreis wensen we jullie!
Gisteren zijn onze 2 vrienden Bungmati, Kokhana en Kirtipur, enkele dorpen aan de rand van Kathmandu-stad, nog eens gaan bezoeken. Daar wordt nog geleefd zoals tientallen jaren geleden. Het zijn dorpen waar vooral Newari leven, deze zijn gespecialiseerd in het houtsnijwerk dat ze verwerken in o.a. hun huizen.
Van een afstand lijkt Bungmati net op een toscaans dorp, die grote bakstenen huizen met hun daken van dakpannen, samengepakt op de heuvel, het lijkt romaans totdat je dichtbij komt, dan is het een echt Newar-dorp. En wat op zich een klein dorp lijkt, blijkt een wereld op zich te zijn. Alle steegjes leiden naar het brede, drukke plein en het witgeschilderde gebouw van Machendranath, wiens oudere newar-naam Bunga Dyo luidt. (= god van Bunga) Het rode masker van deze Machendranath wordt elke zomer, aan het eind van het feest te Patan, naar deze tempel te Bungmati gebracht, waar het zes maand verblijft, dan gaat het terug richting Patan op een triomfwagen.
Op een bepaald moment stopt hun taxi-chauffeur, hij laat een plaats zien waar van mosterdzaad olie wordt geperst, best de moeite. Jammer dat ze geen fles kunnen meenemen… Kokhana, 1 km. noordelijker dan Bungmati, staat immers bekend om zijn mosterdolie. Een van de arbeiders stopt zijn werk en steekt een waterpijp op (noemt hier THOMAKHO) Dirk werd spontaan uitgenodigd om de pijp te delen.
“Kirtipur”, de vroegere trotse “stad van glorie”, ligt op een lage bergkam, 5 km ten zuidwesten van Kathmandu. De goed bewaarde oude kern met historisch fort is verkeersvrij, men heeft er ook een fantastisch uitzicht over de vallei. Maar de onverharde , smalle straatjes en de vele gezinnen die in armoede leven, lijken uit de toon te vallen zo dicht bij die rijke hoofdstad Kathmandu. Het lijkt wel een pittoreske armoede… Veel inwoners van de oude stad zijn Jyapu’s (= de Newarboerenkaste) en werken op de velden beneden. Zij brengen in de lente en herfst hun schoven naar de smalle steegjes en slaan daar het graan eruit.
De Chobar kloof stond ook nog op hun programma. Hier zou Manjushri met zijn zwaard een weg gehakt hebben om het kom-vormige dal waar nu Kathmandu ligt, te laten leeglopen. Ooit een zeer mooie plaats! Marcus en Stan, verschiet niet!! want als ze ginds aankomen treffen ze het volgende aan… (en het lag niet aan die pijp) ... Het water ziet pikzwart, stinkt naar allerlei chemische brol en schuimt enorm. De Chobar kloof is een ramp. Luc denkt dat ze vlak naast het mooie bruggetje een grote nieuwe brug aan het maken zijn en onder die, wat ooit een mooie brug was, stroomt nu die zwarte rivier en het is best dat je een masker opzet want de stank is niet te houden. Ikzelf denk trouwens dat die nabijgelegen cementfabriek er ook voor een stukje tussen zit. Ah neen, toch niet, Marcus en Luc lieten me weten dat die al 3 of 5 jaar dicht is... Enfin, in ieder geval, spijtig maar waar, wat ooit een mooie plaats was is nu een RAMP!! Manjushri zou er ziek van worden!!! Een zware ontgoocheling…
Na de bezoeken werd het Gulf air office nog eens aangedaan om hun vliegticket te laten aanpassen (= klever met veranderingen en stempel) zodat ze met een gerust hart op de ijzeren vogel kunnen plaatsnemen. De lokale kapper kon zich ook eens laten gaan (met een extra lekkere massage, bij die kapper, daar hoort dat erbij en voor 150rp was dat het zeker waard ;-))) want… ze zien er terug netjes uit! Kwestie dat ze terug wat op hun paspoort trekken hé..... Erica, ze zullen in form zijn, denk ik! Dat beloofd…
En dan nu het weerbericht…
In de late namiddag en avond… een onweertje …
De laatste dagen durft het ‘s avonds al eens een druppeltje en een donderke en een fris windje te doen maar gisteren was het blijkbaar de kers op de taart. Het begon met wat te hagelen en iedereen was daar aan het koekeloeren net alsof het aan het donderen was in Keulen, hagelbollen zo groot als knikkers, een weertje om best niet in rond te lopen dus, want ze kwamen hard aan en met heel heel veel tegelijk. In geen tijd zag alles wit van de bollen. Wat later ‘s avonds, kwam het vuurwerk (donder en bliksem) en alles verzoop, hun terras naast de kamer hadden ze net op tijd ontstopt zodat al het water kon weglopen en ondertussen hoorden ze iedereen beneden gillen en spurten naar buiten om een rivier, die door de oprit en de tuin liep om te leggen naar de straat. Pas ‘s morgens zagen ze dat alles buiten op straat veranderd was in een modderstroom, de tuin was al wat terug droog maar rond de grote stoepa lagen overal modderbergen die ze nu aan het opruimen zijn. Gelukkig was er verder geen schade te bemerken. Alleen de boompjes en bloemetjes hangen er maar pover bij, die hadden er ‘s nacht moeten aan geloven door de hagel.
Gelukkig staat hun hier zaterdag een mooi weerke te wachten met al zeker 2 extra zonnekes op de luchthaven… tot gauw, globbetrotters. Een goede terugreis wensen we jullie!
Tuesday, April 10, 2007
Na Namoboeddha, een enige ontmoeting met de nieuwe Kongtrul Rinpoche! Gezegend huiswaarts binnenkort...
Hoi thuisfront, zoals Dirk het steeds verwoordt,
Het einde van de reis komt echt dichtbij, nog twee volledige dagen in Kathmandu!
Gisteren zijn onze reizigers naar Namoboeddha geweest, ongeveer 35km van Kathmandu, de plaats waar de Boeddha zijn lichaam gegeven heeft aan een uitgehongerde tijgerin met 5 welpen. Mooie tempels en stoepa’s. De nieuwe tempel begint danig vorm te krijgen en de schilderingen binnen zijn ongelooflijk prachtig. Ben benieuwd naar een volgende keer, schreef Luc, ahwel ik ook. De heuvelige omgeving met rijstvelden en boerderijen is trouwens ook zeer mooi. Hagedissen worden gefotografeerd…
Na de middag gingen ze nog naar Pulhari, een tempel boven op een heuvel ten noorden van Kathmandu. Ze mochten tevens in de stoepa-kamer waar de overblijfselen van de 3e Kongtrul Rinpoche liggen. Als de monniken hun interesse zien, wordt hun gevraagd of ze de nieuwe Kongtrul Rinpoche willen ontmoeten. Met veel geluk slagen ze er ook in. Het is een jongen van 13 jaar, nog volop in zijn opleiding en reeds met een enorme uitstraling! Enig moment!! Luc’s nieuwe kristallen mala wordt ingezegend door hem en ook in de guesthouse heeft Lama Mouktinath hem reeds gezegend … Nu het nog vanavond om 19u in Tchechen Monastery vragen aan de Lama daar, die iets aan het vullen is voor hun (verrassing ;-)) ) en dan zal hij al heel wat gezegend zijn, niet. Het kan niet meer op tegenwoordig ... Ongelooflijk! ...
Als ze terug naar de parking gaan, ziet Dirk in een flits dat er vlak voor zijn voeten een slang ligt. Hij maak enkele mooie foto`s en krijgt van de monniken te horen dat ze hier al 5 jaar leeft. Ze is ongeveer 1.3m lang en volgens hun uitleg zeer giftig. Nogmaals geluk gehad dus. `s Avonds worden ze gezegend met een fiks onweer.
Nu nog enkele rustdagen in ’t verschiet… De dingen wat laten rusten zal goed zijn, want het vraagt toch wat energie, zelfs met al die zegeningen … en dan … terug huiswaarts.
Op vrijdag nemen ze de grote ijzeren vogel...
(vlieg met me mee, naar de regenboog, regenboog!)
Het einde van de reis komt echt dichtbij, nog twee volledige dagen in Kathmandu!
Gisteren zijn onze reizigers naar Namoboeddha geweest, ongeveer 35km van Kathmandu, de plaats waar de Boeddha zijn lichaam gegeven heeft aan een uitgehongerde tijgerin met 5 welpen. Mooie tempels en stoepa’s. De nieuwe tempel begint danig vorm te krijgen en de schilderingen binnen zijn ongelooflijk prachtig. Ben benieuwd naar een volgende keer, schreef Luc, ahwel ik ook. De heuvelige omgeving met rijstvelden en boerderijen is trouwens ook zeer mooi. Hagedissen worden gefotografeerd…
Na de middag gingen ze nog naar Pulhari, een tempel boven op een heuvel ten noorden van Kathmandu. Ze mochten tevens in de stoepa-kamer waar de overblijfselen van de 3e Kongtrul Rinpoche liggen. Als de monniken hun interesse zien, wordt hun gevraagd of ze de nieuwe Kongtrul Rinpoche willen ontmoeten. Met veel geluk slagen ze er ook in. Het is een jongen van 13 jaar, nog volop in zijn opleiding en reeds met een enorme uitstraling! Enig moment!! Luc’s nieuwe kristallen mala wordt ingezegend door hem en ook in de guesthouse heeft Lama Mouktinath hem reeds gezegend … Nu het nog vanavond om 19u in Tchechen Monastery vragen aan de Lama daar, die iets aan het vullen is voor hun (verrassing ;-)) ) en dan zal hij al heel wat gezegend zijn, niet. Het kan niet meer op tegenwoordig ... Ongelooflijk! ...
Als ze terug naar de parking gaan, ziet Dirk in een flits dat er vlak voor zijn voeten een slang ligt. Hij maak enkele mooie foto`s en krijgt van de monniken te horen dat ze hier al 5 jaar leeft. Ze is ongeveer 1.3m lang en volgens hun uitleg zeer giftig. Nogmaals geluk gehad dus. `s Avonds worden ze gezegend met een fiks onweer.
Nu nog enkele rustdagen in ’t verschiet… De dingen wat laten rusten zal goed zijn, want het vraagt toch wat energie, zelfs met al die zegeningen … en dan … terug huiswaarts.
Op vrijdag nemen ze de grote ijzeren vogel...
(vlieg met me mee, naar de regenboog, regenboog!)
Saturday, April 7, 2007
Thamel onveilig gemaakt! Dat verdient een pelgrimstocht naar Namoboeddha!
Vandaag hebben ze Thamel onveilig gemaakt zo te lezen bij Dirk. (Thamel is een wijk in Kathmandu waar allerlei winkeltjes zijn) Waarom niet, alles moet kunnen hé, mannen!
Amai het begint daar blijkbaar fameus te rommelen, in de lucht... want Luc schreef: … het waait hier nogal in 't pc-kot, de ijzeren gordijnen vliegen hier rond mijn oren, t is hier inderdaad wel frisser…
Na het kamertje van Djimmi en Lama Muktinath voor 1dag, hebben ze nu een kamer op de derde etage, een heel mooie met prachtig uitzicht op het terras. Ze kunnen zelfs het dak zien van Tchechen monastery, maar niet de stoepa want die ligt daar net achter. Gelukzakken!!
Luc heeft ook al wat spulletjes gekocht, hoor ik, waaronder heel wat soepkommetjes, (lees: klankschalen, hoop ik) want in de taxi terug van Thamel naar Dragon, waren ze al muziek aan het spelen vanzelf … de taxi-driver moest soms lachen!! Wat ze toch allemaal doen om nen goedkope taxi te krijgen… nie te geloven…
Als het meezit gaan onze twee avonturiers morgen, zondag dus, naar Namoboeddha en naar Phulhari en overmorgen naar Lalitpur (= Patan, in de volksmond beter bekend als Lalitpur of Stad der Schoonheid, één v d twee andere interessante steden, naast Bhaktapur. Samen met de hoofdstad vormen zij dus de drie koningssteden in de Kathmanduvallei.) voor… de beeldjes-shopping. En dan zeggen dat de vrouwen … (hm)
Een pelgrimstocht naar Namoboeddha is dus ook mogelijk, een tocht langs rijstvelden en dorpjes waar de meeste toeristen niet komen… via de dorpjes Kavre en Phulhari. Namoboeddha ligt zeer fraai in de bergen. Er is een klooster en hogerop een tempeltje waarin een stenen gedenktafel verwijst naar een legende die verteld dat Boeddha een stuk van zijn eigen been aan een hongerige tijgerin, die op het punt stond een kind te verslinden, gaf om haar jonge welpen te voeden. Vervolgens at de tijgerin Boeddha helemaal op terwijl ze voorspelde dat Boeddha in zijn volgende leven verlicht zou worden. Dit ontroerend verhaal, een les in mededogen en onzelfzuchtigheid, is hier uitgebeeld in een stenen reliëf dat verlicht wordt door honderden kaarsjes. Er is ook een pad waar uitgehouwen treden en gebedsvlaggetjes de weg wijzen naar de nog hoger gelegen stoepa.
Allee, het uitbollen is begonnen, in mooie stijl!
Nog even genieten aldaar en dan de kers op de taart, hé Erica! (op de luchthaven, hier)
Dat wordt toch wel het summum… zekers weten…
Nog zeven dagen… 6…5…4…3…2…1… vuurwerk!!!!
Ge zult het horen… Groetjes, Sabine.
Amai het begint daar blijkbaar fameus te rommelen, in de lucht... want Luc schreef: … het waait hier nogal in 't pc-kot, de ijzeren gordijnen vliegen hier rond mijn oren, t is hier inderdaad wel frisser…
Na het kamertje van Djimmi en Lama Muktinath voor 1dag, hebben ze nu een kamer op de derde etage, een heel mooie met prachtig uitzicht op het terras. Ze kunnen zelfs het dak zien van Tchechen monastery, maar niet de stoepa want die ligt daar net achter. Gelukzakken!!
Luc heeft ook al wat spulletjes gekocht, hoor ik, waaronder heel wat soepkommetjes, (lees: klankschalen, hoop ik) want in de taxi terug van Thamel naar Dragon, waren ze al muziek aan het spelen vanzelf … de taxi-driver moest soms lachen!! Wat ze toch allemaal doen om nen goedkope taxi te krijgen… nie te geloven…
Als het meezit gaan onze twee avonturiers morgen, zondag dus, naar Namoboeddha en naar Phulhari en overmorgen naar Lalitpur (= Patan, in de volksmond beter bekend als Lalitpur of Stad der Schoonheid, één v d twee andere interessante steden, naast Bhaktapur. Samen met de hoofdstad vormen zij dus de drie koningssteden in de Kathmanduvallei.) voor… de beeldjes-shopping. En dan zeggen dat de vrouwen … (hm)
Een pelgrimstocht naar Namoboeddha is dus ook mogelijk, een tocht langs rijstvelden en dorpjes waar de meeste toeristen niet komen… via de dorpjes Kavre en Phulhari. Namoboeddha ligt zeer fraai in de bergen. Er is een klooster en hogerop een tempeltje waarin een stenen gedenktafel verwijst naar een legende die verteld dat Boeddha een stuk van zijn eigen been aan een hongerige tijgerin, die op het punt stond een kind te verslinden, gaf om haar jonge welpen te voeden. Vervolgens at de tijgerin Boeddha helemaal op terwijl ze voorspelde dat Boeddha in zijn volgende leven verlicht zou worden. Dit ontroerend verhaal, een les in mededogen en onzelfzuchtigheid, is hier uitgebeeld in een stenen reliëf dat verlicht wordt door honderden kaarsjes. Er is ook een pad waar uitgehouwen treden en gebedsvlaggetjes de weg wijzen naar de nog hoger gelegen stoepa.
Allee, het uitbollen is begonnen, in mooie stijl!
Nog even genieten aldaar en dan de kers op de taart, hé Erica! (op de luchthaven, hier)
Dat wordt toch wel het summum… zekers weten…
Nog zeven dagen… 6…5…4…3…2…1… vuurwerk!!!!
Ge zult het horen… Groetjes, Sabine.
Friday, April 6, 2007
Veilig en wel te Kathmandu...
Vandaag zijn onze 2 globbetrotters vroeg vertrokken vanuit Lumbini voor een trip van ongeveer 260km. Na een paar uur valt het verkeer plots stil. Er is een Maoïstische blokkade. Na ongeveer 40 minuten overleg met de politie wordt de blokkade opgeheven. OEF! De rit verloopt verder vlot, met natuurlijk de gewone spannende momenten van inhalende vrachtwagens die op uw rijvak rijden, maar wel in een andere richting, een vrachtwagen in de ravijn, enz… Als ze Kathmandu naderen is het gedaan met 't vlot verkeer. Om de laatste 20km te overbruggen hadden ze meer dan 2uur nodig. In ieder geval is het daar frisjes, in hun normen gesproken toch. Slechts 28 graden en voor het eerst in meerdere weken zien ze nog eens een wolkje… Veilig en wel in de hoofdstad dus, volgende dagen rust, winkelen en bezoeken in de buurt. De lus is gesloten, nog een weekje en ze zijn terug !! Het einde nadert…
Kathmandu! Hoe zou je deze stad het best omschrijven? Als een middeleeuwse tijdscapsule? Een ecologische ramp? Een lustoord? Een toeristenval? Kathmandu is niet voor niks 1000 jaar de belangrijkst handelroute geweest van Tibet naar India en vice versa. Een heilige stad? Een prachtige illusie? Het gaat allemaal op!
Ondanks een chaotische eerste indruk is het toch verbazend eenvoudig om er thuis te geraken en je thuis te voelen in Kathmandu. Oud Kathmandu is volgens de traditie aangelegd in de vorm van een khukuri-mes, op wat het gevest v h mes zou zijn, ligt het Durbarplein. De grote markt, zou men hier zeggen, het is een permanente kermis te midden van tempels, monumenten en het voormalig koninklijk paleis. Kathmandu heette oorspronkelijk Kantipur, maar werd later genoemd naar de kasthamandap (= paviljoen van hout), een laat 12de eeuwse uitrusthuis aan die belangrijkste handelsroute tussen Tibet en India, die nog steeds in het centrum v d stad staat, op het zuidelijk gedeelte. Het noordelijk deel herbergt tempels en beelden. In de smalle straatjes krioelt het v d mensen en klinkt lawaai van fietsbellen, religieuze muziek, bouwwerkzaamheden en claxons. Het ruikt er naar wierook, kruiden, riolering en uitlaatgassen… Er lopen heilige koeien rond, evenals heilige mannen, bedelaars, enz… Dan is er ook nog het beeld dat moet doorgaan voor de vooruitgang! Helse verkeersopstoppingen, vervuiling, een rommelige sky-line met watertanks, schotelantennes, cybercafé’s, neonreclames, stroomstoringen, land-cruisers met chauffeur, gezinnen op motorfietsen, enz. De tradionele identiteit is er nog wel, maar… Kathmandu sluit zich razendsnel aan bij het global village!
Kathmandu! Hoe zou je deze stad het best omschrijven? Als een middeleeuwse tijdscapsule? Een ecologische ramp? Een lustoord? Een toeristenval? Kathmandu is niet voor niks 1000 jaar de belangrijkst handelroute geweest van Tibet naar India en vice versa. Een heilige stad? Een prachtige illusie? Het gaat allemaal op!
Ondanks een chaotische eerste indruk is het toch verbazend eenvoudig om er thuis te geraken en je thuis te voelen in Kathmandu. Oud Kathmandu is volgens de traditie aangelegd in de vorm van een khukuri-mes, op wat het gevest v h mes zou zijn, ligt het Durbarplein. De grote markt, zou men hier zeggen, het is een permanente kermis te midden van tempels, monumenten en het voormalig koninklijk paleis. Kathmandu heette oorspronkelijk Kantipur, maar werd later genoemd naar de kasthamandap (= paviljoen van hout), een laat 12de eeuwse uitrusthuis aan die belangrijkste handelsroute tussen Tibet en India, die nog steeds in het centrum v d stad staat, op het zuidelijk gedeelte. Het noordelijk deel herbergt tempels en beelden. In de smalle straatjes krioelt het v d mensen en klinkt lawaai van fietsbellen, religieuze muziek, bouwwerkzaamheden en claxons. Het ruikt er naar wierook, kruiden, riolering en uitlaatgassen… Er lopen heilige koeien rond, evenals heilige mannen, bedelaars, enz… Dan is er ook nog het beeld dat moet doorgaan voor de vooruitgang! Helse verkeersopstoppingen, vervuiling, een rommelige sky-line met watertanks, schotelantennes, cybercafé’s, neonreclames, stroomstoringen, land-cruisers met chauffeur, gezinnen op motorfietsen, enz. De tradionele identiteit is er nog wel, maar… Kathmandu sluit zich razendsnel aan bij het global village!
Het boekje van den David, DE inspiratiebron om gans de streek daar op zijn kop te zetten...
De wagen uit Kathmandu was gisteren toegekomen... samen met een vriendelijke 33 jarige driver, die alle plaatsjes van Kapilavastu wou bezoeken, ja ja allemaal! Een boek even gekregen van David de kok– bediener, deed dienst om alle sites rond Kapilavastu op te zoeken en ja ja zijlie weg!! Beginnend met Aurorakot en daar vlakbij Niglihawa. Niglihawa, waar een belangrijke Asoka pilaar gevonden werd, een beetje de basis van waar alles begon met het ontdekken van de rest. Vlakbij Aurorakot, niet zoveel te bezien maar toch de moeite waard, een soort vierkantige omwalling, kilometer bij kilometer en daarin een enorm vlak grasveld. Dan naar Sagrahawa, waar een vijver, een boom en een grote put met daar rond de restanten, heuvels van wat ooit een stoepa is geweest te bezien viel. De vijver met prachtige waterhyacinten wordt van heel dichtbij gefotografeerd en als ze doorgaan zegt een gids dat het aan de vijver vol met cobra`s zit. Dat had hij iets eerder mogen vertellen, niet. Dan naar Tilaurakot, de oude omwalde vestiging waar prins Sidharta zijn eerste 30 jaar doorbracht bij zijn vader, tot hij de wereld inging om het lijden te stoppen, hij vertrok via de oostpoort daar. Het is een prachtige omgeving met reusachtige bomen en de vier poorten van het paleis. Al snel kreeg Dirk een bedelende kleine aan zijn been die continu riep: HELLO MONEEEEE, hello moneeeee… Een nieuwe naam voor hem was geboren… Moneeee! Het is eens iets meer exotischer dan Dirk hé! (Erica, begin maar alvast te oefenen) Dan naar Damwihawa, net buiten het paleis van zijn vader liggen twee stoepas, de kleinste, die van zijn moeder en de grootste die van zijn vader. Dan naar het museum, eindelijk open, drie maal is scheepsrecht!! (Je moet weten dat de vorige 2 bezoeken we altijd pech hadden dat het museumke steeds op slot zat) Zoals je kan lezen, dat museumke is niet groot maar toch zijn er wel interessante dingen te zien, potscherven, munten, zegels, oude geboetseerde figuurtjes en wat foto’s van de omgeving en de opgravingen, toch wel even de moeite waard. Dan naar Gothawa, de restanten van een Ashoka pilaar, deze plaats zou de geboorte plaats zijn van Krakuchhanda Buddha, de Buddha die hier was voor Buddha Sakyamuni!!! ja-ja.... Dan naar Kudan, een plaats waar twee oude tempel restanten werden ontdekt.
Zo dat was het dan wel even voor die dag en Luc (en ik ook trouwens) die dacht alles al gezien te hebben rond Kapilavastu, dank je David om even het boek te mogen lenen!!!
Verder is deze streek vooral een vochtig landbouw gebied en Dirk kreeg dan ook de kans om een vos te fotograferen, prachtig! Tevens foto`s van: een Tawny Owl ( uilesoort), de Saurus kraanvogel, Lesser adjutant (kleine maraboe), Asian openbill (ooievaarsoort, wel 15 bijeen in boom) en vvvvveeeeeeel gieren. Bij het terugrijden, zien ze in Lumbini nog Nilgai-antilopen...
Onderweg wandelend naar een winkeltje waar ze kunnen mailen, stopt er een riksja. Hij vraagt beleefd: Riksja sir?? Luc : No thanks; Dirk : No thanks, waarop die riksja-man zegt:
I think is better for you. Zouden ze er momenteel dan echt helemaal onderkomen uit zien??Gelukkig mogen ze morgen terug naar Kathmandu, het vertrek en tevens eindbestemming van hun reis. Vertrektijd zo rond 08u30 lokale Nepalese tijd. De driver zei dat ze in +/- 6u te Kathmandu zouden moeten zijn. We zien en horen wel, tot hier is alles prima verlopen en het was zo te lezen het allemaal waard, ... warmte, zweet en de rest...
Tot binnenkort te Kathmandu, de stad van … nog even geduld … Groetjes, Bientje.
Zo dat was het dan wel even voor die dag en Luc (en ik ook trouwens) die dacht alles al gezien te hebben rond Kapilavastu, dank je David om even het boek te mogen lenen!!!
Verder is deze streek vooral een vochtig landbouw gebied en Dirk kreeg dan ook de kans om een vos te fotograferen, prachtig! Tevens foto`s van: een Tawny Owl ( uilesoort), de Saurus kraanvogel, Lesser adjutant (kleine maraboe), Asian openbill (ooievaarsoort, wel 15 bijeen in boom) en vvvvveeeeeeel gieren. Bij het terugrijden, zien ze in Lumbini nog Nilgai-antilopen...
Onderweg wandelend naar een winkeltje waar ze kunnen mailen, stopt er een riksja. Hij vraagt beleefd: Riksja sir?? Luc : No thanks; Dirk : No thanks, waarop die riksja-man zegt:
I think is better for you. Zouden ze er momenteel dan echt helemaal onderkomen uit zien??Gelukkig mogen ze morgen terug naar Kathmandu, het vertrek en tevens eindbestemming van hun reis. Vertrektijd zo rond 08u30 lokale Nepalese tijd. De driver zei dat ze in +/- 6u te Kathmandu zouden moeten zijn. We zien en horen wel, tot hier is alles prima verlopen en het was zo te lezen het allemaal waard, ... warmte, zweet en de rest...
Tot binnenkort te Kathmandu, de stad van … nog even geduld … Groetjes, Bientje.
Thursday, April 5, 2007
Heel wat vogels kwamen naar een ongelooflijke pudja luisteren ...
Ongelooflijk toffe dagen stonden reeds op ’t programma te Lumbini, waaronder contacten met een tibetaanse dokter en een lama, die ‘s morgens in de tuin van Boeddha een ongelooflijke pudja gedaan hebben, heel krachtig. Het was een pudja uit verschillende korte stukjes, verschillende mantras en tevens tcheud in verwerkt, ongelooflijk moet het geweest zijn! Tcheud te samen met zijn echtgenote en daarbij zijn zoon en een nonnetje. Veel geleerd en zo te horen ... het hoogtepunt voor Luc van gans zijn reis, dit gaat heel lang blijven hangen...
Dirk is ondertussen een dagje de natuur in getrokken op de fiets, vermits in Lumbini alle historische plaatsen en tempels geconcentreerd zijn in een immens groot park, werd er dus eens tijd voor gemaakt. Het park bevat grote waterpartijen en stukken moerasgebied, alhoewel er op dit moment van het jaar (einde droogteperiode) veel is opgedroogd leverde Dirk’s jacht het volgende lijstje op: Ruddy shellduck, Blue-tailed bee-eater, Pied kingfisher, Common moorhen, Red-wattled lapwing, Cinereous vulture, Little cormorant, great egret, cattle egret, grey heron, pied bushchat, red-wiskered bulbul, jungle babbler, tawny pipit, shikra roufous treepie, greater coucal, asian coel, brown hawkowl, en de kers op de taart: een koppel SAURUS-kraanvogels! Deze zijn wereldwijd bedreigd met uitsterven. En voor de mensen die het niet kunnen geloven is er bewijs op foto. Amai, nogal een lijstje hé!
Vandaag, donderdag, gaan ze richting Tilaurakot, om een bezoek aan de ruïnes te brengen. Momenteel is Tilaurakot niet meer dan een gehucht, maar ooit was het de hoofdstad van de republiek van Kapilvastu, waar Boeddha de eerste 29 jaren van zijn leven doorbracht. Kapilavastu, de plaats waar Siddhartha Gautama, (Boeddha) dus opgroeide en leefde tot de leeftijd van 29. Siddhartha bracht zijn vroeg leven in Kapilavastu als prins door, goed weggestopt van 'worldly miseries'. Hij huwde met Yashodhara en had een zoon Rahula. Bij het confronteren van worldly miseries zoals ziekte, het verouderen en dood, verliet hij Kapilavastu langs de oostelijke poort, op zoek naar verlichting en in zoektocht van antwoorden aan zijn vragen over dergelijke miseries, pijn en het lijden. Kapilavastu is dichtbij Lumbini gevestigd.
Vrijdag, morgen, komt de trip naar het hopelijk koelere Kathmandu, voor de laatste Nepalese momenten… Belgium met alles erop en eraan komt terug een beetje in zicht… maar eerst nog eens goed nepalees genieten!
p.s kwam ik net op het internet (op een andere blog) toch wel deze tekst tegen:
bodhgaya: ik zie iemand op het terras tegenover me zijn voorhoofd afvegen met een zakdoek. het gezicht komt me bekend voor. de man tegenover hem lijk ik ook te kennen. ik blijf staan en pijnig mijn hersenen. wie is dit ook alweer? plots heb ik het: luc en dirk, twee boeddhisten uit belgie. vorig jaar hebben we nog samen gewerkt met het bezoek van de dalai lama. de wereld is klein.
Inderdaad! de wereld is inderdaad klein, dat ik nu uitgerekend dit moest lezen!!
Dirk is ondertussen een dagje de natuur in getrokken op de fiets, vermits in Lumbini alle historische plaatsen en tempels geconcentreerd zijn in een immens groot park, werd er dus eens tijd voor gemaakt. Het park bevat grote waterpartijen en stukken moerasgebied, alhoewel er op dit moment van het jaar (einde droogteperiode) veel is opgedroogd leverde Dirk’s jacht het volgende lijstje op: Ruddy shellduck, Blue-tailed bee-eater, Pied kingfisher, Common moorhen, Red-wattled lapwing, Cinereous vulture, Little cormorant, great egret, cattle egret, grey heron, pied bushchat, red-wiskered bulbul, jungle babbler, tawny pipit, shikra roufous treepie, greater coucal, asian coel, brown hawkowl, en de kers op de taart: een koppel SAURUS-kraanvogels! Deze zijn wereldwijd bedreigd met uitsterven. En voor de mensen die het niet kunnen geloven is er bewijs op foto. Amai, nogal een lijstje hé!
Vandaag, donderdag, gaan ze richting Tilaurakot, om een bezoek aan de ruïnes te brengen. Momenteel is Tilaurakot niet meer dan een gehucht, maar ooit was het de hoofdstad van de republiek van Kapilvastu, waar Boeddha de eerste 29 jaren van zijn leven doorbracht. Kapilavastu, de plaats waar Siddhartha Gautama, (Boeddha) dus opgroeide en leefde tot de leeftijd van 29. Siddhartha bracht zijn vroeg leven in Kapilavastu als prins door, goed weggestopt van 'worldly miseries'. Hij huwde met Yashodhara en had een zoon Rahula. Bij het confronteren van worldly miseries zoals ziekte, het verouderen en dood, verliet hij Kapilavastu langs de oostelijke poort, op zoek naar verlichting en in zoektocht van antwoorden aan zijn vragen over dergelijke miseries, pijn en het lijden. Kapilavastu is dichtbij Lumbini gevestigd.
Vrijdag, morgen, komt de trip naar het hopelijk koelere Kathmandu, voor de laatste Nepalese momenten… Belgium met alles erop en eraan komt terug een beetje in zicht… maar eerst nog eens goed nepalees genieten!
p.s kwam ik net op het internet (op een andere blog) toch wel deze tekst tegen:
bodhgaya: ik zie iemand op het terras tegenover me zijn voorhoofd afvegen met een zakdoek. het gezicht komt me bekend voor. de man tegenover hem lijk ik ook te kennen. ik blijf staan en pijnig mijn hersenen. wie is dit ook alweer? plots heb ik het: luc en dirk, twee boeddhisten uit belgie. vorig jaar hebben we nog samen gewerkt met het bezoek van de dalai lama. de wereld is klein.
Inderdaad! de wereld is inderdaad klein, dat ik nu uitgerekend dit moest lezen!!
Tuesday, April 3, 2007
Van vlaamse kermissen, wegsmeltende belgische heren en koele (coole) hoofden...
De warmte is alom vertegenwoordigd te Lumbini of zeg ik beter hitte.. want het blijkt snikheet te zijn nu; gans de regio Bihar - Uttar Pradesh en Terrai is aan het wegsmelten! Het verorberen van tandoori chicken en dergelijke, verminderd daardoor en meer drinken is dan ook de boodschap, wat ze dan ook doen… flessen en flessen... Voor het pluimveebestand is dat niet zo slecht, zou ik zo durven zeggen… Tussen 11u en 16u is het meestal siësta, anders val je dood van de hitte, niet te doen... Het vooruitzicht, nl. het afzakken naar Kathmandu, daar is het koeler, is wel gekomen. Verder was er niets nieuws onder de zon, hi-hi. Of wel, ah ja, de avonturen van aankomst en de grensformaliteiten heb ik nog niet verteld... dat zal ik bij deze doen, zie.
Het was daar frisjes bij aankomst: na dagen rond de 42 graden, was het maar slechts 38 graden in de schaduw en het waaide. Ze konden bijna een fleece gebruiken!
De trip van Gorakhpur tot aan de grens verliep vlot. Dan komen ze plots in een file van vrachtwagens die alles blokkeren, ze betalen hun chauffeur en stappen over op een rikjsa. (die mannen mogen ook wat verdienen , hé!) Na de lokale economie gesteund te hebben, komt de paspoortkontrole. Aan de grens "India" is dit op 10 minuten in orde, beetje verder de Nepalese grens. PROBLEM SIR !!! Wat voor 'problem' kan er zijn?? Ze hebben een ‘multiple entry visa` voor Nepal. (Hier kan je gedurende 6 maanden met onderbrekingen, 60 dagen in Nepal verblijven. Je kan dus regelmatig het land verlaten.) Maar de dame houd vol dat hun visum verlopen is en dat ze een nieuw moeten kopen. Goede poging om de toerist (= geld-melkkoe) weer de nodige centen af te troggelen. Maar weer niet gerekend op twee ervaren reizigers! Een uur verder hebben ze hun stempel en zijn Nepal binnen. (enig democratisch geroep en getier was te horen) Een taxi werd aangesproken en hop, ze waren op weg naar Lumbini.
Nog voor de middag zijn ze daar en vinden een hotelletje naar hun keuze. Het blijkt hetzelfde te zijn waar ooit Luc en ik verbleven hebben en waar de uren-wachten-op-eten-anekdote, ontstaan is, die ik in een vorig berichtje beschreven heb. Maar nu kan je er zelfs eten krijgen dat op het menu staat. Niet altijd vanzelfsprekend! NOT POSSIBLE of MAYBE NOT IMPOSSIBLE of nog zo van die zinnetjes zijn een lokaal dialect en vrij veel te horen. Vanwege de volle maan was er een speciaal ochtendgebed in de Inner circle om 05u30. Hier is de plaats waar Boeddha geboren is. Dirk gaat een kijkje nemen en Luc gaat niet mee want die aanbidde toen de toiletpot. (wat op ’t moment al gelukkig veranderd is…) Rond 08u is de ceremonie gedaan, maar van heinde en verre zijn mensen gekomen om te feesten want ... het is de laatste volle maan voor de geboortedag van Boeddha. Het is eigenlijk een grote vlaamse kermis, kraampjes met allerlei rommel, zoetigheden, dansgroepjes en ja ja ja zelfs een reuzerad, allez kom reuze?? Tegen 10 - 11u terug schuilen voor de hitte. Ze houden het hoofd koel! En hebben nog steeds het (iets?) koelere Kathmandu om naar uit te kijken...
Oh ja, Dirk had na enig zoekwerk het volgende gevonden (voor de boekhouding) De antilopen die ze gezien hebben aan het schooltje voor gehandicapte kinderen te Varanasi waren: NILGAI of in ‘t latijn Boselaphus tragocamelus. ’t Is maar dat ge ’t weet hé! Dada!
Het was daar frisjes bij aankomst: na dagen rond de 42 graden, was het maar slechts 38 graden in de schaduw en het waaide. Ze konden bijna een fleece gebruiken!
De trip van Gorakhpur tot aan de grens verliep vlot. Dan komen ze plots in een file van vrachtwagens die alles blokkeren, ze betalen hun chauffeur en stappen over op een rikjsa. (die mannen mogen ook wat verdienen , hé!) Na de lokale economie gesteund te hebben, komt de paspoortkontrole. Aan de grens "India" is dit op 10 minuten in orde, beetje verder de Nepalese grens. PROBLEM SIR !!! Wat voor 'problem' kan er zijn?? Ze hebben een ‘multiple entry visa` voor Nepal. (Hier kan je gedurende 6 maanden met onderbrekingen, 60 dagen in Nepal verblijven. Je kan dus regelmatig het land verlaten.) Maar de dame houd vol dat hun visum verlopen is en dat ze een nieuw moeten kopen. Goede poging om de toerist (= geld-melkkoe) weer de nodige centen af te troggelen. Maar weer niet gerekend op twee ervaren reizigers! Een uur verder hebben ze hun stempel en zijn Nepal binnen. (enig democratisch geroep en getier was te horen) Een taxi werd aangesproken en hop, ze waren op weg naar Lumbini.
Nog voor de middag zijn ze daar en vinden een hotelletje naar hun keuze. Het blijkt hetzelfde te zijn waar ooit Luc en ik verbleven hebben en waar de uren-wachten-op-eten-anekdote, ontstaan is, die ik in een vorig berichtje beschreven heb. Maar nu kan je er zelfs eten krijgen dat op het menu staat. Niet altijd vanzelfsprekend! NOT POSSIBLE of MAYBE NOT IMPOSSIBLE of nog zo van die zinnetjes zijn een lokaal dialect en vrij veel te horen. Vanwege de volle maan was er een speciaal ochtendgebed in de Inner circle om 05u30. Hier is de plaats waar Boeddha geboren is. Dirk gaat een kijkje nemen en Luc gaat niet mee want die aanbidde toen de toiletpot. (wat op ’t moment al gelukkig veranderd is…) Rond 08u is de ceremonie gedaan, maar van heinde en verre zijn mensen gekomen om te feesten want ... het is de laatste volle maan voor de geboortedag van Boeddha. Het is eigenlijk een grote vlaamse kermis, kraampjes met allerlei rommel, zoetigheden, dansgroepjes en ja ja ja zelfs een reuzerad, allez kom reuze?? Tegen 10 - 11u terug schuilen voor de hitte. Ze houden het hoofd koel! En hebben nog steeds het (iets?) koelere Kathmandu om naar uit te kijken...
Oh ja, Dirk had na enig zoekwerk het volgende gevonden (voor de boekhouding) De antilopen die ze gezien hebben aan het schooltje voor gehandicapte kinderen te Varanasi waren: NILGAI of in ‘t latijn Boselaphus tragocamelus. ’t Is maar dat ge ’t weet hé! Dada!
Sunday, April 1, 2007
Lumbini in beeld...
De Nepalese vlag (speciale vorm hé!)
In de heilige tuin
wandelend...
richting Tashi Rabten Ling, het tibetaans klooster
Boeddha's geboorteplaats wordt hier gemarkeerd
postzegels ter ere van...
Asoka's zuil
met inscriptie
Boeddha's geboorte op doek
plaatselijke fauna en flora
het kookhoekje in het ...
lemen hutje.
lemen hutje.Dromend, terugblikkend in hun bedje te Lumbini...
Net een sms-je gekregen (en ’t is geen aprilvis!) van de mannen, met de boodschap dat ze goed aangekomen waren te Lumbini, in Nepal. (de grensoversteek prachtig overleefd, een proficiat waard dus)
Kushinagar, de plaats waar de Boeddha is overleden na een voedselvergiftiging, hebben ze achter zich gelaten, waar ze met een tata-autoke naar toe gereden waren…
Tata moet ondertussen zowat de rijkste man ter wereld zijn, ongeveer 80 jaar oud, ongehuwd, geen erfgenamen. Dames waar wachten jullie op???? Zijn firma maakt alles wat je maar kan bedenken: vrachtwagens (oude Mercedes-licenties die hij overkoopt), auto`s (overgekocht van oa chrysler, mercedes...), staal, bakstenen, beton, telecommunicatie en...... Tata-thee.
Typisch India!! Aan de poort te Kusinagar: daar verkopen ze kaarsen, bloemen, wierook, enz.. om te offeren. In de tempel zelf staat een bordje: verboden te offeren! Enfin, dan maar de bloemen in hun eigen haar gestoken zekers….
Onderweg zijn er suikerstokerijen te zien. Het suikerriet wordt met ossenkarren en Tata-vrachtwagens samen gebracht, daar wordt het geperst tot sap en in grote stalen pannen van wel 3 meter doorsnee gegoten. Onder de pan brandt een hevig vuur en de rook wordt afgevoerd via een schouw van 2m hoog. Zo wordt het sap ingedikt tot suikerstroop. Heel de regio hangt onder de smog van de stokerijen en wij ons maar druk maken over Kyoto-normen!! Hier hangt alles onder de smoor, hebben de rivieren allerlei kleuren en geuren die ze niet moeten hebben, enz... En dan nog te zwijgen over gedwongen kinderarbeid (zelf reeds gezien), denk daar nog maar eens aan als je in Europa goedkope spullen uit China en India koopt.
Sravasti hebben ze ondertussen ook al achter zich gelaten... maar hun landelijke indrukken, de kakkers in de akkers, wil ik jullie niet onthouden…
Onderweg zagen ze dus het ontwaken van de dorpsbewoners. In elk veld en elke akker zie je wel iemand gehurkt zitten om de nodige worsten te draaien. Enfin, het zal wel goed zijn voor de groei van het graan zeker?? En dan kon Dirk zijn geluk niet meer op : EEN GROTE VLIEGENDE HOND ZWEEFT OVER DE AUTO! Geen foto maar toch topmoment voor batman. Tevens nog wat vogeltjes gezien de voorbije dagen : Purperkoet, Citroenkwikstaart, steltkluut, bronsvleugel-Jacana, Brahminy Kite, Coppersmith Barbet, Indian Grey hornbill.(indien niet bekend kan je, je daar allerlei exotische kleuren en modellen bij voor stellen)
En dan nu Luc's indrukken van Gorakhpur #de stad van het verkeer# met zijn heilige en gemotoriseerde koeien…
Gorakhpur, een stad die zich vroeg of laat verstikt in zijn eigen verkeersellende... wat rijd er hier zo allemaal rond... de fiets, brommerkes, moto’s en scooters, de riksja, de tuk-tuk, de motorriksja, de auto, de mini-van, de bus, de minibus, de vrachtwagen, de kar met paard, de ossenwagen, de taxi, de prive-taxi, de 4x4, de tractor, de pikdorser, de trein, enz. enz. enz. Alles word ongelooflijk overladen, zowel in gewicht als in hoogte, breedte en lengte, soms denk je amai dat is groot, maar dan is het precies weer klein want dan komt er één voorbij die nog wat groter is... en dan nog een... en dan nog een, om het grootst geladen, soms rijd de vrachtwagen ook gewoon in het midden van de baan, omdat hij zo hoog is geladen dat hij anders niet onder de bomen door geraakt. Geladen met hooi, graan, gras of rietsuiker. Vooral rietsuiker word heel-heel-heeeeeel hoog geladen, meters-hoog... Tussen al deze voertuigen lopen ook mensen, kinderen, ouderen, honden, klein pluimvee, ossen, ezels, geitjes, en de #koe# !
Ja-ja, de koe, die keek ernaar en zag dat alles vlotjes verloopt en verliep, soms aan de zijkant, soms in het midden, soms alleen, soms met twee en soms met heel wat meer, de heilige koe en de heilige stier... ze kijken want rond, want ja wat doe je als het meer dan 40 graden heet is en er geen briesje wind meer is, dan kijk je en dan doe je verder niets meer, soms ga je er ook gewoon als koe bij liggen!! maar meestal blijf je heel gewoon rechtstaan... en de trein, oh ja die stopt net voor de koe... en blijft dan zo gewoonweg op de overweg staan, waar op zich, de andere koe staat op te gapen... dit is de verkeerssituatie in Gorakhpur... en wat doet de politie tussen dit alles ... niets want daar is het veel te heet voor… zelfs als de trein weg is blijft de spoorwegboom dicht omdat de man die hem moet bedienen van de hitte in slaap gevallen is... en ondertussen hebben wij twee platte banden... ha-ha...
Maar zo te lezen in de sms, hebben ze die toch gerepareerd gekregen en Lumbini (Nepal) bereikt! Hier verblijven ze enkele dagen… de sfeer opsnuivend… Groetjes, Sabine.
Kushinagar, de plaats waar de Boeddha is overleden na een voedselvergiftiging, hebben ze achter zich gelaten, waar ze met een tata-autoke naar toe gereden waren…
Tata moet ondertussen zowat de rijkste man ter wereld zijn, ongeveer 80 jaar oud, ongehuwd, geen erfgenamen. Dames waar wachten jullie op???? Zijn firma maakt alles wat je maar kan bedenken: vrachtwagens (oude Mercedes-licenties die hij overkoopt), auto`s (overgekocht van oa chrysler, mercedes...), staal, bakstenen, beton, telecommunicatie en...... Tata-thee.
Typisch India!! Aan de poort te Kusinagar: daar verkopen ze kaarsen, bloemen, wierook, enz.. om te offeren. In de tempel zelf staat een bordje: verboden te offeren! Enfin, dan maar de bloemen in hun eigen haar gestoken zekers….
Onderweg zijn er suikerstokerijen te zien. Het suikerriet wordt met ossenkarren en Tata-vrachtwagens samen gebracht, daar wordt het geperst tot sap en in grote stalen pannen van wel 3 meter doorsnee gegoten. Onder de pan brandt een hevig vuur en de rook wordt afgevoerd via een schouw van 2m hoog. Zo wordt het sap ingedikt tot suikerstroop. Heel de regio hangt onder de smog van de stokerijen en wij ons maar druk maken over Kyoto-normen!! Hier hangt alles onder de smoor, hebben de rivieren allerlei kleuren en geuren die ze niet moeten hebben, enz... En dan nog te zwijgen over gedwongen kinderarbeid (zelf reeds gezien), denk daar nog maar eens aan als je in Europa goedkope spullen uit China en India koopt.
Sravasti hebben ze ondertussen ook al achter zich gelaten... maar hun landelijke indrukken, de kakkers in de akkers, wil ik jullie niet onthouden…
Onderweg zagen ze dus het ontwaken van de dorpsbewoners. In elk veld en elke akker zie je wel iemand gehurkt zitten om de nodige worsten te draaien. Enfin, het zal wel goed zijn voor de groei van het graan zeker?? En dan kon Dirk zijn geluk niet meer op : EEN GROTE VLIEGENDE HOND ZWEEFT OVER DE AUTO! Geen foto maar toch topmoment voor batman. Tevens nog wat vogeltjes gezien de voorbije dagen : Purperkoet, Citroenkwikstaart, steltkluut, bronsvleugel-Jacana, Brahminy Kite, Coppersmith Barbet, Indian Grey hornbill.(indien niet bekend kan je, je daar allerlei exotische kleuren en modellen bij voor stellen)
En dan nu Luc's indrukken van Gorakhpur #de stad van het verkeer# met zijn heilige en gemotoriseerde koeien…
Gorakhpur, een stad die zich vroeg of laat verstikt in zijn eigen verkeersellende... wat rijd er hier zo allemaal rond... de fiets, brommerkes, moto’s en scooters, de riksja, de tuk-tuk, de motorriksja, de auto, de mini-van, de bus, de minibus, de vrachtwagen, de kar met paard, de ossenwagen, de taxi, de prive-taxi, de 4x4, de tractor, de pikdorser, de trein, enz. enz. enz. Alles word ongelooflijk overladen, zowel in gewicht als in hoogte, breedte en lengte, soms denk je amai dat is groot, maar dan is het precies weer klein want dan komt er één voorbij die nog wat groter is... en dan nog een... en dan nog een, om het grootst geladen, soms rijd de vrachtwagen ook gewoon in het midden van de baan, omdat hij zo hoog is geladen dat hij anders niet onder de bomen door geraakt. Geladen met hooi, graan, gras of rietsuiker. Vooral rietsuiker word heel-heel-heeeeeel hoog geladen, meters-hoog... Tussen al deze voertuigen lopen ook mensen, kinderen, ouderen, honden, klein pluimvee, ossen, ezels, geitjes, en de #koe# !
Ja-ja, de koe, die keek ernaar en zag dat alles vlotjes verloopt en verliep, soms aan de zijkant, soms in het midden, soms alleen, soms met twee en soms met heel wat meer, de heilige koe en de heilige stier... ze kijken want rond, want ja wat doe je als het meer dan 40 graden heet is en er geen briesje wind meer is, dan kijk je en dan doe je verder niets meer, soms ga je er ook gewoon als koe bij liggen!! maar meestal blijf je heel gewoon rechtstaan... en de trein, oh ja die stopt net voor de koe... en blijft dan zo gewoonweg op de overweg staan, waar op zich, de andere koe staat op te gapen... dit is de verkeerssituatie in Gorakhpur... en wat doet de politie tussen dit alles ... niets want daar is het veel te heet voor… zelfs als de trein weg is blijft de spoorwegboom dicht omdat de man die hem moet bedienen van de hitte in slaap gevallen is... en ondertussen hebben wij twee platte banden... ha-ha...
Maar zo te lezen in de sms, hebben ze die toch gerepareerd gekregen en Lumbini (Nepal) bereikt! Hier verblijven ze enkele dagen… de sfeer opsnuivend… Groetjes, Sabine.
Saturday, March 31, 2007
Nepal, Lumbini al in zicht?
Ik vermoed dat Kusinagar en Sravasti reeds hun indrukken hebben nagelaten en onze twee reizigers verder aan 't trekken zijn richting de grens met Nepal, om zo in Lumbini te verzeilen... Op 't moment heb ik nog geen nieuws, maar dat komt er misschien iets minder ... als ik me goed herinner waren er vorige keer in Lumbini niet zoveel faciliteiten, dus... geef ik alvast een voorsmaakje waar onze twee vrienden terecht gaan komen...
De 700 kilometer lange strook langs de grens met India die de Terai wordt genoemd, is vlak. De streek herbergt twee belangrijke bedevaartplaatsen, Lumbini voor boeddhisten en Janakpur voor hindoes, en een aantal wildparken waarvan Chitwan National Park het bekendst is. Ondanks het feit dat Nepal door toeristen wordt overspoeld is de Terai nog relatief ongerept. Een bezoeker zal het hier moeten doen met de traditionele dal bhat of palak paneer in plaats van spaghetti. Het gebrek aan comfort wordt ruimschoots goedgemaakt door de rust…
Zowel letterlijk als figuurlijk is India hier dichtbij. Je ziet het op straat, aan de mensen die vanuit alle windstreken lijken te komen. Aan de fietsriksja's voortgetrapt door magere donkere mannen. Er lopen ook veel Indiase saddhu's rond, die de heilige plaatsen komen bezoeken.In de regionale geschiedenis wisselden Nepalese en Indiase heersers elkaar af. De Nepalese Shah-dynastie trok uiteindelijk aan het langste eind: vanaf begin 19e eeuw maakt de Terai definitief deel uit van Nepal. Pas in de jaren 60 van de 20e eeuw slaagden zij er in het gebied van een malaria-jungle te veranderen in wat het nu is: de belangrijkste regio in Nepal voor landbouw en industrie
Dan hebben we nog de pelgrimage, het is een spirituele onderneming die zonder uitzondering een diepe indruk achterlaat. Zei de Dalai Lama niet: “Als we hetzelfde thuiskomen als we weggingen, is het de tijd en het geld niet waard geweest.” Ook de Boeddha moedigde zijn leerlingen aan om pelgrimstochten te ondernemen naar plekken zoals Lumbini. Als een dergelijke reis met een toegewijd hart werd ondernomen zou het zeer heilzaam zijn voor de spirituele groei.
Maar waar is Boeddha geboren? In Nepal weten ze het nu zeker. De plaats heet Lumbini. De geboorteplaats werd honderden jaren geleden aangeduid met een grote steen. Die steen werd
nu teruggevonden onder een oude tempel. Sinds kort is het dus officieel, na enige ruzie tussen India en Nepal, dat Boeddha in Lumbini is geboren. Het dorpje is 1 straat groot, met 50 rieten huisjes en 20 stenen (waarvan 4 hotels, zonder warm water.)
Het feit dat Lumbini een nietszeggend dorpje is en geen Jeruzalem of Mekka, inspireerde (of moet ik zeggen: frustreerde) de Japanse architect Kenzo Tange tot het ontwikkelen van het Lumbini ‘Masterplan’ Op deze heilige plek moest iets groots verrijzen: een park met kloosters, tuinen, hotels, een museum, een bibliotheek. Sinds het plan ontstond in 1978 zijn er tal van kloosters in de eigen bouwstijl neergezet. Er staan ongeveer 20 hele mooie boeddhistische tempels van verschillende landen zoals Thailand, Korea, China,Vietnam... Ik hoop maar dat het ‘masterplan’ voor dit schattige minidorpje geen spiritueel “disneyland Lumbini” ooit moet worden, want de tempel van het ene land is nog indrukwekkender dan die van het andere land. Het is maar zoals je ertegen aan kijkt, niet? Genieten van de rust en het speciale gevoel dat je in Lumbini kan krijgen, komt blijkbaar toch van binnenuit, niettegenstaande er buiten veel mooie dingen te bewonderen zijn... Liefs, Sabine.
De 700 kilometer lange strook langs de grens met India die de Terai wordt genoemd, is vlak. De streek herbergt twee belangrijke bedevaartplaatsen, Lumbini voor boeddhisten en Janakpur voor hindoes, en een aantal wildparken waarvan Chitwan National Park het bekendst is. Ondanks het feit dat Nepal door toeristen wordt overspoeld is de Terai nog relatief ongerept. Een bezoeker zal het hier moeten doen met de traditionele dal bhat of palak paneer in plaats van spaghetti. Het gebrek aan comfort wordt ruimschoots goedgemaakt door de rust…
Zowel letterlijk als figuurlijk is India hier dichtbij. Je ziet het op straat, aan de mensen die vanuit alle windstreken lijken te komen. Aan de fietsriksja's voortgetrapt door magere donkere mannen. Er lopen ook veel Indiase saddhu's rond, die de heilige plaatsen komen bezoeken.In de regionale geschiedenis wisselden Nepalese en Indiase heersers elkaar af. De Nepalese Shah-dynastie trok uiteindelijk aan het langste eind: vanaf begin 19e eeuw maakt de Terai definitief deel uit van Nepal. Pas in de jaren 60 van de 20e eeuw slaagden zij er in het gebied van een malaria-jungle te veranderen in wat het nu is: de belangrijkste regio in Nepal voor landbouw en industrie
Dan hebben we nog de pelgrimage, het is een spirituele onderneming die zonder uitzondering een diepe indruk achterlaat. Zei de Dalai Lama niet: “Als we hetzelfde thuiskomen als we weggingen, is het de tijd en het geld niet waard geweest.” Ook de Boeddha moedigde zijn leerlingen aan om pelgrimstochten te ondernemen naar plekken zoals Lumbini. Als een dergelijke reis met een toegewijd hart werd ondernomen zou het zeer heilzaam zijn voor de spirituele groei.
Maar waar is Boeddha geboren? In Nepal weten ze het nu zeker. De plaats heet Lumbini. De geboorteplaats werd honderden jaren geleden aangeduid met een grote steen. Die steen werd
nu teruggevonden onder een oude tempel. Sinds kort is het dus officieel, na enige ruzie tussen India en Nepal, dat Boeddha in Lumbini is geboren. Het dorpje is 1 straat groot, met 50 rieten huisjes en 20 stenen (waarvan 4 hotels, zonder warm water.)
Het feit dat Lumbini een nietszeggend dorpje is en geen Jeruzalem of Mekka, inspireerde (of moet ik zeggen: frustreerde) de Japanse architect Kenzo Tange tot het ontwikkelen van het Lumbini ‘Masterplan’ Op deze heilige plek moest iets groots verrijzen: een park met kloosters, tuinen, hotels, een museum, een bibliotheek. Sinds het plan ontstond in 1978 zijn er tal van kloosters in de eigen bouwstijl neergezet. Er staan ongeveer 20 hele mooie boeddhistische tempels van verschillende landen zoals Thailand, Korea, China,Vietnam... Ik hoop maar dat het ‘masterplan’ voor dit schattige minidorpje geen spiritueel “disneyland Lumbini” ooit moet worden, want de tempel van het ene land is nog indrukwekkender dan die van het andere land. Het is maar zoals je ertegen aan kijkt, niet? Genieten van de rust en het speciale gevoel dat je in Lumbini kan krijgen, komt blijkbaar toch van binnenuit, niettegenstaande er buiten veel mooie dingen te bewonderen zijn... Liefs, Sabine.
Thursday, March 29, 2007
Sravasti, de wonderen zijn de wereld nog niet uit...
Onderweg...Even wat achtergrondinfo voor de liefhebbers...
Sravasti of Savatthi, plaats waar het Jetavana is gelegen, wordt tegenwoordig geïdentificeerd als Sahet-Mahet, dat nabij Balrampur ligt.
Het klooster van Jeta te Sravasti, het Jetavana klooster dus, was een geschenk van Anathapindika, de belangrijkste mannelijke sponsor van de Boeddha. Zijn naam betekent letterlijk: 'hij die voedsel geeft aan de hulpeloze'. Het is in dit klooster waar de Boeddha 35% van zijn toespraken hield. Vanaf het 21e jaar tot aan het 44e jaar van zijn dienstverlening, bracht de Boeddha de regenseizoenen door in het Jetavana klooster en het Pubbarama klooster, dit vanwege de grote vrijgevigheid van Anathapindika en Visakha, de respectvolle donateurs van de twee plaatsen. Dit verklaart waarom de meeste toespraken daar zijn verteld.
Het klooster van Jeta te Sravasti, het Jetavana klooster dus, was een geschenk van Anathapindika, de belangrijkste mannelijke sponsor van de Boeddha. Zijn naam betekent letterlijk: 'hij die voedsel geeft aan de hulpeloze'. Het is in dit klooster waar de Boeddha 35% van zijn toespraken hield. Vanaf het 21e jaar tot aan het 44e jaar van zijn dienstverlening, bracht de Boeddha de regenseizoenen door in het Jetavana klooster en het Pubbarama klooster, dit vanwege de grote vrijgevigheid van Anathapindika en Visakha, de respectvolle donateurs van de twee plaatsen. Dit verklaart waarom de meeste toespraken daar zijn verteld.
En dan nu de wonderen te Sravasti:
Mahamodgalyayana, een leerling van Boeddha, had een wonder verricht om een bijzonder fijne gouden bedelnap te krijgen. De Boeddha reageerde hierop door het verrichten van wonderen te verbieden. Een groep niet-Boeddhisten hoorde hiervan en concludeerde dat Boeddha geen wonderen kon verrichten. Dus zij daagden hem uit tot een wedstrijd. Boeddha besloot, een wonder te verrichten, onder een mango-boom buiten de stad. Echter, toen Boeddha en zijn gevolg daar aankwamen, waren alle Mango bomen omgehakt. Toen de Boeddha bij de afgesproken plek aan kwam, verwelkomde een lokale tuinman hem met een Mango. Boeddha at de vrucht op en vroeg zijn leerling Ananda om de tuinman de pit te laten planten. Wonderbaarlijk genoeg groeide het zaadje onmiddellijk uit tot een volwassen boom, afgeladen met vruchten.
De daadwerkelijke wonderen vonden echter de volgende dag plaats. De eerste hiervan is bekend als de yamakapratiharya, ofwel 'tweeling illusie'. In dit wonder zweefde de Boeddha naar boven, kwam er vuur uit zijn schouders en water uit zijn voeten. In sommige versies van dit verhaal staat hij hierbij op een regenboog.
Het tweede wonder is bekend als mahapratiharya, ofwel 'Grote Illusie'. In dit wonder verdeelde de Boeddha zichzelf in meerdere lichamen, waardoor alle aanwezigen een eigen 'Boeddha' hadden om mee te converseren. Als dat geen luxe is! Groetjes, Sabine.
Kusinagar, wat wil je weten...
Kushinagara (ook wel Kusinagar ) is gesitueerd vlakbij de plaats Kasia in de provincie Uttar Pradesh, 52 km van Gorakpur, in het noorden van India. Deze deelstaat is een van de armste en tevens de deelstaat met het hoogste bevolkingsaantal ter wereld. De verschillen tussen ontwikkeling van mannen en vrouwen zijn nog zeer groot, maar beginnen toch stillekes aan kleiner te worden.
Kushinagara was in zeer vroegere tijden het voornaamste centrum van het Malla koninkrijk in het antiek India. Later stond het bekend als de plaats waar de Boeddha overleed en het Parinirvana bereikte. De precieze locatie is nabij de Hiranyavati rivier. Gautama Boeddha werd hier ook gecremeerd en zijn relikwieen werden verdeeld tussen 8 verschillende koninkrijken, en verspreidden zich zo vanuit Kushinagara over de rest van India. Veel van de ruïnes, stoepa's , ... zijn gebouwd in de periode tussen 3e eeuw voor Christus tot de 5e eeuw na Christus, toen het gebied relatief welvarend was. Ook de Mauryaanse koning Asoka heeft bijgedragen aan de gebouwen die in Kushinagara geconstrueerd zijn.
( Het Mauryaanse Rijk was het eerste grote rijk van India. Het bestond van 321tot 185 v. Chr. en werd geregeerd door de Mauryadynastie. In de hoogtijdagen overheerste het rijk vrijwel geheel het noorden en midden van India en gedeelten van Afghanistan en Pakistan.
Asoka de Grote was de heerser van het Mauryaanse Rijk van 268 tot 231 voor Christus. Na een bloederige en gewelddadige overwinning op een naburige staat kreeg hij spijt van het leed dat hij met deze oorlog anderen had aangedaan, en bekeerde zich tot het boeddhisme. De naam Asoka is Pali voor "vrij van zorgen". Asoka erfde en verenigde een enorm grondgebied, groter dan het huidige India.
Het huidige embleem van India :
is tevens een weergave van de top van een van de pilaren van Koning Asoka, gevonden in Sarnath. Ook de vlag van India bevat een onderdeel van dezelfde pilaar. Koning Asoka liet deze pilaren op belangrijke plaatsen in zijn rijk neerzetten, met inscripties over het reiligeuze leven, zijn beleid als koning en over hervormingen die hij doorvoerde. De religieuze inscripties betreffen veelal praktische boeddhistische leringen, maar ook leringen van andere religies als het jaïnisme en het bhrahmanisme. In deze inscripties maande Koning Asoka zijn volk ook aan om religieuze tolerantie te praktiseren. )
is tevens een weergave van de top van een van de pilaren van Koning Asoka, gevonden in Sarnath. Ook de vlag van India bevat een onderdeel van dezelfde pilaar. Koning Asoka liet deze pilaren op belangrijke plaatsen in zijn rijk neerzetten, met inscripties over het reiligeuze leven, zijn beleid als koning en over hervormingen die hij doorvoerde. De religieuze inscripties betreffen veelal praktische boeddhistische leringen, maar ook leringen van andere religies als het jaïnisme en het bhrahmanisme. In deze inscripties maande Koning Asoka zijn volk ook aan om religieuze tolerantie te praktiseren. )Vanaf de 13e eeuw tot de 19e eeuw was Kushinagara een verlaten en vergeten plaats, als gevolg van het bijna compleet verdwijnen van het boeddhisme uit India. De Boeddha Tempel was bedekt met een 12 meter hoge laag stenen, en gelegen in een dik bos. In 1854 werd Kushinagara voor het eerst weer geassocieerd met de ruïnes in de huidige plaats Kasia. Sir Alexander Cunningham, vond in 1861 bewijs dat het huidige Kushinagara de plaats was waar de Boeddha overleed en het parinirvana behaalde.
Het Parinirvana is het fysiek overlijden en het definitief uiteenvallen van de vijf khandas van iemand die het nirvana behaald heeft (een Boeddha of een Arhat )
De vijf Skandhas, letterlijk: 'vijf hopen' of de vijf groepen van bestaan is een in het boeddhisme vaak voorkomende onderverdeling van de bestaansdelen of aspecten van de mens. Soms spreekt men ook wel van de 'vijf groepen waaraan gehecht wordt'
De vijf skandhas zijn:
1) materie of fysieke vorm. Hiertoe behoren het lichaam en externe objecten. Rupa omvat dus het gehele fysieke aspect van de werkelijkheid, niet slechts het menselijk lichaam.
2) gevoel of gevoelens. Deze gevoelens ontstaan door het contact van (een van) de zes gevoelsorganen met een (extern) object.
3) perceptie of voorstelling. Ook het geheugen speelt hier een rol, omdat percepties en het voorstellingsvermogen afhankelijk zijn van vroegere ervaringen.
4) intenties, ook wel gedachten. De bewuste of onbewuste intenties die het gedrag bepalen. Met gedrag wordt hier zowel mentaal en lichamelijk gedrag als spraak bedoeld.
5) bewustzijn of aandacht.
De vijf skandhas zijn:
1) materie of fysieke vorm. Hiertoe behoren het lichaam en externe objecten. Rupa omvat dus het gehele fysieke aspect van de werkelijkheid, niet slechts het menselijk lichaam.
2) gevoel of gevoelens. Deze gevoelens ontstaan door het contact van (een van) de zes gevoelsorganen met een (extern) object.
3) perceptie of voorstelling. Ook het geheugen speelt hier een rol, omdat percepties en het voorstellingsvermogen afhankelijk zijn van vroegere ervaringen.
4) intenties, ook wel gedachten. De bewuste of onbewuste intenties die het gedrag bepalen. Met gedrag wordt hier zowel mentaal en lichamelijk gedrag als spraak bedoeld.
5) bewustzijn of aandacht.
Al hetgeen waar mensen zich aan kunnen hechten (alles wat zich in de wereld of in het bewustzijn manifesteert, met uitzondering van nirvana), behoort tot een van deze 5 groepen van bestaan.
In het Nederlands betekent Parinirvana, compleet Nirvana.
Bij het overlijden van iemand die het Nirvana bereikt heeft vindt volgens het boeddhisme totale onthechting van de wereld plaats, en is men niet meer onderheving aan de resultaten van oud karma Er vindt ook geen wedergeboorte plaats. De Boeddha zei dat iemand die het Nirvana behaald heeft, nog steeds een rest of achterblijfsel heeft. Ook al is hij in zijn geest compleet onthecht, zijn geest en lichaam functioneren nog steeds in de wereld en zijn er tot op bepaalde hoogte nog steeds van afhankelijk. Bij het overlijden echter vallen de vijf skhandas (lichaam, gevoelens, voorstelling, intenties en bewustzijn) weg en pakt een Boeddha of Arhat geen nieuw leven op omdat hij niet gehecht is aan het leven. Ze laten aldus de vijf skhandhas definitief achter en behalen zo het compleet Nirvana (Parinirvana), zonder achterblijfsel. Normale mensen die nog aan het leven gehecht zijn pakken volgens het boeddhisme na hun dood een nieuw leven op en vervolgen zo hun bestaan in het samsara.
De Boeddha weigerde vragen te beantwoorden die gericht waren op waar een Arhat of Boeddha na hun overlijden heengaan, omdat deze vraag niet van toepassing is en slechts gemotiveerd wordt door metafysische speculatie. Hij beantwoordde de vraag wel soms met een wedervraag gebaseerd op de gelijkenis van Nirvana met een uitgedoofd vuur; "Waar gaat het vuur heen nadat het uitgedoofd is? Gaat het noord, zuid, oost of west?". Het correcte antwoord hierop is dat deze vraag niet van toepassing is en dat hij daarom niet beantwoord kan worden.
In het Nederlands betekent Parinirvana, compleet Nirvana.
Bij het overlijden van iemand die het Nirvana bereikt heeft vindt volgens het boeddhisme totale onthechting van de wereld plaats, en is men niet meer onderheving aan de resultaten van oud karma Er vindt ook geen wedergeboorte plaats. De Boeddha zei dat iemand die het Nirvana behaald heeft, nog steeds een rest of achterblijfsel heeft. Ook al is hij in zijn geest compleet onthecht, zijn geest en lichaam functioneren nog steeds in de wereld en zijn er tot op bepaalde hoogte nog steeds van afhankelijk. Bij het overlijden echter vallen de vijf skhandas (lichaam, gevoelens, voorstelling, intenties en bewustzijn) weg en pakt een Boeddha of Arhat geen nieuw leven op omdat hij niet gehecht is aan het leven. Ze laten aldus de vijf skhandhas definitief achter en behalen zo het compleet Nirvana (Parinirvana), zonder achterblijfsel. Normale mensen die nog aan het leven gehecht zijn pakken volgens het boeddhisme na hun dood een nieuw leven op en vervolgen zo hun bestaan in het samsara.
De Boeddha weigerde vragen te beantwoorden die gericht waren op waar een Arhat of Boeddha na hun overlijden heengaan, omdat deze vraag niet van toepassing is en slechts gemotiveerd wordt door metafysische speculatie. Hij beantwoordde de vraag wel soms met een wedervraag gebaseerd op de gelijkenis van Nirvana met een uitgedoofd vuur; "Waar gaat het vuur heen nadat het uitgedoofd is? Gaat het noord, zuid, oost of west?". Het correcte antwoord hierop is dat deze vraag niet van toepassing is en dat hij daarom niet beantwoord kan worden.
Tegenwoordig is Kushinagara een welbezochte pelgrimsplaats.
Firma List & Bedrog, bekend in heel India...
Onze twee reizigers zijn goed aangekomen in Gorakhpur. Niettegenstaande de beruchte indiase trukendoos terug even boven kwam… Tsja, de firma List & Bedrog heeft een dikke vinger in de Indiase pap. Het lijkt wel of iedereen voor dit bedrijf werkt. De scams zijn een deel van de fun, moet je maar denken. Maar hou ze verdimme in de gaten, die gasten! Dat hebben ze dan ook maar gedaan….
Een auto was vastgelegd om 6u `s morgens, dus deze morgen met de bagage door de smalle straatjes van Varanasi lopend, loopt er plots een rat over Dirk’s voeten. Verschieten!!! Even verder wordt ze gevangen door een hond. Op hun afgesproken plaats geen auto te zien. Terwijl ze staan te wachten, zien ze hoe een hond wordt doodgereden. Vandaag hebben ze een totaal van 3 verkeersslachtoffers gezien. De hotelbaas komt plots per brommer aangereden en zegt dat ze met zijn auto gaan, want er is iets misgelopen met de kleine Indi car. Zijn auto is uiteraard, hoe kan het anders, een grote luxewagen en hij probeert meer centen los te krijgen, maar dat pakt uiteraard niet, hij had immers een kleine auto beloofd. Onderweg zien ze nog een frontale botsing tussen twee vrachtwagens...
Ter plaatse, in Gorakhpur, zijn ze in een oude dokterswoning gelogeerd. Redelijke prijs en propere kamers. Het restaurant is er uitstekend en het pluimveebestand is hier vandaag terug ernstig afgenomen door hun tweetjes, kip-tandoori… arme beestjes. (hoeveel slachtoffers waren er nu ook alweer?) Verder hebben ze nog een geduldsoefening in de bank ondergaan, geld wisselen genaamd.
En morgen gaat het richting Kushinagar en overmorgen naar Sravasti. Daarna Nepal.
Meer info over deze plaatsen, voor de liefhebbers, in het volgend berichtje…
Een auto was vastgelegd om 6u `s morgens, dus deze morgen met de bagage door de smalle straatjes van Varanasi lopend, loopt er plots een rat over Dirk’s voeten. Verschieten!!! Even verder wordt ze gevangen door een hond. Op hun afgesproken plaats geen auto te zien. Terwijl ze staan te wachten, zien ze hoe een hond wordt doodgereden. Vandaag hebben ze een totaal van 3 verkeersslachtoffers gezien. De hotelbaas komt plots per brommer aangereden en zegt dat ze met zijn auto gaan, want er is iets misgelopen met de kleine Indi car. Zijn auto is uiteraard, hoe kan het anders, een grote luxewagen en hij probeert meer centen los te krijgen, maar dat pakt uiteraard niet, hij had immers een kleine auto beloofd. Onderweg zien ze nog een frontale botsing tussen twee vrachtwagens...
Ter plaatse, in Gorakhpur, zijn ze in een oude dokterswoning gelogeerd. Redelijke prijs en propere kamers. Het restaurant is er uitstekend en het pluimveebestand is hier vandaag terug ernstig afgenomen door hun tweetjes, kip-tandoori… arme beestjes. (hoeveel slachtoffers waren er nu ook alweer?) Verder hebben ze nog een geduldsoefening in de bank ondergaan, geld wisselen genaamd.
En morgen gaat het richting Kushinagar en overmorgen naar Sravasti. Daarna Nepal.
Meer info over deze plaatsen, voor de liefhebbers, in het volgend berichtje…
Wednesday, March 28, 2007
In India is "everything possible, sir"....
In India is “everything possible, sir” dat krijg je regelmatig te horen… nu is het ook bewezen.
Vanochtend zijn ze naar het schooltje voor kinderen met een handicap geweest. Van de Zwitserse organisatie, Kiran Suryoday. Het was blijkbaar een moeilijke bevalling om het te vinden maar waar een wil is, is een weg. Vertrokken met een tuk-tuk door de wir-war straatjes, getipt met een goede wegbeschrijving door twee nonnetjes, een indische en een westerse. Hop zij weg… via een LANGE hobbelige weg, ze hadden beter elks een paard gehuurd maar allez, het is gegaan, de nonnetjes hadden hun wel verwittigd dat de weg in HEEL slechte staat was, nu wisten ze wel dat dat in gans India zo was, maar als men hier zegt heel slecht, dan wil dat ook zeggen superslecht..... Om je er iets bij voor te stellen, komt hier een beschrijving: je neemt een goeie ploeg je rijd die over de weg, die ooit eens asfalt was en je gooit hem vol met allerlei stenen en dan probeer je niet in een put van 2 op 2 m te vallen. Dit is dan een slechte weg !!! Maar het was de moeite, we werden door een zwitserse jongen tot bij het klasje van Danielle gebracht en Danielle dacht blijkbaar niet dat ze “het bezoek op woensdag” echt gemeend hadden, dus ja-ja Danielle ze waren er echt hoor. Geheel verbaasd dat ze niet met de bus gekomen waren, maar met een tuk tuk… gans de organisatie moest getoond en uitgelegd en hoedje af hoor, mooi, proper, netjes en de kinderen tevree... Soms moeten ze wel met zijn tweeën in een bedje naar dat is geen ramp. Een klein lief vrouwtje dat de schat is van gans de organisatie, 20 jaar voor moeder Theresa gewerkt en nu voor deze kindertjes reeds 12 jaar. Ze slaapt zelf op een kramiekel bedje bij de jongetjes, je weet maar nooit dat er iemand ‘s nacht haar nodig heeft zegt ze. Zo een lief moedertje voor die kleine ventjes. Niet te geloven, je hart smelt helemaal… als het dat nog niet v d plaatselijke hitte heeft gedaan…
Normaal gezien vertrekken onze globbetrotters morgen naar Gorakhpur, als de wagen, een kleine Indi car, vertrekt tenminstte, hopen ze ongeveer 5 uur later daar toe te komen. We zullen zien (euh, horen)
Gorakhpur is de laatste grote stad voor de grens, 250km ten noorden van Varanassi. In het oostelijke deel van de staat van Uttar Pradesh, beroemd voor de pers van Geeta, welke Hindoe godsdienstige teksten publiceert en boeddhistische historische plaatsen zoals Kusinagar zijn nabij gelegen. Wordt vervolgd…. Groetjes, Sabine.
Vanochtend zijn ze naar het schooltje voor kinderen met een handicap geweest. Van de Zwitserse organisatie, Kiran Suryoday. Het was blijkbaar een moeilijke bevalling om het te vinden maar waar een wil is, is een weg. Vertrokken met een tuk-tuk door de wir-war straatjes, getipt met een goede wegbeschrijving door twee nonnetjes, een indische en een westerse. Hop zij weg… via een LANGE hobbelige weg, ze hadden beter elks een paard gehuurd maar allez, het is gegaan, de nonnetjes hadden hun wel verwittigd dat de weg in HEEL slechte staat was, nu wisten ze wel dat dat in gans India zo was, maar als men hier zegt heel slecht, dan wil dat ook zeggen superslecht..... Om je er iets bij voor te stellen, komt hier een beschrijving: je neemt een goeie ploeg je rijd die over de weg, die ooit eens asfalt was en je gooit hem vol met allerlei stenen en dan probeer je niet in een put van 2 op 2 m te vallen. Dit is dan een slechte weg !!! Maar het was de moeite, we werden door een zwitserse jongen tot bij het klasje van Danielle gebracht en Danielle dacht blijkbaar niet dat ze “het bezoek op woensdag” echt gemeend hadden, dus ja-ja Danielle ze waren er echt hoor. Geheel verbaasd dat ze niet met de bus gekomen waren, maar met een tuk tuk… gans de organisatie moest getoond en uitgelegd en hoedje af hoor, mooi, proper, netjes en de kinderen tevree... Soms moeten ze wel met zijn tweeën in een bedje naar dat is geen ramp. Een klein lief vrouwtje dat de schat is van gans de organisatie, 20 jaar voor moeder Theresa gewerkt en nu voor deze kindertjes reeds 12 jaar. Ze slaapt zelf op een kramiekel bedje bij de jongetjes, je weet maar nooit dat er iemand ‘s nacht haar nodig heeft zegt ze. Zo een lief moedertje voor die kleine ventjes. Niet te geloven, je hart smelt helemaal… als het dat nog niet v d plaatselijke hitte heeft gedaan…
Normaal gezien vertrekken onze globbetrotters morgen naar Gorakhpur, als de wagen, een kleine Indi car, vertrekt tenminstte, hopen ze ongeveer 5 uur later daar toe te komen. We zullen zien (euh, horen)
Gorakhpur is de laatste grote stad voor de grens, 250km ten noorden van Varanassi. In het oostelijke deel van de staat van Uttar Pradesh, beroemd voor de pers van Geeta, welke Hindoe godsdienstige teksten publiceert en boeddhistische historische plaatsen zoals Kusinagar zijn nabij gelegen. Wordt vervolgd…. Groetjes, Sabine.
Monday, March 26, 2007
Varannasi....Wat een stad wat een bedoening.....
Wat een stad wat een bedoening... even samenvatten...
Eergisteren moest het fort, met zijn oude Belgische wagens (Minerva, Panhard), heel veel koetsen en getuig en manden om op olifanten te rijden eraan geloven (zonder stofvod weliswaar) De Maharadja die er nog woont heeft zelf geen macht meer, maar ’t is echt wel de moeite voor een bezoekje, zo te horen.
Nadien zijn ze tevens naar Sarnath geweest een beetje ten noorden van de stad, mooie site en heel goed onderhouden. Hier is ook een klein museum met echt wel heel mooie Boeddhabeelden en veel lintelen met prachtige decoraties. Men heeft hier ook een Ashoka pilaar gevonden met daarop vier leeuwen, spijtig genoeg heel ernstig beschadigd. Het Dharmawiel dat boven op de leeuwen stond, is er ook nog. En dan de stoepa 30m hoog en ook nog een aantal heel mooie dekoraties erop met verscheidene afbeeldingen en motieven. De temperatuur was er ook iets doenbaarder, er was zelfs een licht briesje..... een joepie-kreet!! was te horen… en de siësta werd direct afgeschaft…
Gisteren, de klassieke zondag,... (om ietsje houvast te behouden, denk ik) was een rustdag en buiten de Ghats, wat winkeltjes, waaronder de silk-industrie, (de weefgetouwen en de kleuring van de zijde hebben ze van nabij kunnen bekijken) zijn onze avonturiers wat gaan verkennen in de stad, ja-ja, heel veel kinderarbeid, ... Na het vele wandelen, moest de innerlijke man aangesterkt en één van de beste restaurants moest er aan geloven, veggi uiteraard, ze hebben 600irp gespendeerd (das elks 5euro ! amai, wat buitenissig zeg!) Maar het was blijkbaar heel lekker. Dirk heeft een Thali gegeten, dat is een schotel met heel veel potjes met allerlei op en Luc heeft een sweet-corn-veggi soup genomen en dan paneerbrochetjes en dan stuft capsicum (paprika's) en de sausjes er bij waren heerlijk. Nadien een curd met fruit en Dirk een gewone curd, heerlijk!! Blijkbaar heeft Luc tijdens het eten heel veel aan mij gedacht maar spijtig genoeg kon hij het niet mee-e-mailen tot hier.... vandaar dat ik net zoals iedereen die deze eet-uitspatting leest, visualiserend moet genieten….
Deze ochtend dan, gaan bootje varen en de camera’s waren paraat, fantastische foto’s zijn het resultaat.... als kers op de taart kwam er vlak bij hun bootje een Ganges-dolfijn boven water. Te laat voor de foto, maar wel op hun netvlies gebrand…
Verdere planning is nog onduidelijk, maar dat is ... dus ... een andere manier van reizen …
En nu Varannasi nog eens, wat is eigenlijk Varannasi..... volgens Luc...
Bedenk een waterkant met veel en hoge trapjes en achter die trapjes zijn heel veel straatjes, wirwar door mekaar. Het water is HEILIG!! Leg alles vol met rommel van allerlei aard, afval, koeien, tuktuks, riksjas en heel veel bootjes, winkeltjes met bucht-bucht-bucht, plastiek bucht, metaal bucht, hout bucht, geef dit kleurtjes zoveel en zo flashy je maar kunt. EN NU komt het hoofdbestanddeel, SCHIJT en ZEIK alles onder en geniet van de mensen die hier in baden.......Die hier willen verbrand worden....Die hier willen in wassen....Die hier willen van drinken....Die hier willen van eten.....vis.....Die hier willen van leven....Die hier kinderen maken....Die hier kakken en pissen voor je neus....En hier lekkere thee van maken.... en toch is het mooi, zo ongelooflijk mooi..... toch is Varannasi MOOI in allerlei wegen.... kinderen spelen...kinderen lachen....ouderen en ook jonge mensen worden voor je neus opgestookt en anderen staan er naast te wenen....en nog anderen staan er naast grapjes te maken, belletjes rinkelen en pudja’s galmen van alle kanten door de lucht en de Sadhoe en alle andere heiligen doen hun werk..... ritselen met een lange stok door de beenderen en de organen die stilletjes langs je neus in as veranderen EN...... de kinderen spelen en de kinderen lachen en maken nieuwe kindertjes die ook verdwijnen op de stapel..... ja zelfs zo klein..... roepie...roepie....roepie.....SIR....
Dit is wat Luc voelt nu en... het is mooi maar ook moeilijk......
(We kunnen het ons misschien een beetje inbeelden…. een beetje !!, denk ik.... )
Eergisteren moest het fort, met zijn oude Belgische wagens (Minerva, Panhard), heel veel koetsen en getuig en manden om op olifanten te rijden eraan geloven (zonder stofvod weliswaar) De Maharadja die er nog woont heeft zelf geen macht meer, maar ’t is echt wel de moeite voor een bezoekje, zo te horen.
Nadien zijn ze tevens naar Sarnath geweest een beetje ten noorden van de stad, mooie site en heel goed onderhouden. Hier is ook een klein museum met echt wel heel mooie Boeddhabeelden en veel lintelen met prachtige decoraties. Men heeft hier ook een Ashoka pilaar gevonden met daarop vier leeuwen, spijtig genoeg heel ernstig beschadigd. Het Dharmawiel dat boven op de leeuwen stond, is er ook nog. En dan de stoepa 30m hoog en ook nog een aantal heel mooie dekoraties erop met verscheidene afbeeldingen en motieven. De temperatuur was er ook iets doenbaarder, er was zelfs een licht briesje..... een joepie-kreet!! was te horen… en de siësta werd direct afgeschaft…
Gisteren, de klassieke zondag,... (om ietsje houvast te behouden, denk ik) was een rustdag en buiten de Ghats, wat winkeltjes, waaronder de silk-industrie, (de weefgetouwen en de kleuring van de zijde hebben ze van nabij kunnen bekijken) zijn onze avonturiers wat gaan verkennen in de stad, ja-ja, heel veel kinderarbeid, ... Na het vele wandelen, moest de innerlijke man aangesterkt en één van de beste restaurants moest er aan geloven, veggi uiteraard, ze hebben 600irp gespendeerd (das elks 5euro ! amai, wat buitenissig zeg!) Maar het was blijkbaar heel lekker. Dirk heeft een Thali gegeten, dat is een schotel met heel veel potjes met allerlei op en Luc heeft een sweet-corn-veggi soup genomen en dan paneerbrochetjes en dan stuft capsicum (paprika's) en de sausjes er bij waren heerlijk. Nadien een curd met fruit en Dirk een gewone curd, heerlijk!! Blijkbaar heeft Luc tijdens het eten heel veel aan mij gedacht maar spijtig genoeg kon hij het niet mee-e-mailen tot hier.... vandaar dat ik net zoals iedereen die deze eet-uitspatting leest, visualiserend moet genieten….
Deze ochtend dan, gaan bootje varen en de camera’s waren paraat, fantastische foto’s zijn het resultaat.... als kers op de taart kwam er vlak bij hun bootje een Ganges-dolfijn boven water. Te laat voor de foto, maar wel op hun netvlies gebrand…
Verdere planning is nog onduidelijk, maar dat is ... dus ... een andere manier van reizen …
En nu Varannasi nog eens, wat is eigenlijk Varannasi..... volgens Luc...
Bedenk een waterkant met veel en hoge trapjes en achter die trapjes zijn heel veel straatjes, wirwar door mekaar. Het water is HEILIG!! Leg alles vol met rommel van allerlei aard, afval, koeien, tuktuks, riksjas en heel veel bootjes, winkeltjes met bucht-bucht-bucht, plastiek bucht, metaal bucht, hout bucht, geef dit kleurtjes zoveel en zo flashy je maar kunt. EN NU komt het hoofdbestanddeel, SCHIJT en ZEIK alles onder en geniet van de mensen die hier in baden.......Die hier willen verbrand worden....Die hier willen in wassen....Die hier willen van drinken....Die hier willen van eten.....vis.....Die hier willen van leven....Die hier kinderen maken....Die hier kakken en pissen voor je neus....En hier lekkere thee van maken.... en toch is het mooi, zo ongelooflijk mooi..... toch is Varannasi MOOI in allerlei wegen.... kinderen spelen...kinderen lachen....ouderen en ook jonge mensen worden voor je neus opgestookt en anderen staan er naast te wenen....en nog anderen staan er naast grapjes te maken, belletjes rinkelen en pudja’s galmen van alle kanten door de lucht en de Sadhoe en alle andere heiligen doen hun werk..... ritselen met een lange stok door de beenderen en de organen die stilletjes langs je neus in as veranderen EN...... de kinderen spelen en de kinderen lachen en maken nieuwe kindertjes die ook verdwijnen op de stapel..... ja zelfs zo klein..... roepie...roepie....roepie.....SIR....
Dit is wat Luc voelt nu en... het is mooi maar ook moeilijk......
(We kunnen het ons misschien een beetje inbeelden…. een beetje !!, denk ik.... )
Saturday, March 24, 2007
Meer over de toespraak in het hertenpark te Sarnath...
Voor diegenen die er iets meer willen over weten, here we go...
In de eerste toespraak die Boeddha hield in het hertenpark van Sarnath vertelde hij over de vier edele waarheden en het achtvoudig pad, dit zijn de belangrijkste richtlijnen van het Boeddhisme.
De vier edele waarheden:
1. Het lijden bestaat
2. Het lijden heeft een oorzaak
3. Er bestaat een manier om het lijden te beëindigen
4. De weg die het lijden kan beëindigen voert langs het achtvoudig pad
een andere versie van deze vier edele waarheden, die eigenlijk op hetzelfde neerkomen:
De vier edele waarheden over lijden zijn:
1. het leven is moeilijk
2. dat komt omdat we verlangen naar zaken die ons onmogelijk bevrediging kunnen geven en ons daaraan willen vasthouden
3. iedereen kan van moeilijkheden bevrijd worden
4. iedereen kan van moeilijkheden bevrijd worden door een mededogend leven te leiden dat gekenmerkt wordt door deugd, wijsheid en meditatie
Boeddhisten geloven in het levensrad of het rad van de wet, dat is de vicieuze cirkel van geboorte en wedergeboorte. De acht spaken in het rad herinneren de boeddhisten aan de regels van het achtvoudig pad. Dit pad leidt volgens Boeddha naar het einde van het lijden.
Het achtvoudig pad:
*De juiste inzichten: de vier edele waarheden begrijpen.
*De juiste gedachten: het afzien van begeerte, vriendelijkheid, niets of niemand kwetsen
*De juiste woorden: het spreken van de waarheid, op een vriendelijke en wijze manier.
*De juiste daden: niet stelen of bedriegen.
*Het juiste levensonderhoud: in het levensonderhoud kunnen voorzien op een manier dat er geen bloed vergoten wordt of anderen schade wordt toegebracht.
*De juiste inspanning: het aanmoedigen en ontwikkelen van een positieve gedachtegang.
*De juiste opmerkzaamheid: zich bewust zijn van gedachten en daden die de huidige en toekomstige wereld aantasten.
*De juiste concentratie: de staat van innerlijke vrede die ontstaat door de bewandeling van het achtvoudige pad.
Onthechting speelt in het Boeddhisme een grote rol, de boeddhist mag zich aan niets of niemand hechten. Men moet proberen los te komen van materiële zaken. Wanneer je nergens aan gehecht bent, kun je het niet verliezen, en kan het je dus geen leed bezorgen. Wanneer je nergens meer aan gehecht bent en zonder materiële dingen kunt leven, heb je de zin van het leven gevonden, en weet je waar het leven om draait.
Boeddhisten geloven tevens in reïncarnatie en wedergeboorte. Ieder mens dat sterft wordt weer opnieuw geboren. Je bent zelf maar een onderdeel van een hele kringloop. En alles wat je meemaakt is een reactie op de daden die je eerder gepleegd hebt.
In de leer van Boeddha worden alle ethische normen niet bepaald door een godheid of oerkracht die meer is dan de mensheid, maar door ons eigen handelen.
Het boeddhisme kan dus worden beschouwd als een combinatie van filosofie, religie en psychologie. Vooral op de mens zelf gericht, zodat de mens zichzelf een beter en vrediger mens kan voelen.
Het mahayana-boeddhisme, vooral het Tibetaans-boeddhisme, lijkt soms op een godsdienst, omdat het veel beelden, plechtigheden en riten kent (= godsdienstige gebruiken). Bij geboorte, huwelijk en overlijden worden bvb. heilige teksten opgezegd, of als iemand ziek is, kunnen de plechtigheden lang duren. Maar schijn bedriegt!
In de eerste toespraak die Boeddha hield in het hertenpark van Sarnath vertelde hij over de vier edele waarheden en het achtvoudig pad, dit zijn de belangrijkste richtlijnen van het Boeddhisme.
De vier edele waarheden:
1. Het lijden bestaat
2. Het lijden heeft een oorzaak
3. Er bestaat een manier om het lijden te beëindigen
4. De weg die het lijden kan beëindigen voert langs het achtvoudig pad
een andere versie van deze vier edele waarheden, die eigenlijk op hetzelfde neerkomen:
De vier edele waarheden over lijden zijn:
1. het leven is moeilijk
2. dat komt omdat we verlangen naar zaken die ons onmogelijk bevrediging kunnen geven en ons daaraan willen vasthouden
3. iedereen kan van moeilijkheden bevrijd worden
4. iedereen kan van moeilijkheden bevrijd worden door een mededogend leven te leiden dat gekenmerkt wordt door deugd, wijsheid en meditatie
Boeddhisten geloven in het levensrad of het rad van de wet, dat is de vicieuze cirkel van geboorte en wedergeboorte. De acht spaken in het rad herinneren de boeddhisten aan de regels van het achtvoudig pad. Dit pad leidt volgens Boeddha naar het einde van het lijden.
Het achtvoudig pad:
*De juiste inzichten: de vier edele waarheden begrijpen.
*De juiste gedachten: het afzien van begeerte, vriendelijkheid, niets of niemand kwetsen
*De juiste woorden: het spreken van de waarheid, op een vriendelijke en wijze manier.
*De juiste daden: niet stelen of bedriegen.
*Het juiste levensonderhoud: in het levensonderhoud kunnen voorzien op een manier dat er geen bloed vergoten wordt of anderen schade wordt toegebracht.
*De juiste inspanning: het aanmoedigen en ontwikkelen van een positieve gedachtegang.
*De juiste opmerkzaamheid: zich bewust zijn van gedachten en daden die de huidige en toekomstige wereld aantasten.
*De juiste concentratie: de staat van innerlijke vrede die ontstaat door de bewandeling van het achtvoudige pad.
Onthechting speelt in het Boeddhisme een grote rol, de boeddhist mag zich aan niets of niemand hechten. Men moet proberen los te komen van materiële zaken. Wanneer je nergens aan gehecht bent, kun je het niet verliezen, en kan het je dus geen leed bezorgen. Wanneer je nergens meer aan gehecht bent en zonder materiële dingen kunt leven, heb je de zin van het leven gevonden, en weet je waar het leven om draait.
Boeddhisten geloven tevens in reïncarnatie en wedergeboorte. Ieder mens dat sterft wordt weer opnieuw geboren. Je bent zelf maar een onderdeel van een hele kringloop. En alles wat je meemaakt is een reactie op de daden die je eerder gepleegd hebt.
In de leer van Boeddha worden alle ethische normen niet bepaald door een godheid of oerkracht die meer is dan de mensheid, maar door ons eigen handelen.
Het boeddhisme kan dus worden beschouwd als een combinatie van filosofie, religie en psychologie. Vooral op de mens zelf gericht, zodat de mens zichzelf een beter en vrediger mens kan voelen.
Het mahayana-boeddhisme, vooral het Tibetaans-boeddhisme, lijkt soms op een godsdienst, omdat het veel beelden, plechtigheden en riten kent (= godsdienstige gebruiken). Bij geboorte, huwelijk en overlijden worden bvb. heilige teksten opgezegd, of als iemand ziek is, kunnen de plechtigheden lang duren. Maar schijn bedriegt!
Badrituelen, crematies, ... India ten voeten uit. Ongelooflijk!
Als langzaam de zon opkomt zie je mensen naar de Ghats lopen en zich daar uitkleden op hun boxer of sarong (rok) na. Vervolgens begint een badritueel dat meer lijkt op een 'water-onderzoek' van een baby. Ze nemen het water in beide handen, kijken verbaasd, gooien het omhoog en splashen hun handen in het water. Vervolgens vegen ze met hun handen de ergste troep (uitwerpselen, lichaamsdelen en bloemenkransen) van het wateroppervlak weg, nemen ze een slok van het bruine rioolwater. Dit spugen ze weer met een sierlijke boog uit. Dan is het diep ademhalen en onderwater zinken zolang als je adem het uithoudt. Dan zijn al je zonden weg en mag je gaan zwemmen. Daarna zijn de meeste mensen nog minstens een uur bezig met allerlei rituelen wat vaak eindigt in het vullen van een potje of flesje met het heilige water. Handig voor thuis .... India ten voeten uit. Ongelooflijk!
Deze morgen zijn onze twee globbetrotters naar de ghats geweest, naar de crematies gaan kijken. Onderweg zie je dus overal Hindoes hun rituele bad nemen. Tegen de muur links gaan de mensen naar toilet, dit loopt via een gootje in de Ganges waar de mensen baden. Ook de hoofdriool spuit zijn afval slechts enkele meters van de baders. Er drijft een dode koe, resten van de crematies en nog veel meer mee met de stroom. Iets om toch even bij stil te staan. Je wordt hier regelrecht met de dood geconfronteerd. De rituelen van de crematies en het baden op zich zijn best wel de moeite.
Hier volgt tevens wat achtergrondinformatie over Varanassi….
Varanassi is wereldberoemd omdat dit dè heiligste Hindoeplaats is in de wereld. Dit omdat het aan niet zomaar een rivier ligt, maar aan de heilige rivier de Ganges. Het ultieme voor iedere Hindoe is om hier te sterven en gecremeerd te worden, waardoor de cirkel van het reïncarneren beëindigt kan worden. Het leven is hard! Dit is dubbel zo echt in India.
Iemand, meestal de oudste zoon, komt of je as hier in de Ganges werpen, of als je het jezelf kunt veroorloven om hier te sterven moet je het benodigde hout, mangohout of het nog duurder sandal-hout, min. 180kg, (kost totaal ongeveer 450 Euro), aan kunnen schaffen. Dan wordt je hier gecremeerd.. als je rein bent tenminstte!
Kaalgeschoren (als blijk van rouw) steken familieleden de stapels hout, waaruit hoofd en voeten vaak nog uitsteken van het lichaam dat erin ligt, aan. De restanten van een verbrand persoon zijn verschillend of het van een man of van een vrouw is. Bij alle mannen blijft het borstbeen onvolledig verbrand en bij de vrouw is het bekken (heupbeen) niet volledig verbrandbaar. Dit geldt over de hele wereld. Dus wat doen ze er hier dan mee? Hier grijpt het oudste familielid het stuk bot met wat bamboe uit de laatste asresten om het vervolgens (ev. in een doek verpakt) in de rivier te gooien.
Om de gang erin te houden worden 10meter verderop de volgende lijken alweer aangevoerd en ritueel even gedompeld in hetzelfde water om ze daarna een uur te laten liggen voor verbranding. 100 meter stroomafwaarts wassen de familieleden die hun taken hebben volbracht zich schoon. Tenslotte, nog een eindje verder hangen de net gewassen kleren te drogen, terwijl hun mannelijke eigenaren in gevouwen onderbroeken zichzelf ook nog even wassen. Vergeten we bijna te vertellen dat in hetzelfde water ook nog de heilige dode koeien en honden worden gegooid... De rivier is gewoon ontzettende smerig. Er lijkt dan ook totaal geen leven in te zitten. Mis! In de Ganges zwemmen zelfs dolfijnen! Niet te geloven hé…
Zoals de riksja-mannen je omver rijden om een rit aan te bieden, zo zijn hier de bootmannen en de masseurs om hun diensten aan te bieden. Vanaf het bootje kun je kijken naar o.a die lijkverbrandingen. De lijkverbrandigen zijn erg beroemd in Varanassi. Alleen mannen mogen bij de verbranding zijn, want vrouwen zijn te emotioneel. Baby's mogen niet verbrand worden evenals vrouwen met baby's in hun buik. De baby wordt gezien als een lotusbloem, en die moet recht de rivier in worden geworpen, zo ook kleine kinderen die nog niet kunnen lezen of schrijven. Een “holy” man, een monnik die zijn hele leven in het klooster heeft gezeten word gezien als een man die niet "het leven" geleefd heeft en wordt dus niet gecremeerd; een ernstig ziek persoon is onrein i.v.m bacteriën, maar ook mensen die gebeten zijn door een slang worden onrein gezien en dus ook niet gecremeerd en tenslotte mensen met een crimineel verleden hebben geen goed karma en mogen dus al helemaal niet gecremeerd worden.
Maar wat betekent deze stad dan in de religie? De Ganges (Ganga) is hier zo krachtig dat als je er in baadt, dan was je alle zonden van je af. Maar daar blijft het niet bij: als je hier dood gaat dan heb je de cirkel van reïncarnatie dus verbroken. Met andere woorden, doodgaan in Varanasi betekent dat je een toegangskaartje hebt tot de hemel en dat je mag gaan kaarten met Shiva, Brahma en Vishnu. Wie zeg je??? Shiva, Brahma en Vishnu, dat zijn de drie primaire goden van het Hindoeïsme die allen voortkomen uit Brama, de eigenschaploze, eeuwig mediterende, schepper van het universum. Maar je kunt ook met andere goden spelen, het hindoeïsme heeft er 3.300.000 (ruim drie miljoen dus)!!!
******* Even een uitlegje: Voor het regelen en besturen van de wereld neemt God de gedaanten aan van Vishnu de behoeder, Brahma de schepper en Shiva de vernietiger en herschepper.
Brahma wordt dus de schepper van de wereld genoemd. Hij leeft volgens het Hindoeïsme in een hemels paradijs en vertoont zich bijna nooit op de wereld. Hij is een soort adviesgever van andere goden van het Hindoeïsme, daarom wordt hij vaak de grootvader genoemd. Brahma wordt in India vrij weinig vereerd in verhouding tot de andere goden zoals Shiva en Vishnu. Zo zijn er slechts 2 tempels ter verering van hem gebouwd, een in Radjasthan en een in Khedbrahma. Brahma, de verkondiger van de 4 veda’s, wordt voorgesteld met vier hoofden die elk een windrichting symboliseren. Hij heeft 4 armen en handen. Met zijn handen houdt hij zijn drinknap, een rozenkrans, een boog, zijn scepter en een exemplaar van de heilige boeken, (de veda’s) vast.
De god Shiva is een god die in vele gedaanten op de wereld verschijnt. Shiva wordt ook wel de vernietiger en de herschepper genoemd. Hij kan verschijnen als jongeling, danser, dier enzovoort. Door de mensen wordt hij niet vaak als een mens of dier afgebeeld maar als een uit steen gehouwen beeld. Shiva is de God die het leven schenkt. Hij staat voor mannelijke kracht. Als hij echter een vrouwelijke vorm aanneemt, dat Shakti heet, kan Shiva tot schepping en vernietiging overgaan. Als Shiva’s vrouwelijke deel een schrikwekkend gestalte aanneemt, dat Durga of Kali heet, worden veel dierenoffers aan haar gewijd, omdat Durga niet alleen voorspoed brengt maar ook schaars voedsel. Als men in deze situatie geen dierenoffers zou brengen zou er vreselijk hongersnood kunnen ontstaan. Een andere vorm van Shiva is de populaire danser. In dit geval heet hij Nataraja. Nataraja heeft veel armen, maakt veel handgebaren en heeft een bepaalde houding met zijn voeten. Shiva danst dan als het ware de hele wereld rond.
Vishnu is de behoeder van de wereld. Hij probeert altijd de mensen te helpen als dit nodig is. Zijn taak is dan ook het beschermen van de mensen en hen te bevrijden uit de waan van het bezitten. Vishnu komt voor deze taak in 10 gedaanten op de wereld voor. Deze gedaanten worden ook wel avatars genoemd. Een avatar betekent letterlijk “degeen die neerdaalt” in deze wereld. De attributen van Vishnu zijn: de discus (cakra), de schelp (sankha), de knots (gada) en de lotus (padma), soms ook de boog en het zwaard. Hij heeft op zijn borst een wonderjuweel (Kaustubha) en zit op een lotus of rust in de melkzee op de slang Ananta. *******
Na de crematie en wat Hindoe-uitleg ging het per Tuk-Tuk naar het fort /paleis van Ramnagar. Hier woont nog een echte maharadja. Ze moeten over een pontonbrug waarop een wegdek is gemaakt met losliggende ijzeren platen. In het museum in het fort o.a. een grote wapencollectie, ivoren meubilair, een Minerva uit 1917, enz... Prachtige collectie, eens met de stofvod rondgaan zou blijkbaar niet overbodig zijn. Het paleis heeft zijn eigen ghat ( = trap naar Ganges met crematieplaats ) maar ze kunnen er echter niet op want ze zijn een Bollywood film aan het maken en de bewaking laat hun niet toe. (Er was geen bijrolleke weggelegd voor onze twee kerels…)
Met dezelfde Tuk-tuk ( het is ondertussen hun favoriet vervoersmiddel ) trekken ze naar Sarnath, 10km van Varanasi. Hier heeft Boeddha zijn eerst teaching gegeven in het hertenpark.
In deze toespraak zet de Boeddha voor de eerste keer het Wiel der Wet in beweging. Voor de eerste keer verkondigt hij de Vier Edele Waarheden. De prediking vond plaats op volle maan in de maand juli , twee maanden na zijn verlichting. Deze beroemde toespraak was de eerste uit een reeks van zeer veel toespraken die de Boeddha in de 45 jaren die nog volgden, zou prediken.
Er zijn resten van enkele kloosters en een mooie bakstenen stoepa van 33m hoog.
De siesta is vandaag geschrapt omdat er wind is opgekomen en het doenbaar heet is.
Deze morgen zijn onze twee globbetrotters naar de ghats geweest, naar de crematies gaan kijken. Onderweg zie je dus overal Hindoes hun rituele bad nemen. Tegen de muur links gaan de mensen naar toilet, dit loopt via een gootje in de Ganges waar de mensen baden. Ook de hoofdriool spuit zijn afval slechts enkele meters van de baders. Er drijft een dode koe, resten van de crematies en nog veel meer mee met de stroom. Iets om toch even bij stil te staan. Je wordt hier regelrecht met de dood geconfronteerd. De rituelen van de crematies en het baden op zich zijn best wel de moeite.
Hier volgt tevens wat achtergrondinformatie over Varanassi….
Varanassi is wereldberoemd omdat dit dè heiligste Hindoeplaats is in de wereld. Dit omdat het aan niet zomaar een rivier ligt, maar aan de heilige rivier de Ganges. Het ultieme voor iedere Hindoe is om hier te sterven en gecremeerd te worden, waardoor de cirkel van het reïncarneren beëindigt kan worden. Het leven is hard! Dit is dubbel zo echt in India.
Iemand, meestal de oudste zoon, komt of je as hier in de Ganges werpen, of als je het jezelf kunt veroorloven om hier te sterven moet je het benodigde hout, mangohout of het nog duurder sandal-hout, min. 180kg, (kost totaal ongeveer 450 Euro), aan kunnen schaffen. Dan wordt je hier gecremeerd.. als je rein bent tenminstte!
Kaalgeschoren (als blijk van rouw) steken familieleden de stapels hout, waaruit hoofd en voeten vaak nog uitsteken van het lichaam dat erin ligt, aan. De restanten van een verbrand persoon zijn verschillend of het van een man of van een vrouw is. Bij alle mannen blijft het borstbeen onvolledig verbrand en bij de vrouw is het bekken (heupbeen) niet volledig verbrandbaar. Dit geldt over de hele wereld. Dus wat doen ze er hier dan mee? Hier grijpt het oudste familielid het stuk bot met wat bamboe uit de laatste asresten om het vervolgens (ev. in een doek verpakt) in de rivier te gooien.
Om de gang erin te houden worden 10meter verderop de volgende lijken alweer aangevoerd en ritueel even gedompeld in hetzelfde water om ze daarna een uur te laten liggen voor verbranding. 100 meter stroomafwaarts wassen de familieleden die hun taken hebben volbracht zich schoon. Tenslotte, nog een eindje verder hangen de net gewassen kleren te drogen, terwijl hun mannelijke eigenaren in gevouwen onderbroeken zichzelf ook nog even wassen. Vergeten we bijna te vertellen dat in hetzelfde water ook nog de heilige dode koeien en honden worden gegooid... De rivier is gewoon ontzettende smerig. Er lijkt dan ook totaal geen leven in te zitten. Mis! In de Ganges zwemmen zelfs dolfijnen! Niet te geloven hé…
Zoals de riksja-mannen je omver rijden om een rit aan te bieden, zo zijn hier de bootmannen en de masseurs om hun diensten aan te bieden. Vanaf het bootje kun je kijken naar o.a die lijkverbrandingen. De lijkverbrandigen zijn erg beroemd in Varanassi. Alleen mannen mogen bij de verbranding zijn, want vrouwen zijn te emotioneel. Baby's mogen niet verbrand worden evenals vrouwen met baby's in hun buik. De baby wordt gezien als een lotusbloem, en die moet recht de rivier in worden geworpen, zo ook kleine kinderen die nog niet kunnen lezen of schrijven. Een “holy” man, een monnik die zijn hele leven in het klooster heeft gezeten word gezien als een man die niet "het leven" geleefd heeft en wordt dus niet gecremeerd; een ernstig ziek persoon is onrein i.v.m bacteriën, maar ook mensen die gebeten zijn door een slang worden onrein gezien en dus ook niet gecremeerd en tenslotte mensen met een crimineel verleden hebben geen goed karma en mogen dus al helemaal niet gecremeerd worden.
Maar wat betekent deze stad dan in de religie? De Ganges (Ganga) is hier zo krachtig dat als je er in baadt, dan was je alle zonden van je af. Maar daar blijft het niet bij: als je hier dood gaat dan heb je de cirkel van reïncarnatie dus verbroken. Met andere woorden, doodgaan in Varanasi betekent dat je een toegangskaartje hebt tot de hemel en dat je mag gaan kaarten met Shiva, Brahma en Vishnu. Wie zeg je??? Shiva, Brahma en Vishnu, dat zijn de drie primaire goden van het Hindoeïsme die allen voortkomen uit Brama, de eigenschaploze, eeuwig mediterende, schepper van het universum. Maar je kunt ook met andere goden spelen, het hindoeïsme heeft er 3.300.000 (ruim drie miljoen dus)!!!
******* Even een uitlegje: Voor het regelen en besturen van de wereld neemt God de gedaanten aan van Vishnu de behoeder, Brahma de schepper en Shiva de vernietiger en herschepper.
Brahma wordt dus de schepper van de wereld genoemd. Hij leeft volgens het Hindoeïsme in een hemels paradijs en vertoont zich bijna nooit op de wereld. Hij is een soort adviesgever van andere goden van het Hindoeïsme, daarom wordt hij vaak de grootvader genoemd. Brahma wordt in India vrij weinig vereerd in verhouding tot de andere goden zoals Shiva en Vishnu. Zo zijn er slechts 2 tempels ter verering van hem gebouwd, een in Radjasthan en een in Khedbrahma. Brahma, de verkondiger van de 4 veda’s, wordt voorgesteld met vier hoofden die elk een windrichting symboliseren. Hij heeft 4 armen en handen. Met zijn handen houdt hij zijn drinknap, een rozenkrans, een boog, zijn scepter en een exemplaar van de heilige boeken, (de veda’s) vast.
De god Shiva is een god die in vele gedaanten op de wereld verschijnt. Shiva wordt ook wel de vernietiger en de herschepper genoemd. Hij kan verschijnen als jongeling, danser, dier enzovoort. Door de mensen wordt hij niet vaak als een mens of dier afgebeeld maar als een uit steen gehouwen beeld. Shiva is de God die het leven schenkt. Hij staat voor mannelijke kracht. Als hij echter een vrouwelijke vorm aanneemt, dat Shakti heet, kan Shiva tot schepping en vernietiging overgaan. Als Shiva’s vrouwelijke deel een schrikwekkend gestalte aanneemt, dat Durga of Kali heet, worden veel dierenoffers aan haar gewijd, omdat Durga niet alleen voorspoed brengt maar ook schaars voedsel. Als men in deze situatie geen dierenoffers zou brengen zou er vreselijk hongersnood kunnen ontstaan. Een andere vorm van Shiva is de populaire danser. In dit geval heet hij Nataraja. Nataraja heeft veel armen, maakt veel handgebaren en heeft een bepaalde houding met zijn voeten. Shiva danst dan als het ware de hele wereld rond.
Vishnu is de behoeder van de wereld. Hij probeert altijd de mensen te helpen als dit nodig is. Zijn taak is dan ook het beschermen van de mensen en hen te bevrijden uit de waan van het bezitten. Vishnu komt voor deze taak in 10 gedaanten op de wereld voor. Deze gedaanten worden ook wel avatars genoemd. Een avatar betekent letterlijk “degeen die neerdaalt” in deze wereld. De attributen van Vishnu zijn: de discus (cakra), de schelp (sankha), de knots (gada) en de lotus (padma), soms ook de boog en het zwaard. Hij heeft op zijn borst een wonderjuweel (Kaustubha) en zit op een lotus of rust in de melkzee op de slang Ananta. *******
Na de crematie en wat Hindoe-uitleg ging het per Tuk-Tuk naar het fort /paleis van Ramnagar. Hier woont nog een echte maharadja. Ze moeten over een pontonbrug waarop een wegdek is gemaakt met losliggende ijzeren platen. In het museum in het fort o.a. een grote wapencollectie, ivoren meubilair, een Minerva uit 1917, enz... Prachtige collectie, eens met de stofvod rondgaan zou blijkbaar niet overbodig zijn. Het paleis heeft zijn eigen ghat ( = trap naar Ganges met crematieplaats ) maar ze kunnen er echter niet op want ze zijn een Bollywood film aan het maken en de bewaking laat hun niet toe. (Er was geen bijrolleke weggelegd voor onze twee kerels…)
Met dezelfde Tuk-tuk ( het is ondertussen hun favoriet vervoersmiddel ) trekken ze naar Sarnath, 10km van Varanasi. Hier heeft Boeddha zijn eerst teaching gegeven in het hertenpark.
In deze toespraak zet de Boeddha voor de eerste keer het Wiel der Wet in beweging. Voor de eerste keer verkondigt hij de Vier Edele Waarheden. De prediking vond plaats op volle maan in de maand juli , twee maanden na zijn verlichting. Deze beroemde toespraak was de eerste uit een reeks van zeer veel toespraken die de Boeddha in de 45 jaren die nog volgden, zou prediken.
Er zijn resten van enkele kloosters en een mooie bakstenen stoepa van 33m hoog.
De siesta is vandaag geschrapt omdat er wind is opgekomen en het doenbaar heet is.
Friday, March 23, 2007
Subscribe to:
Posts (Atom)