Vrijdag 2 maart zijn onze 4 vrienden (waar heb ik dat nog gehoord?) op trekking vertrokken. Via een slijkerig pad vol Yak-shit zochten ze een weg naar boven, enkele hangbruggetjes passerend waarvan de toestand soms bedenkenswaardig is, rot zeg maar. De last-paardjes dienen als controle, gaan ze er over dan houd het onze 4 vrienden ook. Nadat ze een rivier zijn overgestoken, begint de eindklim, 400m stijgen. Stan en Marcus zijn niet te houden en vliegen weg. (teveel van die red bull gedronken hé!, ge ziet alles komt uit…) Dirk en Luc doen het wat kalmer. Na 1,5 uur klimmen zijn ze in Bakkim. Onderweg nog een Grey-Langour gezien ( = een ape-soort). Zouden er daar ook aapjes zijn met korte oortjes, of rode? Overnachten gebeurt nu in een trekkershut. Stel u hier niet te veel van voor. Een dak met muren kan. De raampjes zijn reeds lang vervlogen. Het begint terug te regenen en dit wordt zelfs hagel. (En hier maar ’t zonneke schijnen…allee af en toe toch) ’s Nachts is het daar 3 graden binnen. (wat dicht bij elkaar liggen is een aanrader, hoor)
De volgende dag (zaterdag dus) vertrokken ze vroeg naar Tshoka (3050m ). Na 45 minuten wandelen zijn ze er al. Reden voor deze opsplitsing is hun niet duidelijk. (misschien moet de lokale economie wat floreren) Tshoka is een bergdorpje dat volledig leeft van de trekking-groepen. Door de laattijdige winter is er slechts 1 vrouwelijke bewoner die het lokale restaurant open houdt ( ook niet te veel van voorstellen) In het dorp ligt al een deftig pak sneeuw. Het is nu even mooi weer, een weerke om van te profiteren, samen in de zon. Door het mooie weer krijgen Stan en Marcus moed om al eens hogerop te verkennen. Echter, al redelijk snel slaat het weer terug om en zitten ze in de mist. Tegen valavond zijn de twee verkenners terug. Er ligt op het pad hogerop tot meer dan 1 meter sneeuw en regelmatig zak je er in weg. Onbegonnen dus. Ze zijn doornat van door de sneeuw te ploeteren…..
Ze zijn dus maar tot Tshoka geraakt, 3010m, zoals we reeds vermoeden, vanwege de te lage sneeuwlijn, konden ze niet hoger (alhoewel ik dat al redelijk hoog vind, ik geraak maar tot op de zolder(kompjoeter)kamer) Stan en Marcus hebben dus een poging gewaagd na een Fins koppeltje maar zijn ook niet tot Dzongri kunnen doordringen. Luc denkt nog thans dat ze al redelijk ver geraakt waren, maar spijtig genoeg zijn ze ook moeten terug keren, kletsnat v d sneeuw, maar ze zijn verzorgd geweest … met … warme tshang (= tibetaans bier) uit bamboe met een rietje te drinken (ah, de plaatselijke red bull ! ) en voor ‘s avonds tshang-ko. Dit is een warme porridge op basis van rijstvocht, brood en vooral lekkere tshang !!!!
Ondertussen waren Dirk en Luc in Tshoka gebleven, daar Dirks voet het niet echt toeliet hoger te gaan. Luc had ook wat last aan zijn rug, knie en hals en forceerde niets. (Wijze beslissing, want er ligt nog meer dan 1 maand voor hun voor de boeg) En het was ook voor de paardjes natuurlijk onmogelijk door die hoge sneeuwlaag te ploeteren.
Na een rustdag, (de klassieke zondag komt blijkbaar terug) vertrokken ze de maandag terug naar beneden…
Na ongeveer 5 uur wandelen en 1200m hoogte verschil zijn ze terug in Yuksom beland. Omdat ze 2 dagen te vroeg terug zijn maken ze nieuwe plannen. Namelijk twee dagen door de lagere bergen wandelen om zo het volgende dorpje op hun planning te bereiken.Voor Marcus en Stan toch, Dirk met zijn overbelaste voet en Luc met … beslissen er anders over. Rustig naar een meertje geweest en wat naar de vogels gekeken. Ze blijven in het hotelletje in Yuksom en nemen morgen een taxi om terug Marcus en Stan te ontmoeten ietsje verderop dus, in Tashiding. Hier hebben ze in een schooltje e-mail mogelijkheid gevonden.
(Had ik het maar geweten… ah neen dat was de vorige mail...)
In de school internetten of e-mailen kost 50rp per uur. En het werkt nog ook, natuurlijk moet je wel veel geduld hebben, maar, geduld is een goeie deugd en waar is er een plek om dat te leren..... hier! Niet dat Luc er veel last van heeft hoor! Van hem mag alles overal zolang duren. Het is gewoon de max.!!! Je kruipt 2km op een berg, je daal er terug 1.5km af en dan vind je …… e-mail natuurlijk.
Tot de volgende…………… ’t is al lang genoeg geweest………… straks struikelen jullie nog over al die woordjes…… en ik ga een bloemeke kopen…. Liefs, Bientje. Tot tot... met meer nieuws....
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment