Ik vermoed dat Kusinagar en Sravasti reeds hun indrukken hebben nagelaten en onze twee reizigers verder aan 't trekken zijn richting de grens met Nepal, om zo in Lumbini te verzeilen... Op 't moment heb ik nog geen nieuws, maar dat komt er misschien iets minder ... als ik me goed herinner waren er vorige keer in Lumbini niet zoveel faciliteiten, dus... geef ik alvast een voorsmaakje waar onze twee vrienden terecht gaan komen...
De 700 kilometer lange strook langs de grens met India die de Terai wordt genoemd, is vlak. De streek herbergt twee belangrijke bedevaartplaatsen, Lumbini voor boeddhisten en Janakpur voor hindoes, en een aantal wildparken waarvan Chitwan National Park het bekendst is. Ondanks het feit dat Nepal door toeristen wordt overspoeld is de Terai nog relatief ongerept. Een bezoeker zal het hier moeten doen met de traditionele dal bhat of palak paneer in plaats van spaghetti. Het gebrek aan comfort wordt ruimschoots goedgemaakt door de rust…
Zowel letterlijk als figuurlijk is India hier dichtbij. Je ziet het op straat, aan de mensen die vanuit alle windstreken lijken te komen. Aan de fietsriksja's voortgetrapt door magere donkere mannen. Er lopen ook veel Indiase saddhu's rond, die de heilige plaatsen komen bezoeken.In de regionale geschiedenis wisselden Nepalese en Indiase heersers elkaar af. De Nepalese Shah-dynastie trok uiteindelijk aan het langste eind: vanaf begin 19e eeuw maakt de Terai definitief deel uit van Nepal. Pas in de jaren 60 van de 20e eeuw slaagden zij er in het gebied van een malaria-jungle te veranderen in wat het nu is: de belangrijkste regio in Nepal voor landbouw en industrie
Dan hebben we nog de pelgrimage, het is een spirituele onderneming die zonder uitzondering een diepe indruk achterlaat. Zei de Dalai Lama niet: “Als we hetzelfde thuiskomen als we weggingen, is het de tijd en het geld niet waard geweest.” Ook de Boeddha moedigde zijn leerlingen aan om pelgrimstochten te ondernemen naar plekken zoals Lumbini. Als een dergelijke reis met een toegewijd hart werd ondernomen zou het zeer heilzaam zijn voor de spirituele groei.
Maar waar is Boeddha geboren? In Nepal weten ze het nu zeker. De plaats heet Lumbini. De geboorteplaats werd honderden jaren geleden aangeduid met een grote steen. Die steen werd
nu teruggevonden onder een oude tempel. Sinds kort is het dus officieel, na enige ruzie tussen India en Nepal, dat Boeddha in Lumbini is geboren. Het dorpje is 1 straat groot, met 50 rieten huisjes en 20 stenen (waarvan 4 hotels, zonder warm water.)
Het feit dat Lumbini een nietszeggend dorpje is en geen Jeruzalem of Mekka, inspireerde (of moet ik zeggen: frustreerde) de Japanse architect Kenzo Tange tot het ontwikkelen van het Lumbini ‘Masterplan’ Op deze heilige plek moest iets groots verrijzen: een park met kloosters, tuinen, hotels, een museum, een bibliotheek. Sinds het plan ontstond in 1978 zijn er tal van kloosters in de eigen bouwstijl neergezet. Er staan ongeveer 20 hele mooie boeddhistische tempels van verschillende landen zoals Thailand, Korea, China,Vietnam... Ik hoop maar dat het ‘masterplan’ voor dit schattige minidorpje geen spiritueel “disneyland Lumbini” ooit moet worden, want de tempel van het ene land is nog indrukwekkender dan die van het andere land. Het is maar zoals je ertegen aan kijkt, niet? Genieten van de rust en het speciale gevoel dat je in Lumbini kan krijgen, komt blijkbaar toch van binnenuit, niettegenstaande er buiten veel mooie dingen te bewonderen zijn... Liefs, Sabine.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment